https://www.gva.be/cnt/dmf20230820_9...QFgIxzOw%3D%3D

© Nattida-Jayne Kanyachalao
Karin (54) is huisbaas van Antwerps megabordeel Villa Tinto: “Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers”


51 ramen telt het gebouw dat het kloppende hart van de Antwerpse prostitutiebuurt vormt. Elke dag komen er een kleine 80 sekswerkers én hun klanten in Villa Tinto. Eén koppel Vlamingen is verantwoordelijk voor de verhuur van al die kamers. “Er staat bewust geen bad in de kamers”, vertelt zaakvoerster Karin Vander Elst (54).

De beste prostitutiebuurt ter wereld


“Antwerpen heeft een van de beste prostitutiebuurten in de wereld”, schreef The New York Times. We gingen eens kijken hoe het eraan toegaat in en rond het grootste bordeel van België.

Vandaag deel 1: op bezoek bij Karin Vander Elst, zaakvoerster van Villa Tinto in het Antwerpse Schipperskwartier

Het is woensdagnamiddag in het Schipperskwartier. Buiten is het betrekkelijk kalm, een handvol mannen zoekt op het binnenplein de blik van vrouwen achter hun ramen, en ontwijkt daarbij elkaars blik. In het onthaal van Villa Tinto geven lampjes op een paneel aan welke kamer bezet is, enkel door met vingerafdruk geregistreerde sekswerkers. Er is ook een zaaltje met lockers, en een gelegenheidswinkeltje met goedkope glijmiddelen en condooms voor elke sekswerker die zich voor haar (of zijn) shift meldt. “Goedkoper dan in veel nachtwinkels”, zegt de onthaaldame. “Met de inflatie zijn ook die dingen flink duurder geworden. Op deze manier willen we de meisjes steunen.”

© N.-J. Kanyachalao

Op de eerste verdieping zitten we in de cockpit van Belgiës grootste bordeel, met de captain speaking: Karin Vander Elst, samen met haar man en jeugdliefde Franky De Coninck bezieler van een bouwbedrijf uit het Leuvense dat doorgaans scholen of flats bouwt, maar hier in 2002 begon te bouwen aan het meest avontuurlijke verhaal. Een sekswerkbolwerk dat een verleidelijk, veilig én rood lichtend voorbeeld in de sector moest worden.

Heel vaak staat Karin Vander Elst niet in de spotlights, maar deze keer wil ze wel spreken over de Villa, die straks 20 jaar bestaat. Terwijl haar man als bestuurder van het familiebedrijf alweer bezig is met een andere deal, zoals de totstandkoming van een Oostendse Villa Tinto.

Karin Vander Elst in de cockpit van Villa Tinto. — © Nattida-Jayne Kanyachalao

Bovendien blijkt Vander Elst ook een betere HR-manager dan haar man als ze Tinto bezoekt. “Mijn man zegt altijd te snel ja als er vragen van de meisjes komen”, glimlacht onze gastvrouw minzaam. Zelf is ze niet zozeer streng, veeleer sympathiek en beredeneerd tegelijk. En ze spreekt consequent over sekswerkers. Weg met dat oeroude h-woord dat vrouwen te vaak oneer aandoet.

Rondwandelen in de buurt


“Destijds kenden wij niet veel van de sector, eerst wilden we hier in het Schipperskwartier flats en kantoren bouwen”, klinkt het. “Maar toen kwam de stad dus af met het plan om hier een nieuw soort prostitutiebuurt te bouwen. Er zijn te veel meisjes op straat aan het werk, er zijn te weinig ramen, zei men. M’n man en ik zijn hier toen een paar keer komen rondwandelen, om te zien hoe het eraan toeging. Dat er nogal wat bouwvallige panden waren, zag je vanaf de straat al. Huizen waar de duiven boven de hoofden vlogen. Eén reden om mee te stappen in het Villa Tinto-verhaal was de foute tussenfiguren er helpen uit halen, door ons rechtstreeks kamers aan sekswerkers te laten verhuren. In het begin vreesden we daarom voor represailles, ja. We hielden onze bezoekjes stil, en vertrokken soms weer langs de kelder. Eén keer is m’n man aangesproken door iemand, maar gelukkig bleef het bij woorden.”

Villa Tinto by night. Het kamercomplex geldt als een voorbeeld voor andere steden die een veilige buurt willen. — © Nattida-Jayne Kanyachalao

Luisterend oor


De tijd vóór Villa Tinto is de tijd die buurtbewoners en enkele sekswerkers met meer dan 20 jaar ervaring zich nog scherp herinneren. Het was de tijd van pooiers die meisjes ‘beschermden’ – en een deel van de koek lustten. De tijd van een Rus die bij een dokter op het Falconplein een pistool op tafel legde om duidelijk te maken dat die dokter maar beter z’n best deed. De tijd waarin politie nog maar een pand met namaakkledij leeggehaald had, of het werd alweer gevuld. En of de buurt een metamorfose onderging. Overal hangen camera’s, de politie patrouilleert openlijk én anoniem. Op het voormalige ‘rode plein’ openden zelfs een hippe pokebowl-zaak en een matcha-studio. (Dat laatste heeft niks met gevaarlijke seks te maken, maar alles met Japanse groene thee.)

In Villa Tinto, met zicht op de binnenkoer. — © Nattida-Jayne Kanyachalao

Van Amsterdam tot New York kwamen ze al kijken naar Villa Tinto. Onlangs nog wees de Amsterdamse burgemeester – een vrouw – naar het Antwerpse megabordeel als voorbeeld voor een verhuis uit het historische stadscentrum. Tien jaar geleden al beschreef een experte in The New York Times het Schipperskwartier als “kennelijk een van Europa’s beste prostitutiebuurten”. En als je ’t aan de doorsnee Antwerpse bezoeker vraagt, wordt dat natuurlijk gewoon de beste ter wereld.

“De werkomstandigheden van de sekswerkers verbeteren was uiteraard ook een reden om hierin te stappen”, aldus Vander Elst, die ook meewerkt in het bouwbedrijf van haar man. “Dat alle kamers in Villa Tinto bijvoorbeeld rood geverfd zijn, komt er op hun vraag. Blijkbaar doen rode muren het menselijke lichaam het meeste eer aan. (lachje) Heel veel is in overleg met de sekswerkers zelf gebeurd. Elke kamer een eigen bad, dachten wij eerst. Néé, zei een mondig meisje, daarin kan iemand je verdrinken. Dus werden het lavabo’s en douches. Een klusjesman staat bijna continu klaar om zaken zoals de chauffage of een lekkende kraan te repareren. Hier wordt 24 op 7 geleefd. Over de twee shifts gezien is er een bezettingsgraad van tachtig procent, voor één dag- of nachtshift (van 8 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds, en van 9 uur ’s avonds tot 6 ’s ochtends, red.) betaalt een sekswerker 110 euro. Op een recente meeting met de stad rees de vraag of meisjes niet ook mochten overnachten in de kamer.”

Financiële druk


Hoezeer de werkomstandigheden ook verbeterden, Vander Elst blijft niet blind voor de problemen die er zijn. Niet alles is roze schijn en mannengeur. Zo is er vooral overdag meer leegstand. Een gevolg van corona – toen ook sekswerkers de voordelen van thuiswerk ontdekten – en zeker nu de inflatie toeslaat, is het niet moeten betalen van raamhuur meegenomen. Voldoende parking in de buurt is ook een bezorgdheid. “Het bezoekersaantal daalt, ja. Maar de sekswerkers die zich specialiseren, blijven wel goed verdienen. Ik denk dat er altijd een publiek voor deze vorm van raamprostitutie zal blijven bestaan. Het blijft al bij al vrij anoniem.” En spannend, gezien het handjevol mannen op het binnenplein die nog altijd aan het kiezen zijn. Karin Vander Elst vat het wereldje nog altijd niet helemaal, praat er in de privésfeer niet zo veel over maar leest zich wel bij, en liet al meer dan één vooroordeel varen, zegt ze.


Passanten over het binnenplein van Villa Tinto. — © N.-J. Kanyachalao

“De banken werken ook niet echt mee”, haalt ze een heikel punt aan. “Zelfs voor de bouw van Villa Tinto kregen wij destijds geen krediet. Door voldoende eigen middelen is het toch gelukt. Maar daarmee is het probleem niet van de baan. Ondertussen zijn de meeste sekswerkers hier ingeschreven als zelfstandige, maar ze blijven op banken botsen als ze daar een rekening willen openen. Waar moeten ze dan met hun cash naartoe? Dat banken niet willen ‘meewerken’ aan prostitutie, is een achterhaald iets, in 2023. Het is echt niet zo dat hier nog vrouwen onder dwang werken. De pooiers zijn er intussen van tussenuit. Al hoor ik ook weleens verhalen van een meisje met een fout vriendje dat profiteert van haar geld, ja.”

En dan is er nog de overheid, die bekijkt hoe van sekswerkers zelfstandigen en zelfs werknemers te maken. Er stijgt een zucht op. “Sorry, maar daar voel ik me dus niet goed bij. Nu verhuren wij louter ruimtes. Als sekswerkers werknemers worden, zijn ze dan niet langer eigen baas? Iemand in een kledingwinkel vragen dingen sneller op te vouwen zou ik nog kunnen, maar ik wil nooit tegen iemand zeggen met wie of hoe die persoon seks moet hebben. Ethisch is dat een grens. Nee, als de overheid ons dat statuut oplegt, stoppen we er nog liever mee.”

​© N.-J. Kanyachalao

Tijd om een luchtje te scheppen. Buiten is het inmiddels een komen en gaan van volk dat halt houdt bij bordjes als sm, shemale of normal sex. Geen man die oog heeft voor de zaakvoerster van Villa Tinto, wegens ogen te kort voor schaarser geklede vrouwen. Een spel met klanten en passanten. Al heeft Vander Elst intussen geleerd ‘haar’ sekswerkers ook als klant te beschouwen. “Wij moeten hén ook bedanken omdat ze het hier mee laten draaien. De keren dat we een bedrijfsfeestje hadden en de sekswerkers uitnodigden als klant, zag je dat velen zich meteen een stuk meer gewaardeerd voelden. Want sommigen voelen zich weleens minderwaardig. Dat maakt het extra moeilijk om weer de stap naar een leven buiten deze sector te zetten. Er zijn er die een man en kinderen hebben. Maar er zijn er ook die twijfelen of ze ooit weer een job in bijvoorbeeld een kledingwinkel kunnen hebben. En nog naar een man kunnen kijken op een andere manier dan ze het zolang gewoon zijn.”
Niet overal is het zo modern


​
In het Schipperskwartier is niet alles goud wat blinkt. In de omliggende straten vind je ook wat minder moderne panden dan Villa Tinto. Zoals het pand waar zestiger Dany ons binnen leidt. Niks smerigs, maar hier en daar kan het wel een likje opfrissing hebben, zegt Dany. Hij verhuurt een paar ramen in het pand voor de oudere huisbaas, die voorbij de taalgrens woont.

“500 euro per week is de prijs”, zegt Dany, terwijl we achter een leeg raam staan. “Voor de dagshift heeft nog niemand zich gemeld. Het is al gebeurd dat een affiche met m’n nummer een week uithing zonder dat iemand belde”, zegt hij. “De gouden jaren 90 zijn voorbij. Ondertussen is het leven drie keer zo duur geworden, kijken meisjes soms om ergens in de stad een kamer te hebben, en regelen ze hun bezoek via het internet.”

Dany maak je niks meer wijs in de wereld waarin hij al zolang meedraait. “Er dienen zich tegenwoordig ook meisjes aan die dat misschien beter niet doen”, klinkt het. “Onlangs nog een Roemeense moeder en dochter. Pardon, maar de moeder zag er niet uit. Onverzorgd, scheel kijkend.” Het is dan al duidelijk dat in het Schipperskwartier andere normen gelden dan de politiek correcte.

Op de verdieping boven het raam staat het bed. In de ene hoek een kast met een grote dildo, in de andere hoek een tv (“om porno te kijken”) en wat geldstukken op de grond. “De Zuid-Amerikanen denken dat dat geluk brengt”, zegt Dany. Zelf zou hij vooral willen dat het stilgevallen HookUp-computersysteem van de stad weer opgestart raakt – daarmee worden sekswerkers geregistreerd – én dat de muur boven de hoofdsponde van het bed een nieuw laagje verf krijgt. Nu zijn handafdrukken zichtbaar van velen die hier al op de knieën gingen.

Rond acht uur melden twee Oost-Europese blondines zich voor de nachtshift. De ene wil Dany meteen de biljetten toestoppen om de ramen te huren. “Niet op straat,” antwoordt hij. “Kom mee, naar binnen.” De werkdag kan beginnen.

Gisteren avond nog eens afgezakt naar het SKW .
Weinig toppers gezien ( ook geen handdoeken van de dames ) was echt bedroevend. Weinig wandelaars ook .
Ben onverrichte zaken weer huiswaarts gekeerd.
Mss weer eens een beter moment kiezen , maar ik dacht zondag avond/nacht zal wel goed wezen 😞

Wie zijn volgens jou de toppers in de avond?

Jiulia verversrui 13 was er gewoon hoor

Niet gezien Jiulia
maya ss
Anna vingerling
Maria ss

Maya werkt in de dag en was er ook gewoon

Anna is op vakantie zie ook haar recensie topic

Maria is vrij op zondag

al die dames bereikbaar via app om af te spreken

Thx voor de info .
ik wandel liever zonder afspraak, maar ja dan krijg je dit 😭

Erica vvr 13 ook niet gezien

daarom handig om ze te appen, ze kunnen bezet zijn of vrij, gewoon hun werk nr vragen voor dat, dat is heel gebruikelijk, loop je er niet voor niets

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230824_92627455?

De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: “Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan”


© Nattida-Jayne Kanyachalao

De een is klusjesman in tientallen panden. De andere fietskoerier. Samen vormen Leo en Jorge mee de stille kracht die het Schipperskwartier laat draaien. “Soms belt een meisje en is het erg dringend.”

Het heetste kwartier


“Antwerpen heeft één van de beste prostitutiebuurten in de wereld”, schreef ‘The New York Times’. Reporter Kristof Bohez ging met eigen ogen kijken hoe het eraan toegaat in en rond het grootste bordeel van België.

“Hey Leo! Can you come fix something?” Aan het einde van wat voor ‘normale’ werkmensen een 9-tot-5-dag is, gilt een sekswerkster vanuit haar hoge kamer naar Leo. Onder die naam kent iedereen hier de besnorde man die net aan het sippen was van een biertje uit de dagwinkel. Kalm neemt Leo z’n spullen bijeen. Dadelijk nog even deze dame helpen.

Leo na alweer een werkdag. — © Kanyachalao

Geen Schipperskwartier zonder Leo Schippers. Hij heeft er z’n roepnaam aan te danken, en zijn T-shirt met opdruk ’t Keteltje, dat een indruk geeft hoelang hij hier al meedraait. Café ’t Keteltje was in 2008 al omstreden wegens illegale Nigeriaanse prostitutie. Burgemeester Patrick Janssens wou de keet toen sluiten, in 2019 ging de zaak aan de rand van de wijk definitief dicht onder Bart De Wever.

Maar Leo Schippers, dus. 64. “Geboren en getogen in Antwerpen”, klinkt het nochtans niet plat. Op z’n vuile vingers telt hij de panden waarin hij hier al werkte. “In de voorbije twintig jaar moeten het er meer dan dertig geweest zijn. Ooit was ik in deze buurt klusjesman voor verschillende werkgevers, vandaag werk ik enkel in de panden van één baas, die mij speciaal daarvoor vroeg.” Het gaat om een Nederlandse vastgoedmagnaat met ook panden in Den Haag. Momenteel bouwt Leo met enkele handlangers een peepshow-pand om tot een vernieuwd peepshow-pand, inclusief enkele kamers die er te huur zullen komen. Dat is zijn vaste dagtaak voor de komende maanden. Naast de hap-slik-weg-klusjes die sekswerkers in andere panden nog van Leo zullen vragen.

• LEES OOK. De meisjes van (niet altijd) plezier in het Schipperskwartier: “Tien klanten op één dag? Natuurlijk lukt dat”

“Meestal zijn het problemen die ik snel kan fiksen”, legt Leo kalm uit. “Een verstopte bidet, bijvoorbeeld. Elk meisje kan me bellen, want m’n nummer hangt hier uit. Ik ken niet de naam van iedereen hier, maar mogelijk kent iedereen mijn naam wel. Het kan ook gebeuren dat ze me ’s nachts bellen, ja. Onlangs nog ben ik op een zondag om zes uur ’s ochtends moeten uitrukken, voor een kerel die met een motorhelm tegen een raam geklopt had. Gelukkig woon ik zelf in deze buurt.”
Tegelmuren


Gelukkig woont Leo hier, zegt hij, ook al is de buurt vooral ’s nachts geen plek voor blozende maagden. Reden waarom ze in Villa Tinto geen meisjes onder de 21 laten werken tijdens de nachtshift. In de wijk vind je niet zelden iemand onder invloed. Eén café heeft de deur naar het toilet met een afstandsbediening afgesloten, omdat het gevaar op druggebruik anders te groot is. Cocaïnegebruikers vind je hier in zowat alle cafés. Met z’n beperkte veroordeling van ‘yogasnuivers’ deed Bart De Wever enkele jaren geleden oneer aan de bankier-gebruikers en postcoïtus-cokeheads die in het Schipperskwartier buiten de lijntjes kleuren.

Leo bij een van ‘zijn’ panden. — © Nattida-Jayne Kanyachalao

• LEES OOK. De vrouw achter megabordeel Villa Tinto: “Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers zelf”

Ondanks alles woont en werkt Leo hier met plezier, zegt hij. En met zichtbare trots, als hij naar een raampand wijst waarin hij onlangs werkte. Over alles is blijkbaar nagedacht. “Aan de gevel van onze panden: altijd een camera, los van die van de politie. Het deurslot: met een aanmeldsysteem dat geen vreemden toelaat. Tegen de muren binnenin: tegels tot een meter twintig hoog, zo niet schuren de dames met hun laarzen te veel tegen het behang. Ik zie elders in de wijk nu ook zulke tegels geplaatst worden.” En dan, moment de gloire, de bedden van de sekswerkers. “Allemaal gemetseld, in plaats van houten bedden”, aldus Leo. “Zo blijven ze langer overeind staan.” Leo lacht niet.

Volgend jaar wordt Leo 65 jaar, en zou hij kunnen afzwaaien. Maar deze buurt zit te dicht op z’n huid, hij wordt hier te graag gezien, en dat er thuis geen vaste partner zit te wachten, zal hem ook niet van extra dienstjaren houden. “Ik blijf te graag bezig, ja. Een vrouw heb ik niet. Ik ben één keer gehuwd, en dat volstond. Maar ik heb geen tekort aan vriendinnen. (lacht) Niet uit deze buurt, nee.”

(Lees verder onder de foto)

Leo, tussen seks- en andere shop in het Schipperskwartier. — © Kanyachalao
Econoom zkt. werk


Curieuzer nog is het verhaal van Jorge, nog zo’n figuur die je dagelijks door de buurt ziet sjezen. Op z’n fiets, bijna altijd beladen met zakken, en als er regenweer dreigt, ook uitgedost met laarzen en een gele helm. Steevast begroet hij de mensen breed lachend: Hola muchacho! Spaanstalige slang voor hé jongeman. Toch woont Jorge intussen al 30 jaar in Antwerpen. “Hier aangekomen in 1990 als student om een postgraduaat economie te halen aan de Antwerpse universiteit,” klinkt het als hij van z’n fiets gestapt is.

• LEES OOK. Kiana getuigt over het leven en loon als sm-meesteres: “Eén keer heb ik de noodknop gebruikt”

“Ik had in Peru rechten gestudeerd, en Europa was toen zeker nog het werelddeel waar Zuid-Amerika zich op richtte. Na die universitaire en nog enkele andere opleidingen werd ik werkzoekende in Antwerpen. Ik wist niet precies waar te beginnen, en passeerde weleens door deze buurt, waar ik met Zuid-Amerikaanse vrouwen aan de praat geraakte. Zomaar, wat babbelen. Op een dag vroeg zo’n vrouw me of ik eventueel een koffie kon halen terwijl zij doorwerkte. Toen ook haar buurmeisje een koffie vroeg, zette dat me aan het denken.”

De ondernemingsdrang in de econoom werd aangezwengeld, Jorge liet de wieltjes in z’n hoofd draaien: waarom zou hij niet vaker boodschappen voor de meisjes doen, in ruil voor een fooi? “Ik begon eraan met de vraag of er eventueel een jobje kon in zitten,” glimlacht Jorge. “Toen ik met m’n boekhouder afsprak, zei die: Proficiat, je hebt je eigen job gecreëerd. Iets als fietskoerier voor deze vrouwen bestond nog niet.” Vandaag fietst Jorge elf jaar rond in de buurt. En ja, hij kan leven van wat hij doet. Hij werkt met commissies op de producten die hij koopt, zegt hij. Die hebben de sekswerkers wel over voor z’n diensten, want voor hen is Jorge het geld waard. Elke minuut dat zij naar de winkel om koffie of keukenpapier zijn, is een minuut waarin ze geen klant kunnen strikken.

(Lees verder onder de foto)

Fietskoerier Jorge aan het werk op het Falconplein. — © Kanyachalao

Navolging


Jorge (“zeg maar dat ik vijftigplus ben”) is niet van gisteren. Leest geregeld bij over sekswerk, kent deze wereld zo goed dat er binnenkort een boekje van zijn hand verwacht mag worden. Zijn dagtaak start vaak rond de middag, zo kan hij twee eetmomenten van de meisjes – ’s middags en ’s avonds – meepikken. “In nogal wat Antwerpse restaurants kennen ze me al, en weten ze dat het beter snel gaat,” zegt Jorge lachend. “Eten, drankjes, Red Bull, condooms en keukenpapier zijn klassieke dingen die sekswerkers aan me vragen. Roemeense meisjes eten graag gerechten op basis van kip en varkensvlees, en ook Latijns-Amerikaanse meisjes houden van veel vlees. Ik rij met oortjes en een telefoon rond, meisjes geven m’n nummer wel eens door. Soms gebeurt het dat twee meisjes tegelijk iets van me willen. Tja. Dan kies ik meestal voor diegene die al het langst ‘klant’ bij me is en me zo goed als dagelijks belt, en probeer ik het andere meisje op een ander moment te helpen.”

​Keukenrol en sigaretten zijn veelgevraagde producten door meisjes. — © N. Kanyachalao

Jorges pionierswerk in de wijk leverde inmiddels ook al navolging op. Zo kan je door de straten van de wijk soms een man zien wandelen die ook boodschappen voor meisjes doet, maar dan te voet. In tegenstelling tot die koerier is Jorges reikwijdte groter, in afstand en ervaring. “Ik ken de prijzen van de meestgevraagde producten in de verschillende winkels wel een beetje, en weet waar ik naartoe moet fietsen als ik ergens het beste wil. Neem nu een klant die bij een meisje komt en een fles champagne wil delen. Dan moet het echt snel gaan, fiets ik om die fles en lever ik snel: klant én meisje tevreden.” Door de jaren leerde Jorge ook enigszins de meisjes achter de façades kennen. Hij is karig met verhalen daarover, omdat hij de vertrouwensband niet wil schaden. “Elk raam heeft z’n eigen verhaal”, klinkt het. “Sommigen blijven hier jaren, anderen keren na jaren plots terug. Als ze zelf beginnen over een kwestie, luister ik. Het grote verschil met vroeger is dat de meisjes echt wel professionele sekswerkers geworden zijn. Naar mijn inschatting doet 70 procent deze job met als hoofdmotief het financiële aspect. Omdat er een gebrek aan andere arbeidsmogelijkheden is voor hen. Een beetje zoals er ooit voor mij geen arbeidsmogelijkheden waren. Vergis je niet: hier zitten ook sekswerkers met een hoger diploma, zoals architectuur. Met sommigen kan je echt wel zinvol praten over wereldpolitiek of andere zaken zoals cultuur.”

En de overige 30 procent? “Die doen het werk omdat ze hier op vakantie zijn, als tijdverdrijf, of gewoon omdat ze er zin in hebben”, schat Jorge. Zo divers de motieven van zijn ‘klantes’ zijn om in het Schipperskwartier te werken, zo divers ook hun klanten. “Door de jaren heb ik alles gezien: zakenmannen, politici, artiesten, atleten, voetballers, arbeiders…”

Voor er een eerste meisje een bestelling via z’n oortje plaatst, wil Jorge nog een wijsheid meegeven. Hij glimlacht breed. “Eén ding staat vast. Hij die met zekerheid zegt dat hij nooit van z’n leven in het Schipperskwartier zal komen: dàt is diegene die liegt.”

Bijna miljoen contacten, veelvoud aan omzet


Achter de Antwerpse prostitutiebuurt gaat een eigen economie schuil. Een die de vergelijking met een flinke onderneming doorstaat.

Volgens een studie van professor Stef Adriaenssens (KU Leuven) uit 2015 draaide het Antwerpse Schipperskwartier toen zo’n 62 miljoen euro omzet. Ter vergelijking: Bobbejaanland draaide vorig jaar zo’n 23 miljoen euro omzet. De vergelijking tussen het Schipperskwartier en een pretpark is niet uit de lucht gegrepen. Bobbejaanland lokt op jaarbasis evenveel bezoekers als er transacties in het Schipperskwartier zijn: een dikke 900.000. Met dien verstande dat er in Lichtaart wellicht meer unieke bezoekers op één jaar zijn, en in Antwerpen meer terugkerend volk voor de attracties.

Met sekswerk gaat in Antwerpen véél geld gepaard. In verschillende richtingen. Niet alleen de sekswerkers zelf worden financieel beter van de bezoekers, ook eigenaars en geranten van raampanden verdienen eraan. Een verhuurder met enkele ramen rekent voor: “Stel dat je twee ramen verhuurt, elk raam één shift per dag bezet aan 100 euro per shift. Dat doe je maal 350 dagen op een jaar. Dan spreek je al van een bedrag.” Zeventigduizend euro aan inkomsten per jaar, welgeteld. Daar moet per raam wel 3.000 euro per jaar vanaf aan raamtaks voor de stad.

Bovenop die ‘primaire’ economie komen nog een tiental zaken die mee draaien dankzij de prostitutie en niet zouden misstaan in een pret- of vakantiepark: een zonnebankstudio, een krantenwinkel, enkele snackbars en drankgelegenheden, een dag- en nachtwinkel. Illustratief is het aanbod goedkoop ondergoed in die laatste, tussen de pakken water en chips. “Soms kopen de sekswerkers dat zelf, vaker nog hun klanten”, klinkt het aan de kassa. In de krantenwinkelrekken aan de andere kant van het plein vind je naast tijdschriften en snacks ook glijmiddel (15 euro), een plastic zak met vijftig condooms (28 euro) en zwangerschapstests (20 euro). Extra cash geld afnemen kan er bij aankoop met bankkaart, vanaf 50 euro. Ongeveer exact de prijs voor een bezoekje aan een sekswerker, zonder dat dáár een bankkaart nodig is. (kbz)

Mooie uitgebreide artikelen over onze hobbywereld. Hulde aan deze Vlaamse krant

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230904_95040693

DE INSIDER. Onze man liep 15 dagen rond in het Schipperskwartier: “Vlaamse meisjes werken thuis. Maar dat is niet altijd veiliger”


© Inge Kinnet

Antwerpen heeft een van de beste prostitutiebuurten in de wereld. Dat zegt ‘The New York Times’ zelfs. Reporter Kristof Bohez trok op onderzoek in het Schipperskwartier, en doet zijn relaas in onze podcast De Insider. “Overdag is het by far de veiligste buurt van Antwerpen. Alleen jammer van dat zware bloemenparfum.”

Micha voorheen Schippersstraat 35 is woensdag 29 nov terug op nr 34 in avond/nachtshift😉

https://www.gva.be/cnt/dmf20230602_96641677

Eén op de drie ramen in Schipperskwartier staat leeg: “Sekswerkers kiezen liever zelf waar ze werken sinds de coronacrisis”

Antwerpen -

Thuisontvangst zit al enkele jaren in de lift, terwijl raamprostitutie achteruit boert. Dat merken ook de stad Antwerpen en de politiediensten. Zij controleren steeds vaker panden buiten het Schipperskwartier waar toch sekswerkers actief zijn. “Samenwerking tussen verschillende diensten is nodig om accuraat te kunnen optreden bij overlast”, aldus het kabinet van burgemeester Bart De Wever (N-VA).

Dat veel ramen in het Schipperskwartier leeg staan, is geen toeval. Tijdens de coronacrisis zochten heel wat sekswerkers hun toevlucht in thuisontvangst, vaak uit pure noodzaak. Na corona bleef deze vorm van sekswerk populair. Uit navraag bij de stad blijkt dat 30% van de ramen in het Schipperskwartier vandaag leegstaat, en daar hebben sekswerkers zo hun redenen voor.

“Autonomie is een belangrijke reden”, zegt Johan Vermant, woordvoerder van Antwerps burgemeester Bart De Wever. “Sekswerkers kiezen graag zelf de plek uit waar ze werken, en wat dat betreft biedt thuisontvangst volgens hen meer mogelijkheden. Velen ervaren dat als een voordeel.”

Volgens experts zijn er ook financiële motieven: de huurprijs van een raam in het Schipperskwartier ligt dikwijls veel hoger dan die van een toeristisch verblijf. Bovendien betalen verhuurders van toeristische verblijven niet de hoge taksen die de eigenaars van panden in het Schipperskwartier wel moeten neertellen. Daarnaast mogen sekswerkers in een ruimte in het Schipperskwartier niet overnachten. Daardoor moeten ze dan een tweede ruimte vinden waar ze kunnen slapen. In een toeristenverblijf combineren veel sekswerkers slapen en werken. Dat scheelt een aardige slok op de borrel.

“Soms contacteren sekswerkers de verhuurders rechtstreeks en betalen dan cash. Dat maakt de activiteit nog anoniemer, en de vraag is dan ook of alle regels wel worden gerespecteerd”, aldus Vermant. “Daarom probeert de Antwerpse politie ook multidisciplinair tewerk te gaan en gaat ze in samenwerking met andere diensten na of het verblijf stedenbouwkundig en fiscaal in orde is.”



Als abonnee kan je dit artikel lezen.

Geluid aan

© RR
Eén op de drie ramen in Schipperskwartier staat leeg: “Sekswerkers kiezen liever zelf waar ze werken sinds de coronacrisis”

Antwerpen -

Thuisontvangst zit al enkele jaren in de lift, terwijl raamprostitutie achteruit boert. Dat merken ook de stad Antwerpen en de politiediensten. Zij controleren steeds vaker panden buiten het Schipperskwartier waar toch sekswerkers actief zijn. “Samenwerking tussen verschillende diensten is nodig om accuraat te kunnen optreden bij overlast”, aldus het kabinet van burgemeester Bart De Wever (N-VA).

David Van Turnhout
Zaterdag 3 juni 2023 om 05:00


LEES OOK. GVA-ONDERZOEK. Airbnb en Booking.com misbruikt voor sekswerk: “Bij 8 op de 10 controles is er verdoken thuisprostitutie”

Dat veel ramen in het Schipperskwartier leeg staan, is geen toeval. Tijdens de coronacrisis zochten heel wat sekswerkers hun toevlucht in thuisontvangst, vaak uit pure noodzaak. Na corona bleef deze vorm van sekswerk populair. Uit navraag bij de stad blijkt dat 30% van de ramen in het Schipperskwartier vandaag leegstaat, en daar hebben sekswerkers zo hun redenen voor.

“Autonomie is een belangrijke reden”, zegt Johan Vermant, woordvoerder van Antwerps burgemeester Bart De Wever. “Sekswerkers kiezen graag zelf de plek uit waar ze werken, en wat dat betreft biedt thuisontvangst volgens hen meer mogelijkheden. Velen ervaren dat als een voordeel.”

Volgens experts zijn er ook financiële motieven: de huurprijs van een raam in het Schipperskwartier ligt dikwijls veel hoger dan die van een toeristisch verblijf. Bovendien betalen verhuurders van toeristische verblijven niet de hoge taksen die de eigenaars van panden in het Schipperskwartier wel moeten neertellen. Daarnaast mogen sekswerkers in een ruimte in het Schipperskwartier niet overnachten. Daardoor moeten ze dan een tweede ruimte vinden waar ze kunnen slapen. In een toeristenverblijf combineren veel sekswerkers slapen en werken. Dat scheelt een aardige slok op de borrel.

“Soms contacteren sekswerkers de verhuurders rechtstreeks en betalen dan cash. Dat maakt de activiteit nog anoniemer, en de vraag is dan ook of alle regels wel worden gerespecteerd”, aldus Vermant. “Daarom probeert de Antwerpse politie ook multidisciplinair tewerk te gaan en gaat ze in samenwerking met andere diensten na of het verblijf stedenbouwkundig en fiscaal in orde is.”

© RR
Sensibilisering


De verschuiving van sekswerk naar toeristische verblijven is ook de Antwerpse politie niet ontgaan. Die doet doelgerichte controles op basis van gescreende seksadvertenties. “Vorig jaar hebben we nog twee ruimtes in Antwerpen gesloten omdat er dames aan het werk waren die geen identiteitskaart konden voorleggen”, vervolgt Vermant. “In zulke gevallen is er mogelijk sprake van uitbuiting of dwang. Daarbij gaat de politie ook na welke rol de verhuurder speelt. Indien nodig kunnen we een gastenverblijf ook bestuurlijk laten sluiten.”

In veel gevallen zijn de verhuurders echter niet op de hoogte dat hun gastenverblijf wordt gebruikt voor sekswerk. “Daarom doet de Antwerpse politie aan sensibilisering bij hotels en toeristische logies”, verduidelijkt Wouter Bruyns van de Antwerpse politie. “Iedere uitbater of verhuurder moet elke gast registreren. Er is ook een speciale folder ontwikkeld met tal van tips en tricks voor verhuurders van bijvoorbeeld kamers.”
Toerisme Vlaanderen


Bij Toerisme Vlaanderen, dat de vergunningen uitreikt voor gastenkamers, is nog geen sprake van een concrete informatiecampagne. “De focus van het logiesdecreet ligt op de veiligheid en kwaliteit van het logies en hoe het wordt gepromoot. De problematiek rond sekswerk gaat eerder over het gebruik van het verblijf”, klinkt het daar. “Daar hebben we met het logiesdecreet veel minder vat op. Checklists of tips om dergelijke klanten te herkennen hebben we momenteel niet. We hebben daarover ook nog geen vraag gekregen van uitbaters.”

“Het aantal klachten of vragen dat Toerisme Vlaanderen hierover krijgt is sowieso heel beperkt. Wel zien we dat een platform zoals Airbnb hier zelf over communiceert met zijn hosts. Vanuit het logiesdecreet kan er alleen worden opgetreden als de uitbater zelf zijn logies per uur promoot of veroordeeld is geweest voor bepaalde feiten, zoals prostitutie of openbare schennis van de goede zeden.”

heb een kinky meesteres bezocht in villa tinto, Schipperskwartier. Ze kwam uit Marokko zei ze. Gigantische tieten en haar kamer was voor zware SM te doen. Geile meid met veel ervaring. Iemand enig idee?

Villa Tinto nr 9? zie plattegrond via https://www.citygirl.nl/node/11675 , dan is het Meesteres Samira

Nee zij was het niet. Het was ergens rond Villa Tinto nr 30.

Dagshift of avond nachtshift? , hoe zag ze eruit zoals postuur, haarkleur, welke dag was je er, had ze een bordje op haar raamdeiur, welke taal sprak ze?

Deze misschien?
https://www.redlights.be/prive-ontva...-mistress.html

dat is Mrs. Yilan een blonde Roemeense zie https://www.citygirl.nl/node/77866

topic opener heeft het over een Marokkaanse

Marokkaanse en blond Roemeens zijn wel 2 verschillende dingen ja😂

Ze sprak redelijk goed Engels. Gigantische tieten & Donker haar. Ze had Marokkaanse roots zei ze. Best wat tattoos ook. Was nacht-shift.

https://www.citygirl.nl/node/44016 vermoed deze Eva

en toen was het stil.....