https://www.telegraaf.nl/watuzegt/72...n-slachtoffers
chaamteloze verheerlijking criminaliteit
Zakkenvullen over rug van slachtoffers
Met de zomervakantie voor de deur weten uitgevers dat dit een geschikte periode is nieuwe boeken uit te brengen. Bijna wekelijks verschijnen verse titels. Ook het populaire misdaadgenre breidt zich uit, vooral in de categorie ’true crime’ ofwel waargebeurde misdaadverhalen. Natuurlijk lees ik ze vrijwel allemaal. Welke boeken zijn aan te bevelen voor uw vakantiekoffer?
Vorige maand verscheen Verloren in de jungle over de vermissing van de twee jonge studentes Kris en Lisanne in 2014 in Panama. De auteurs beschrijven minutieus en consciëntieus de scenario’s die aan de verdwijning ten grondslag kunnen liggen. Ze werkten jaren aan hun onderzoek. Zwak element is dat de schrijvers zelf niet afreisden naar Panama om het onherbergzame gebied te bezoeken waar de meisjes verdwenen.
Als ze die moeite wel hadden genomen, dan hadden ze met eigen ogen kunnen zien hoe opmerkelijk het was dat de meisjes aan het einde van de wandeltocht een verkeerd pad terug naar het dal namen. Of ze bewust de verkeerde kant op werden gewezen óf dat ze zich gewoon vergisten, wordt vermoedelijk nooit meer duidelijk. De ouders van de meisjes wilden niet meewerken en verboden zelfs de namen of foto’s van hun dochters op de cover te zetten. Waarom en voor wie schreven Marja West en Jürgen Snoeren Verloren in de jungle dan?
Klaas Bruinsma
Martin H., van politieman tot moordenaar van Klaas Bruinsma las ik in een weekeinde uit. Vico Olling, oud-chef misdaad van weekblad Panorama bracht zijn boek uit in de maand dat ’s lands eerste echte maffiabaas Klaas Bruinsma dertig jaar geleden voor het Hilton-hotel werd vermoord. Olling verdiepte zich grondig in het leven van Martin Hoogland, een flamboyante ex-agent van de Amsterdamse politie die voor de moord op Bruinsma werd veroordeeld.
Om voor de invalshoek Hoogland te kiezen was een goede keus van de auteur, want boeken over Klaas Bruinsma zijn er al genoeg. Oud-Paroolverslaggever Bart Middelburg – de beste crimereporter van de jaren negentig – schreef de klassieker De Dominee. Dat boek is nog altijd aan te raden, maar dat geldt ook voor de nieuwe titel van Vico Olling. Het thema dat hij beschrijft – corruptie door een veelbelovende politieman die aan lager wal raakt en lid wordt van de Joego-maffia – is nog altijd actueel.
Schandvlek
Na omkopingsaffaires in de jaren zeventig bij het bureau Warmoesstraat was de handel en wandel van Hoogland een nieuwe schandvlek voor de Amsterdamse politie. Nooit werd zijn levensverhaal zo gedetailleerd beschreven. Martin Hoogland was een thrillseeker met een haperend geweten en een gebrekkige moraliteit. Geen aanbevelingen voor een agent, van wie verwacht wordt dat hij niet ontvankelijk is voor materiële verlokkingen in ruil voor dienstverlening aan de onderwereld.
’Martin H. is het dramatische relaas van een ontspoorde politieagent, tegen de achtergrond van de verharding van de softdrugshandel en de opkomst van de coke in Nederland’ schrijft de auteur op de achterkant van het boek. Die belofte maakt Olling ruimschoots waar. Een aanrader dus.
Met enthousiasme begon ik deze week aan Wij willen gangster worden, geschreven door de broer van Heineken-ontvoerder Jan Boellaard. Alleen de coverfoto is al veelbelovend. Boellaard en zijn maatjes Frans Meijer en Cor van Hout poseren voor een klassieke Mercedes alsof ze hoofdrollen spelen in de maffiafilm The Godfather. Ik weet het een en ander van de voorgeschiedenis van het boek.
Boellaard liep met het manuscript te leuren, kennelijk omdat hij er geld mee wilde verdienen. Daar begint het al te wringen, omdat de crimineel in zijn leven onnoemelijk veel slachtoffers maakte. De door hem ontvoerde Heineken en Doderer natuurlijk, de beschoten politieman Paul van Hove, maar ook douanier Jan Willem Holm, die door Boellaard bij een achtervolging werd doodgeschoten. Verdient zo iemand een boek vraag je je af?
Astrid Holleeder
Uitgeverij Lebowski, die ook de boeken van Astrid Holleeder uitgaf, vond kennelijk van wel. Dat Boellaard in dezelfde periode de zussen van Willem Holleeder afperste, omdat hij een deel van de opbrengsten van Judas wilde, speelde kennelijk geen rol. Astrid Holleeder stapte later op bij Lebowski en ik deed hetzelfde.
Boellaard bleef leuren en vond uiteindelijk een andere uitgever. Ik ben nu pas halverwege maar weet nog niet of ik het boek uitlees. Zelden las ik zo’n schaamteloze verheerlijking van crimineel gedrag. George, die het misdaadverhaal aan elkaar schreef, wordt duidelijk niet gehinderd door enig gevoel van empathie of mededogen voor de slachtoffers van zijn broer. Met nauwelijks verholen bewondering en volkomen kritiekloos beschrijft hij hoe zijn broertje overvallen voorbereidde en al rekening hield met gijzelingen en schietpartijen met de politie.
Volstrekt gewetenloos, is de enige conclusie. Wij willen gangster worden is niet meer dan een doorzichtige poging een crimineel leven alsnog te gelde te maken.
chaamteloze verheerlijking criminaliteit
Zakkenvullen over rug van slachtoffers
Met de zomervakantie voor de deur weten uitgevers dat dit een geschikte periode is nieuwe boeken uit te brengen. Bijna wekelijks verschijnen verse titels. Ook het populaire misdaadgenre breidt zich uit, vooral in de categorie ’true crime’ ofwel waargebeurde misdaadverhalen. Natuurlijk lees ik ze vrijwel allemaal. Welke boeken zijn aan te bevelen voor uw vakantiekoffer?
Vorige maand verscheen Verloren in de jungle over de vermissing van de twee jonge studentes Kris en Lisanne in 2014 in Panama. De auteurs beschrijven minutieus en consciëntieus de scenario’s die aan de verdwijning ten grondslag kunnen liggen. Ze werkten jaren aan hun onderzoek. Zwak element is dat de schrijvers zelf niet afreisden naar Panama om het onherbergzame gebied te bezoeken waar de meisjes verdwenen.
Als ze die moeite wel hadden genomen, dan hadden ze met eigen ogen kunnen zien hoe opmerkelijk het was dat de meisjes aan het einde van de wandeltocht een verkeerd pad terug naar het dal namen. Of ze bewust de verkeerde kant op werden gewezen óf dat ze zich gewoon vergisten, wordt vermoedelijk nooit meer duidelijk. De ouders van de meisjes wilden niet meewerken en verboden zelfs de namen of foto’s van hun dochters op de cover te zetten. Waarom en voor wie schreven Marja West en Jürgen Snoeren Verloren in de jungle dan?
Klaas Bruinsma
Martin H., van politieman tot moordenaar van Klaas Bruinsma las ik in een weekeinde uit. Vico Olling, oud-chef misdaad van weekblad Panorama bracht zijn boek uit in de maand dat ’s lands eerste echte maffiabaas Klaas Bruinsma dertig jaar geleden voor het Hilton-hotel werd vermoord. Olling verdiepte zich grondig in het leven van Martin Hoogland, een flamboyante ex-agent van de Amsterdamse politie die voor de moord op Bruinsma werd veroordeeld.
Om voor de invalshoek Hoogland te kiezen was een goede keus van de auteur, want boeken over Klaas Bruinsma zijn er al genoeg. Oud-Paroolverslaggever Bart Middelburg – de beste crimereporter van de jaren negentig – schreef de klassieker De Dominee. Dat boek is nog altijd aan te raden, maar dat geldt ook voor de nieuwe titel van Vico Olling. Het thema dat hij beschrijft – corruptie door een veelbelovende politieman die aan lager wal raakt en lid wordt van de Joego-maffia – is nog altijd actueel.
Schandvlek
Na omkopingsaffaires in de jaren zeventig bij het bureau Warmoesstraat was de handel en wandel van Hoogland een nieuwe schandvlek voor de Amsterdamse politie. Nooit werd zijn levensverhaal zo gedetailleerd beschreven. Martin Hoogland was een thrillseeker met een haperend geweten en een gebrekkige moraliteit. Geen aanbevelingen voor een agent, van wie verwacht wordt dat hij niet ontvankelijk is voor materiële verlokkingen in ruil voor dienstverlening aan de onderwereld.
’Martin H. is het dramatische relaas van een ontspoorde politieagent, tegen de achtergrond van de verharding van de softdrugshandel en de opkomst van de coke in Nederland’ schrijft de auteur op de achterkant van het boek. Die belofte maakt Olling ruimschoots waar. Een aanrader dus.
Met enthousiasme begon ik deze week aan Wij willen gangster worden, geschreven door de broer van Heineken-ontvoerder Jan Boellaard. Alleen de coverfoto is al veelbelovend. Boellaard en zijn maatjes Frans Meijer en Cor van Hout poseren voor een klassieke Mercedes alsof ze hoofdrollen spelen in de maffiafilm The Godfather. Ik weet het een en ander van de voorgeschiedenis van het boek.
Boellaard liep met het manuscript te leuren, kennelijk omdat hij er geld mee wilde verdienen. Daar begint het al te wringen, omdat de crimineel in zijn leven onnoemelijk veel slachtoffers maakte. De door hem ontvoerde Heineken en Doderer natuurlijk, de beschoten politieman Paul van Hove, maar ook douanier Jan Willem Holm, die door Boellaard bij een achtervolging werd doodgeschoten. Verdient zo iemand een boek vraag je je af?
Astrid Holleeder
Uitgeverij Lebowski, die ook de boeken van Astrid Holleeder uitgaf, vond kennelijk van wel. Dat Boellaard in dezelfde periode de zussen van Willem Holleeder afperste, omdat hij een deel van de opbrengsten van Judas wilde, speelde kennelijk geen rol. Astrid Holleeder stapte later op bij Lebowski en ik deed hetzelfde.
Boellaard bleef leuren en vond uiteindelijk een andere uitgever. Ik ben nu pas halverwege maar weet nog niet of ik het boek uitlees. Zelden las ik zo’n schaamteloze verheerlijking van crimineel gedrag. George, die het misdaadverhaal aan elkaar schreef, wordt duidelijk niet gehinderd door enig gevoel van empathie of mededogen voor de slachtoffers van zijn broer. Met nauwelijks verholen bewondering en volkomen kritiekloos beschrijft hij hoe zijn broertje overvallen voorbereidde en al rekening hield met gijzelingen en schietpartijen met de politie.
Volstrekt gewetenloos, is de enige conclusie. Wij willen gangster worden is niet meer dan een doorzichtige poging een crimineel leven alsnog te gelde te maken.
Comment