Gewoon minder op alles reageren maakt een mens rustiger. De mens heeft ook steeds meer de neiging om te denken dat ze overal verstand van hebben.

https://www.ad.nl/nederlands-voetbal...k-in~a5d9d380/

Column Sjoerd Mossou | Van Gaal deed het betoog van Gullit af als flagrante onzin en heeft daar zeer vermoedelijk gelijk in


Columnist Sjoerd Mossou over het betoog van Ruud Gullit dat donkere trainers niet dezelfde kansen zouden krijgen.

Het is u misschien ontgaan, maar Andrea Pirlo wordt zeer waarschijnlijk de nieuwe trainer van Fatih Karagümrük, een club uit Turkije, die ik even moest opzoeken op Wikipedia.

Bij dat nieuws moest ik onmiddellijk aan Clarence Seedorf denken, en kort daarna aan Ruud Gullit. Straks leg ik uit waarom, maar eerst nog heel even over Pirlo. Hij, mijn favoriete voetballer van deze eeuw, was tot een jaar geleden namelijk trainer van Juventus. Dat was destijds al tamelijk absurd: Pirlo had nog nooit een F-teampje getraind, maar werd plots de hoofdcoach van een van de grootste clubs ter wereld. Zoals te verwachten viel, was het een totale mislukking. Binnen een jaar werd Pirlo ontslagen.

(Wie anno 2022 nog denkt dat succesvolle voetballers zomaar trainer kunnen worden, komt zeer waarschijnlijk uit een ei.)




Enfin, op naar Clarence Seedorf en de loepzuivere parallel met Pirlo: Seedorf werd in 2014 opeens hoofdtrainer van AC Milan, zonder ook maar een fatsoenlijke cursus te hebben gevolgd, laat staan ooit een clubje te hebben getraind. (Seedorf was een van de laatste oud-internationals die hun trainersdiploma min of meer cadeau kregen van de KNVB).

Ook dat avontuur strandde kansloos en hopeloos. Clarence, net als Pirlo een voormalig middenveldstrateeg, werd binnen vijf maanden ontslagen. Zijn volgende trainersbaantje kreeg hij daarna in China en vervolgens in Spanje, bij Deportivo La Coruña, best een grote club. Ook dat werd niet per se een daverend succes.

,,Donkere trainers krijgen minder kansen’’, zei Seedorf toen opeens, vorig jaar in La Gazzetta dello Sport. De ironie ontging hemzelf blijkbaar: niemand met zo’n kaal cv zou ooit de kans hebben gekregen zomaar trainer te worden van AC Milan, behalve Clarence Seedorf.

Dat brengt ons bij Ruud Gullit, die deze week in het tijdschrift Helden met een enigszins verwarrend betoog kwam over ongeveer hetzelfde thema. Donkere trainers, daar kwam het volgens Gullit op neer, krijgen alleen maar baantjes omdat ze donker zijn en vervolgens worden ze niet serieus genomen.

Louis van Gaal reageerde er gisteren bondig op: flagrante onzin.

Zeer vermoedelijk heeft Van Gaal hier gelijk. Leve de diversiteit, leve de kansen, hoe meer des te beter, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk gewoon om kwaliteit. Om presteren. Nadat Henk Fraser het goed had gedaan bij Sparta, leidde hij bij Oranje volop trainingen en daarna kreeg hij een baan bij FC Utrecht. Omdat Andrea Pirlo er werkelijk niets van bakte bij Juventus, is hij nu veroordeeld tot een obscuur Turks clubje waarvan u de naam inmiddels vergeten bent.

(Vraag het lijstje werkloze trainers eens op bij de CBV. Voor wat het waard is: tal van ‘witte’ coaches werken in de marge of zijn werkloos.)

Gullit doet er hartstikke goed aan om te pleiten voor méér gelijke kansen, want kansen zijn niet voor iedereen gelijk natuurlijk. Exact daarvoor is de commissie-Mijnals ooit opgericht. Maar wie kansen krijgt, moet ze gewoon waarmaken. Anders is je beurt voorbij.

Of je nu Andrea Pirlo heet of Clarence Seedorf: heel veel ingewikkelder is het allemaal niet.

https://www.ad.nl/show/vandaag-insid...aart~a92bac34/

Vandaag Inside blijft als enige talkshow overeind tegenover Oranje, ‘directeurtje’ komt langs met taart


MET VIDEOVandaag Inside was gisteravond met 707.000 kijkers de enige talkshow die overeind bleef tegenover het voetbalgeweld van het Nederlands elftal (2 miljoen kijkers). Humberto moest het stellen met 469.000 belangstellenden en Op1 deed het met 353.000 kijkers nog slechter. Het was sowieso feest bij Johan Derksen en co. Ze werden getrakteerd op taart vanwege de honderdste aflevering.

Dat een dagelijks programma honderd afleveringen haalt, lijkt niet bijzonder. Maar dat is bij de heren van Vandaag Inside natuurlijk wel het geval. Na een enorme mediarel leek het programma van de buis te verdwijnen, maar zoals na elke rel keerden de mannen uiteindelijk terug. Gisteren kwam zenderbaas Marco Louwerens - door Derksen, Genee en Gijp standaard ‘directeurtje’ genoemd - daarom langs met taart.



Maar eerst werd stilgestaan bij de honderdste aflevering en werd er aan tafel besproken wie de slechtste tafelgast was. Derksen koos uiteindelijk voor Steven Brunswijk, die aanwezig was tijdens de veelbesproken kaarsrel-uitzending. Gijp zag vooral in de begindagen van de SBS 6-show moeilijkheden: ,,Toen was het even zoeken. Jan Boskamp, Hans Kraay en Wim Kieft (de vaste gasten voor hun dagelijkse show, red.) zijn gewend dat we totaal geen rekening met ze houden. En als je nieuwe mensen hebt, hou je er toch een beetje rekening mee.”

Eerst was Gijp bijvoorbeeld niet enthousiast over Özcan Akyol, die inmiddels regelmatig aanschuift. ,,Die heeft zich later erg goed ontwikkeld. Die ging zelfs het publiek erbij betrekken. Die had er echt zin in gekregen.”

Sinterklaas


Na een filmpje met wat ongemakkelijke momenten met gasten, kwam ‘directeurtje’ met een grote taart op gelopen. ,,Sinterklaas, u bent uw mijter vergeten”, riep Genee, verwijzend naar de rol die hij altijd rond 5 december in het programma speelt. ,,We hebben het gered de honderd hè”, zei Louwerens monotoon. Daarna spottend: ,,Ik haal de zestig niet als het zo doorgaat, maar eet smakelijk.”

Vervolgens wees hij nog op de bordjes en vorkjes om daarna snel weer weg te lopen. Genee riep nog verbijsterd: ,,Dit was het? Geen speech?!” Maar ‘directeurtje’ reageerde stoïcijns: ,,Dit was 'm! Lekker taartje, toch?” Toen hij weer backstage was, riep Gijp: ,,Hij kan moeilijk zeggen dat we aardig zijn.” En Derksen: ,,Die man is levenslang aan de slaappillen door ons.”

https://www.ad.nl/show/rowan-atkinso...rbij~ae6394e5/

Rowan Atkinson niet blij met cancelcultuur: ‘Beledigen hoort erbij’


Rowan Atkinson is niet blij met de huidige ‘cancelcultuur’, het afschrijven van mensen om bijvoorbeeld een vermeende ongepaste grap. De comedian vindt dat je over alles grappen moet kunnen maken, ook als dat soms beledigend is.
Showredactie 19-06-22, 10:42
,,Ik vind dat het bij je baan als comedian hoort om mensen te beledigen, of op z’n minst dat je grappen die potentie hebben”, aldus de 67-jarige Atkinson, vooral bekend door zijn rollen als Mr. Bean en Johnny English. ,,Elke grap heeft een slachtoffer. Dat is de hele definitie van een grap: het belachelijk maken van een persoon, een ding of een idee.”

Atkinson vindt dan ook dat je overal een grap over moet kunnen maken. Er zijn maar weinig dingen die echt niet door de beugel kunnen. ,,Maar je moet heel voorzichtig zijn met zeggen wat wel en niet mag”, vindt hij. Hij is het er dan ook niet mee eens dat je alleen grappen mag maken over mensen die ‘hoger’ in de maatschappij staan - zoals een politicus of vorst - dan jij. ,,Er zijn onwijs veel zelfgenoegzame mensen onderaan de maatschappij die het ook verdienen om aangepakt te worden. In de ideale wereld mag je overal grappen over maken.”

Landelijke voorzitster van Bij1 opgestapt vanwege toxistisch gedrag collega's. Leuk zo'n partij die hun eigen standpunten qua gedrag niet eens kunnen uitvoeren in hun eigen kring.

https://www.bnnvara.nl/joop/artikele...loos-behandeld

Voorzitter Bij1 stapt op: 'Als zwarte vrouw nog nooit zo respectloos behandeld'



De landelijk voorzitter van Bij1 Jursica Mills is per direct opgestapt. Dat meldt het Parool. In een afscheidsbrief aan de leden schrijft Mills dat de partij ‘vol is van toxiciteit, vriendjespolitiek en tegenstrijdigheden’. Ook zegt ze ‘als zwarte vrouw nog nooit zo respectloos’ te zijn behandeld.

Mills schrijft dat ze gezien heeft ‘dat leden graag rechtvaardigheid willen totdat een rechtvaardig besluit niet bij hen in het straatje past. Dat leden graag een platte organisatie willen, maar nooit verantwoordelijk willen zijn voor hun eigen gedrag’.

Het is kritiek die doet denken aan de periode dat de destijds nummer 2 op de kieslijst Quinsy Gario uit de partij werd gewerkt. Mills was destijds een van de Bij1’ers die voor het royement van Gario stemde. Het geruzie rond Gario leidde er destijds toe dat de Haagse afdeling van Bij1 zich afsplitste van de landelijke partij.

De jonge partij lijkt vaker slachtoffer te worden van een richtingenstrijd. Zo meldde het Parool vorige maand nog dat de Amsterdamse afdeling uiteen dreigde te vallen omdat ook daar twee kampen lijnrecht tegenover elkaar leken te staan.

Mills schrijft ook in haar afscheidsbrief: ‘Ik ben als zwarte vrouw nog nooit zo respectloos, niet zuiver/integer of ongerechtvaardigd benaderd en behandeld en dat allemaal onder het mom van kritiek. Laat dat maar even bezinken.’

Bij1 heeft inmiddels laten weten: ‘We zijn overvallen door haar besluit, maar respecteren de keuze. We verzamelen nu alle informatie en zodra we meer weten, komen we met een inhoudelijke reactie naar onze leden.’

https://www.telegraaf.nl/vrouw/84882...eer-acceptatie

’Een foto van een blote piemel draagt niet bij aan queer-acceptatie’

Hester Zitvast schrijft over dat wat haar opvalt in het nieuws en het dagelijks leven. Dit keer over de ophef over een billboard met daarop een naakte man in Almere. Het doel? Het taboe op queermensen en naakt doorbreken. ’Het zal wel weer tenenkrommend preuts en narrow minded zijn, maar wat mij betreft kan het straatbeeld ook zonder posters van mannen met slappe piemels.’




Nul


„Ik vraag me af hoeveel mensen er langs het billboard van fotograaf Prins de Vos zijn gelopen en dachten: ’Ah, een slappe leuter! Dat beeld maakt me ineens een heel stuk toleranter naar transpersonen.’ Ik gok: NUL. Sowieso voel ik de link niet helemaal. Zijn transpersonen doorgaans te herkennen aan een in de vrije lucht hangend geslachtsdeel? Nee toch zeker?

Woke-gemeenschap


Het beeld op het billboard afkeuren valt onder de noemer ’unpopular opinion’. Alles moet immers kunnen, helemaal op LHBTIQ+-terrein. Werp je slechts een beetje een ’maar’ op, staat de hele woke-gemeenschap met geslepen messen klaar om je levend te villen. Jouw ’maar’ is een regelrechte aanval op hun rechten. Dat je werkelijk niets, maar dan ook niets tegen welke geaardheid of gender ook hebt (waarom zou je?), doet er niet toe. Je moet meegaan in de flow van het extreme deugen, anders rot je maar op.
Oncomfortabel


Ik weet zeker dat mijn dochter van acht hooguit keihard was gaan lachen bij het zien van het billboard, om daarna weer over te gaan tot de orde van de dag. Niets trauma’s, niets paniek. Toch hoeft het voor mij niet, want mijn dochter is niet de maat der dingen – er zullen zeker kinderen, maar ook volwassenen zijn die zich wel – om wat voor reden ook - heel oncomfortabel voelen bij de foto.

Groot alarm


Als ouder voed je je kinderen, als het goed is, op met het idee dat er een wezenlijk verschil zit tussen papa en mama die bloot onder de douche staan en een wildvreemde vent in de speeltuin zijn leuter uit zijn broek haalt. Daar waar ze bij papa en mama niet direct groot alarm hoeven te slaan, moeten ze dat wel als de buurman ze confronteert met zijn naaktheid. Die les wordt wel heel lastig te begrijpen als je vervolgens op de hoek van de straat een poster van een blote man ophangt.
Expositieruimte


Dat ik een foto van een blote piemel niet oké vind, zegt helemaal niets over mijn wel of niet accepteren van queermensen. Ik zag aan de hele goede man op het plaatje niet eens dat ie queer was en het interesseert me ook niets; dát is pas acceptatie. En nu is het dus een foto op een poster, waarmee gaan we de samenleving een volgende keer een taboe door de strot drukken? Levende standbeelden die het hele klok- en hamerspel lekker laten bungelen in een zomerbriesje? Prima, maar doe dat binnen de muren van een expositieruimte, om maar eens iets te noemen.

Poedelnaakt


We hebben het hier over een billboard in de openbare ruimte en hoewel ik me er terdege van bewust ben dat de helft van de bevolking zo’n ding tussen de benen heeft hangen en het dus doodnormaal moet zijn, hebben we met z’n allen afgesproken dat we de boel en plein public toch een beetje bedekt houden. Er zullen er immers maar weinig zijn die het wel normaal vinden dat er iemand poedelnaakt de weekendboodschappen inslaat, toch?
Prachtige foto


Er is zeker nog een grote slag te slaan op het gebied van emancipatie van transpersonen, dat zal ik niet ontkennen. Maar neem jezelf serieus en probeer die emancipatie te bereiken met kleding aan. Dit is een glijdende schaal. Vertrutting? Hou toch op. Als we onze kinderen een solide seksuele opvoeding willen geven, ook om in de toekomst van grensoverschrijdend gedrag af te komen, denk ik dat posters van blote snikkels in een winkelcentrum de plank volledig misslaan. Maar verder is het een prachtige foto. Dat mag ook gezegd worden.”

https://www.ad.nl/show/johan-derksen...nica~adf9a03c/

Komt toch alles nog goed, nog groter bereik dan wat ie had bij kleine radiostations

https://www.telegraaf.nl/nieuws/7952...ke-slaven-niet

De Kwestie - John Meilink, schrijver
Waarom herdenken we de blanke slaven niet?

Met de kransleggingen en Keti Koti zijn de gedachten deze week bij de trans-Atlantische slavenhandel en de slavernij in Suriname en Caribisch Nederland. Dat tussen de 16e en 19e eeuw bijna vier miljoen Europeanen als slaaf werden verhandeld, horen we ook te herdenken, argumenteert schrijver John Meilink.

„Deze week wordt – voor het eerst sinds de coronacrisis – het Keti Koti-festival georganiseerd. Toewerkend naar 1 juli, de dag van de viering van de afschaffing van de slavernij, zijn er tal van festivals, kerkdiensten en herdenkingen. Er zijn op 30 juni kransleggingen bij de vier grote slavernijmonumenten die Nederland telt. Prachtige initiatieven, met als doel de verbondenheid van nazaten van tot slaaf gemaakten te benadrukken en de slachtoffers uit het verleden te herdenken. De monumenten zijn opgericht ter herdenking aan de afschaffing van de slavernij en de rol van Nederland daarin.



Alle slachtoffers?


Herdenken we dan álle tot slaaf gemaakten uit het verleden? Nee, dat niet. Keti Koti ’herdenkt de slachtoffers van de trans-Atlantische slavenhandel en de slavernij in Suriname en Caribisch Nederland.

Het is mooi dat er zoveel aandacht is voor de slachtoffers van de slavenhandel vanuit West-Afrika. We weten er inmiddels veel van, en ook op school wordt er ruim aandacht aan besteed. Als blanke Nederlander vraag ik me alleen af: waar is de aandacht voor die miljoenen uit Europa afkomstige tot slaaf gemaakten uit de 16e, 17e en 18e eeuw? Verdienen die geen monument? Of, als dat niet zo is, hebben zij niet minstens recht op iets van herdenking? Horen zij niet ook een plekje te krijgen in het Nationaal Slavernijmuseum, dat zich richt op ’het trans-Atlantische slavernijverleden’ (met enige ruimte voor ’de Indisch-Oceanische slavernij’)? De term ’nationaal’ in dit verband zou toch moeten betekenen: aandacht voor álle tot slaaf gemaakten uit de Nederlandse geschiedenis?

Verzinsel


Blanke slaven, hoor ik u vragen? Is dat niet zo’n verzinsel uit die oude Franse tv-serie Angelique? Nee, integendeel. Volgens recent onderzoek zijn tussen de 16e en 19e eeuw naar schatting 1,25 miljoen West-Europeanen gevangengenomen en tot slaaf gemaakt door ’Barbarijse kapers’. In deze schatting zijn de christenslaven in het onafhankelijke Marokko (met de kapersteden Tetouan en Salé), Turkije en Egypte niet meegerekend. Het aantal Nederlanders onder hen moet aanzienlijk zijn geweest, simpelweg omdat er zich zo veel Hollandse schepen op zee bevonden in vergelijking met andere zeevarende naties; de Nederlanders overheersten immers in die tijd de maritieme handel.

Brits brononderzoek toont aan, dat bijvoorbeeld tussen 1677 en 1680 alleen al 160 Engelse schepen werden genomen door Algerijnen, wat neerkwam op (geschat) 7000 à 9000 Engelse gevangenen. Gezien het veel hogere aantal Hollandse schepen zou dan ook het aantal Nederlandse slaven minimaal zo aanzienlijk zijn geweest. Volgens de Turkse historicus Halil Inalcik zou het Ottomaanse Rijk tussen 1450 en 1700 zo’n 2,5 miljoen Oost-Europese slaven via de Krim hebben geïmporteerd.

Met andere woorden: we praten over bijna 4 miljoen mensen! Dat is ruim zes keer het aantal inwoners van Suriname en de Nederlandse Antillen bij elkaar.

Vergetelheid


Terwijl de nazaten van de trans-Atlantische handel hun familiegeschiedenis nog kunnen nagaan, zijn de blanke slaven op een enkele uitzondering na in de vergetelheid verdwenen. Niemand die zich hen nog herinnert. Moeten we daar ook niet eens bij stilstaan? Of zijn zwarte slaven herdenkbaarder dan witte?”

John Meilink is auteur van de historische romans Kroesvee en In Barbarije. Net als kroesvee.nl wordt de website inbarbarije.nl opgenomen als digitaal erfgoed door de Koninklijke Bibliotheek.

Er zijn nu ook vliegtuigmaatschappijen waar je bij geslach een x kan invullen.

De Nederlansche Bank heeft gisteren hun excuses aangeboden voor hun rol in het slavernijverleden.

Dat is prima maar kunnen ze dan ook eens nu in 2022 hun rol naar sekswerksters en seksexploitanten aanpassen en die als volwaardive mensen gaan behandelen met kans op bankrekening, hypotheken etc. Anders is het nietszeggende symboolpolitiek, en is er geen reet veranderd.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/17...isme-niet-zien


Waarom wokisten eigen berg racisme niet zien

„Ik zie je graag maar je weet echt niet wat je doet.” „Je wordt gebruikt. Omdat je zwart bent.” Dit zijn de vriendelijkste citaten. Dit soort dingen hoor ik vaak sinds ik lid ben geworden van mijn partij die centrumrechts is. Ik kom overal mensen tegen die mijn ziel willen ’redden’

Deze week zag ik een buitenlandse vriendin. We hebben een pintje besteld en gingen gezellig bijpraten over „politiek correcte zaken” zoals het weer en knappe mannen. Wat keek ik ernaar uit. We hadden elkaar heel lang niet meer gezien. „Assita, I heard from people here this morning that your party is far right and that you don’t realize that. That you are used because you are black.”



Dit bederft de sfeer natuurlijk. Ik ben niet boos op haar. Maar op mensen die zoiets verspreiden. Uiteraard ben ik volgens hun te dom om te weten waar ik ben. Zwart en niet links zijn is not done. Een keuze die ik zelf gemaakt heb als mens. Mag dat nog? We moeten vrij kunnen denken, mannen en vrouwen zijn gelijk, en we kunnen geen geïsoleerde gemeenschappen binnen de samenleving tolereren waar mensen geheel andere normen en waarden erop nahouden en de onze niet respecteren. Daar wil ik aan werken en dat verklaart mijn keuze. Mag dat nog?

Dat vastgepind worden aan het zwart zijn, een feitelijk detail dat voor mij totaal irrelevant is, de beledigingen, bedreigingen, bagger en betutteling die daarmee gepaard gaan, dat doet pijn. Het raakt me vooral omdat ik keer op keer besef hoe erg de vrijheid in onze samenleving onder druk staat. Hoe onmogelijk de integratie soms wordt.
Racisme


De vraag is dan of je ooit als allochtoon, een Vlaming, Nederlander of Europeaan kan worden. Het lijkt mij nochtans heel evident wat je moet doen. Je leert de taal, je leert de mensen hier te begrijpen, je tracht je te integreren en deel uit te maken van de samenleving als geheel, je werkt en verdient je eigen centen, je plaatst je religie of traditie niet boven de waarden en normen van je nieuwe land maar past je aan en doe normaal. Maar dit is niet haalbaar in de ogen van veel linkse mensen die de mond vol hebben van gelijkheid maar de tong vuil van het grofste racisme dat zij als liefde beschouwen.

Stel je voor als men bepaalde prestaties en gedachten van je zou verwachten omdat je een bepaalde kleur hebt. Stel je voor als om wat je denkt je vrienden plots je vrienden niet meer willen zijn. Ineens besta je niet meer. Je bent letterlijk verstoten in de naam van de tolerantie omdat je centrumrechtse waarden verdedigt die je blijkbaar best aan blanke mensen had overgelaten. Moeten alle zwarten dan links zijn?

Als tiener in de schoolbanken in Burkina Faso had ik niets. Ik had letterlijk niets anders dan mijn brains en dat zag ik als rijkdom. Ik had zelfs geen sportkledij terwijl ik heel graag handbal speelde. Vrijheid en zelfredzaamheid heb ik altijd enorm op prijs gesteld. Daarom weiger ik mijn leven te laten bepalen door mijn huidskleur of sociale achtergrond. Elk individu kan zichzelf emanciperen, als hij of zij maar bereid is daar keihard voor te werken en vrij te denken. Waar ik vandaan kom, mag je niet anders denken.

Die vrijheid wordt zelfs met de dood gestraft, zoals bij mijn mentor, onderzoeksjournalist Norbert Zongo die vermoord werd toen ik 18 was. In Europa mag de vrijheid van denken eigenlijk ook niet. Maar we doen alsof we beschaafder zijn. We hebben de erfenis van de verlichting, maar we kiezen vaak voor de weg naar obscurantisme. Onze andersdenkenden zijn afgeslacht of vermoord of leven in zelfcensuur-modus. Onze vrijheid wordt actief beperkt, maar we blijven liever in de ontkenning.

Als wokisten op zoek zijn naar een racist moeten ze gewoon in de spiegel kijken. Wel met de ogen open, hè. Want wat de wokes en essentialisten willen is niet het einde van racisme, maar juist het in stand houden ervan. Om het gezellig te houden was mijn antwoord aan mijn vriendin simpel: „I am not black. I am a person and you know this”.

Het is heel dubbel anno 2022, ruimdenkerder qua keuze gender etc. Maar voor prostituees en ook vergunde srxbedrijven gaan alle deuren dicht en worden die gediscrimeerd door wie dan ook. Banken, gemeentes, Den Haag, belastingdienst, verzekeraars en een groot deel van ons als bevolking zelf. Schandelijk eigenlijkk toch?😡🤬😤

https://www.ad.nl/binnenland/het-ter...odig~a5bb7e2f/

Het ter discussie stellen van de zo geprezen Nederlandse tolerantie is nodig


COLUMNJoyce Sylvester schrijft wekelijks over onderwerpen die haar raken. Deze week een column over discriminatie.

‘Kèti Kòti!” zeg ik.

Mijn vriendin is niet van Surinaamse afkomst en zegt: ,,Kéééétiiii Kóóóótiiii.”

Ze legt de klemtoon volledig verkeerd. Ik lach erom, ze is namelijk oprecht geïnteresseerd. Op Keti Koti wordt de afschaffing van de slavernij in Suriname en het Caribisch gebied herdacht. Gisteren was ik erbij, in het Amsterdamse Oosterpark.

Keti Koti betekent ketenen verbroken. Op 1 juli 1863 werden de tot slaaf gemaakten bevrijd. Tot 1873 moest er nog verplicht worden gewerkt op de plantage om de economie in stand te houden. We zijn meer dan anderhalve eeuw verder, maar tot op de dag van vandaag is de geschiedenis voelbaar. Discriminatie en racisme liggen nog altijd op de loer. Ik hoor vaak zeggen dat het allemaal wel meevalt. Dat Nederland zo’n tolerant land is. Is dat wel zo? Recent dacht ik weer aan de uitspraak van de topman van Binck Bank, Vincent Germyns. Grappend maakte hij een aantal jaar geleden een vergelijking tussen de zwarte Skoda van één van de managers en zwarte vrouwen. ‘Het rijdt lekker, maar je wil er niet mee gezien worden’. Zo’n racistische uitspraak, helemaal van iemand in zo’n positie, berokkent leed en veroorzaakt wantrouwen tussen mensen. Wat deed de Raad van Commissarissen van Binck Bank? Wat deed De Nederlandse Bank als toezichthouder? Kennelijk niet veel want hij zit er nog steeds.





Dan zou je zeggen: ik vestig mijn hoop liever op de overheid. Daar moet iedereen toch vertrouwen in kunnen hebben? Inmiddels blijkt ook dat een illusie. De Belastingdienst kreeg eind vorig jaar een boete van 2,75 miljoen euro van de Autoriteit Persoonsgegevens. De fiscus verwerkte jarenlang op onrechtmatige en discriminerende wijze de kinderopvangtoeslag van ouders met een dubbele nationaliteit.

En onlangs was er op de televisie een onthutsende uitzending, De Blauwe Familie. Politiemensen maakten melding van racisme en discriminatie op de werkvloer en vertelden hoe ze werden weggepest, weggepromoveerd of ontslagen. De korpsleiding liet het gebeuren.

Als je wilt luisteren, hoor je om je heen nog meer. Denk aan zwangerschapsdiscriminatie, leeftijdsdiscriminatie, op grond van godsdienst, levensovertuiging, politieke overtuiging, geslacht, nationaliteit, seksuele gerichtheid, burgerlijke staat en ga zo maar door.

Toen ik burgemeester was in Naarden gebeurde er iets speciaals. Met mijn ambtsketen om stond ik in de raadzaal gasten te ontvangen. Een oudere meneer vroeg mij met open mond van verbazing: ‘Bent ú de burgemeester?’ Hij vertelde eerlijk dat een burgemeester er voor hem anders uitziet. Namelijk wit, man en ouder. Zo ontstond er een verwarrend en ook mooi gesprek. Ik was verwonderd over zijn opmerking en hij was verwonderd dat ik verwonderd was.

Ik ben de laatste dus die zal beweren dat iedereen discrimineert of racist is. Feit is wel dat het meest recente landelijk rapport met discriminatiecijfers voor het derde jaar op rij een forse stijging toont van het aantal serieuze meldingen. Het zijn er meer dan 20.000. Het topje van de ijsberg. Met name bij de lokale meldpunten en bij de politie komen steeds meer mensen terecht met slechte ervaringen.

Het ter discussie stellen van de zo geprezen Nederlandse tolerantie is nodig. Langer de ogen sluiten kan echt niet. Discriminatie en racisme zorgen voor uitsluiting en ongelijkheid, de kans dat mensen afhaken is groot en daar krijgen we uiteindelijk allemaal last van. Lange tijd meldden mensen niet eens wat ze meemaakten. Ze verwachtten niet serieus genomen te worden. Daar is nu een kentering te zien, maar er is nog flink werk aan de winkel. Meer dan we zouden denken en willen.

Helaas is discriminatie iets wat bij de mens hoort en er altijd zal zijn en niet alleen op ras of kleur, maar ook op sexualiteit, leeftijd, looks, en ga zo maar door. Moet bestreden worden net als criminaliteit, maar niet verbaasd zijn dat het altijd terug komt. Is het niet in wat mensen zeggen of doen, het denken verander je meestal niet.

https://www.ad.nl/politiek/ophef-na-...t-br~a9f71896/

Ophef na uitspraken VVD-leider: ‘Niet vergeten dat slavernij ook veel welvaart heeft gebracht’


Fractieleider Yola Hopmans van de VVD in het Gelderse Rheden oogst een storm van kritiek op uitspraken die ze over het Nederlandse slavernijverleden deed. Zo zei ze dat we ‘niet moeten vergeten dat de slavernij ons ook veel welvaart heeft gebracht’. De Rhedense VVD-fractie neemt daarvan openlijk afstand, Hopmans maakt excuses.

De VVD-fractievoorzitter werd door de Volkskrant gevraagd voor een reportage over de eerste keer dat in ‘het witte dorp’ Rheden stil werd gestaan bij Keti Koti, de viering van het afschaffen van de slavernij op 1 juli 1863. Die bijeenkomst werd gehouden op initiatief van de lokale PvdA. Zonder steun van VVD’er Hopmans. Zij stemde tegen het voorstel.



Wil de slavernij niet goedpraten


‘In mijn omgeving vraagt iedereen zich af of er geen belangrijkere dingen zijn waar we onze tijd aan moeten besteden’, citeert de Volkskrant de Rhedense liberaal. ‘Je moet de dingen in hun tijd zien. Daarmee wil ik de slavernij niet goedpraten, maar we moeten ook door. Bovendien moeten we niet vergeten dat de slavernij ons ook veel welvaart heeft gebracht.’

Die uitspraken bleven niet onopgemerkt. ‘Iemand die dit uit haar mond krijgt, heeft echt nul komma nul historisch besef en heeft blijkbaar geen probleem met racisme, discriminatie en slavernij’, is een van de reacties op Twitter. ‘Tja, Hitler was vervelend, maar we hebben er wél mooie Duitse snelwegen aan overgehouden. Toch @YYolaH?’ is een andere.

‘Stuitende stompzinnigheid’


Johan Fretz noemt haar vandaag in zijn column met de kop ‘Yola’ in Het Parool ‘de aardige mevrouw op de plantage, die altijd van die lekkere limonade maakt voor de slaven’. ‘Het stond er allemaal echt. De slavernij heeft ‘ons’ ook veel welvaart gebracht. Hier kwam Hopmans tot de kern: wie ‘ons’ is, blijft volgens haar en velen stevig afgebakend. Val je daarbuiten, hou dan je bek.’

Hopmans wordt onder meer beschuldigd van ‘ongelooflijke domheid’ en ‘stuitende stompzinnigheid’. Twitteraars verbazen zich ook over het profiel dat Hopmans op het sociale medium aanmaakte: ‘mediacoach, slim met media, mediawijsheid, digitale geletterdheid’. ‘En toch komt ze met dit citaat terecht in de krant.’



‘Nuance is niet te geven’


De kritiek noopte de Rhedense VVD-fractie, inclusief Hopmans, tot een reactie. De raadsleden nemen, ook via sociale media, openlijk afstand en bieden excuses aan: ‘Wij als fractie staan niet achter de woorden die in de krant zijn gepubliceerd. Geld verdienen door onderdrukking en slavernij is niet goed te praten. Toen niet, nu niet, nooit niet’.

Hopmans reageert schriftelijk op vragen van deze site over de kwestie: ‘Ik heb in een interview met een journalist over de Keti Koti-dag geprobeerd wat nuance in een discussie over de viering van deze dag aan te brengen. Ik realiseer me nu dat nuance hierover niet te geven is’, schrijft ze.

Het is haar ‘klip en klaar dat onderdrukking en slavernij niet goed te praten zijn’, vervolgt Hopmans. ‘Toen niet, nu niet, nooit niet. Ook voor mij is dat zo. En ook voor mij geldt dat ik mijn excuses aanbied aan eenieder die zich hierdoor gekwetst voelt. Dit is uiteraard in het geheel niet mijn bedoeling geweest.’

Hopmans wil haar verklaring verder niet toelichten.

https://www.nrc.nl/nieuws/2022/07/13...woord-a4136324

Opmerkelijk hoe snel het woord woke is gedegradeerd

Woord Terwijl wokeness overal is, is het woord woke zelf opmerkelijk snel gedegradeerd van strijdkreet tot scheldwoord, ziet Sarah Meuleman.

Ervaart u bij het lezen van dit woord al een irritant gekriebel? Begrijpelijk. Woke is zowel modewoord als belegen en geweest. De betekenis ervan is minstens zo tegenstrijdig: waar woke eerst stond voor een beweging naar meer emancipatie en rechtvaardigheid, wordt het nu geassocieerd met kuddegedrag en huichelarij.

De leuze stay woke ontstond in de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap rond 1930, maar werd pas in 2014, na het controversiële neerschieten van Michael Brown door een Amerikaanse politieagent, gepopulariseerd door de Black Lives Matter-beweging. Woke zijn betekende in deze context: je bewust zijn van de ongelijke machtsverhoudingen tussen zwarte en witte burgers. Ik schrijf ‘wit’ om het woord ‘blank’ te vermijden en ik schrijf ‘zwart’ met enige aarzeling omdat ik niet zeker weet of je iemand tegenwoordig nog wel ‘zwart’ kunt noemen, en dat… hoort allemaal bij woke.

Emancipatie


In haar oorspronkelijke betekenis zou een woke samenleving zich bevrijden van sociale ongelijkheid en zorgen voor meer integratie en emancipatie van eeuwenlang achtergestelde en ondergeschoven bevolkingsgroepen. Na Black Lives Matter werd woke steeds vaker gebezigd door witte mensen om solidariteit te betuigen. Daarmee raakte het omstreden, want zoiets zou je kunnen beschouwen als een vorm van culturele toe-eigening en dat is dan weer juist niet woke.

Algauw werd het begrip gekaapt door bedrijven die er mooie sier mee wilden maken, een verschijnsel dat woke-washing wordt genoemd. Het kreeg een opportunistische connotatie en voor steeds meer taalgebruikers ging het verwijzen naar onoprecht, performatief en overdreven politiek correct geneuzel. Meer nog: woke zou een repressief begrip zijn dat segregatie niet tegengaat, maar juist in de hand werkt.

Volgens de zogenaamde anti-wokies staat woke voor het einde van de vrijheid van meningsuiting en is het een ultieme cultus van slachtofferschap; een gevaarlijke seculiere religie die in elke machtsstructuur onderdrukking ziet en het gemunt heeft op (met name) de witte man die in de woke wereld alles wat fout is op zijn geweten zou hebben. Er zijn inmiddels talloze anti-wokie podcasts, kritische woke-woordenboeken, T-shirts en koffiemokken met teksten als ‘awake but not woke’. Door steeds meer taalgebruikers wordt woke beschouwd als vermoeiend (wat mogen we nog wél zeggen?) tot ronduit gevaarlijk.

Geuzennaam


Het is opmerkelijk hoe snel het woord woke is gedegradeerd van strijdkreet tot scheldwoord; een ontwikkeling die nauwelijks omkeerbaar is. Negatieve begrippen transformeren wel eens tot geuzennaam, maar zelden zie je het omgekeerde gebeuren. Zelden zal een woord dat haar positieve connotatie heeft verloren, zich revancheren.

We leven in een tijd en een samenleving die aan alle kanten door wokeness wordt beïnvloed, maar het woord zelf heeft haar oorspronkelijke zeggingskracht verloren. Woke is stukgespeeld. Als taal de speelbal is van haar gebruikers, valt met woke geen wedstrijd meer te winnen. Woke is lek.

https://www.telegraaf.nl/entertainme...rte-pieten-rel

Videoland blikt terug op 2020
Weglacherige Akwasi krijgt vrij spel in docu rond Zwarte Pieten-rel


Videoland lijkt een abonnement te hebben genomen op documentaires over omstreden figuren. Emile Ratelband heeft zijn eigen docureeks, die over André Hazes verschijnt later en nu wordt Akwasi, kritiekloos, op het schild gehesen. „Door de grote druk ben je niet altijd even handig.”

Het hele land stond op z’n kop na de uitspraak die Akwasi (34, rapper, racismebestrijder, thans omroepbaas) deed op de Dam tijdens de Black lives matter (BLM)-demonstratie in 2020. Wanneer hij in november een Zwarte Piet zou zien, zou hij ’m „hoogstpersoonlijk op zijn gezicht trappen.” Dat is het uitgangspunt van de documentaire, die start met een waarschuwing: deze documentaire bevat schokkende beelden.



Ook de hoofdpersoon zelf attendeert de kijker: „Je moet ook wel beseffen, heel goed beseffen, dat deze docu niet voor iedereen is. Want sommige mensen hebben zo’n grote onzekerheid dat ze zich wel degelijk ongemakkelijk zouden kunnen voelen en zo ongemakkelijk dat ze gewoon geen zin hebben om deze docu te kijken omdat ik erin zit.”

Vrijbrief


Dat gezegd hebbende, is de toon gezet en een vrijbrief voor wat zich ontvouwt als de grote Akwasi-show, getiteld (hoe kan het ook anders) Akwasi. Zijn BLM-optreden wordt uitgebreid weergegeven. Met een vurig betoog en opzwepende toon krijgt hij de handen van de volle Dam op elkaar. „Hij was echt heel erg geëmotioneerd”, blikt activiste Sunny Bergman terug. De Zwarte Piet-afsluiting, daar dacht zij van: „Shit, had hij dat nou maar niet gezegd, daar gaat hij gezeik mee krijgen.” Volgens zijn moeder kwam het gewoon uit zijn mond.

Daarna barstte de storm los. Een fragment van M (de ter ziele gegane talkshow van Margriet van der Linden) van destijds wordt in de docu vertoond. ’Akwasi werd middelpunt van de zwartepietendiscussie omdat website Geen Stijl een kort fragment verspreidde, het was losgeknipt uit zijn toespraak’. Fragmenten van kritiek zijn er van Geert Wilders, Johan Derksen en Beau van Erven Dorens.

Bedreigingen


Een groot deel van de documentaire gaat over de bedreigingen aan het adres van de rapper/omroepbaas. In 2020 ontving hij dagelijks e-mails die alle perken te buiten gaan, waarvan hij iets voorleest. Die berichten gaan naar de politie. Tegelijkertijd deden mensen ook tegen hem aangifte voor opruiing. „Dat was heel erg vingerwijzen, vingerwijzen, vingerwijzen en dat voelde niet zo prettig”, vindt Akwasi. Hij leest de brief van het OM voor, wat ervoor nodig was om niet verder te worden vervolgd (spijt betuigen), waar ook weer veel boze reacties op kwamen.

En volgde nog een incident: het Radio 1-interview waarbij hij laptops afpakte. Daarvoor veegt rapper Typhoon nu in de docu het straatje van Akwasi schoon: „Hij had beschermd moeten worden, hij was in geen staat om dit te kunnen doen als je je zo onveilig voelt.” Volgens Adriaan van Dis gebeurt dat bij mensen die een grote druk opgelegd krijgen: ’dan ben je niet altijd even handig.’

Sympathie


De makers hebben er van alles aan gedaan om sympathie te kweken voor de ’Damschreeuwer’. En bij de kijkers die niet direct zijn afgehaakt na de eerste waarschuwingen, is dat zeker gelukt. Via een soort bloemlezing van wat Akwasi allemaal heeft gedaan op diverse podia, wordt hij door vrienden, bekenden en zijn echtgenote gelauwerd. De kijker mag ook getuige zijn van de geslachtsonthullings-echo van hun tweede kindje. Te zien is daarna dat zijn schattige peuterdochter een babybroertje heeft.

Zijn gezinsgeluk en de ’rol’ van papa Akwasi staan in groot contrast met andere zaken die continu spelen. Hij kreeg een kogelbrief en een poederbrief, zijn nieuwe huis werd door een glazenwasser online gezet en er staan filmende Zwarte Pieten voor de deur. Wanneer een pakket arriveert, trekt hij handschoenen aan om het in de tuin te openen.

Achterban


Ontluisterend om te zien hoe heftig er is gereageerd op zijn uitspraken. Mensen zijn boos gebleven, er blijven klachten komen omdat Akwasi te laat openbaar excuus heeft gemaakt, zo leest hij voor. Dat wordt, op dat moment in de docu, eigenlijk wat weggelachen. In Akwasi vraagt hij zijn publiek tijdens een optreden ’je nimmer niet in te houden’.

In die geest: wij vinden het een gemiste kans dat er te veel voorbij wordt gegaan aan de controverse rond zijn persoon, critici en de algemene opinie. Nu legt Akwasi in deze documentaire wel uit hoe hij het heeft ervaren, maar alles is geënt op zijn eigen achterban.

Wij hadden zo’n film eerder verwacht op de NPO, die goed zijn in ego-docu’s (Sigrid Kaag). Maar Videoland heeft Akwasi vrij baan gegeven. Er is een overeenkomst met de andere ’sterren’ van de streamingdienst Ratelband en André Hazes: overtuigingskracht. Ratelband blijft in zichzelf geloven, Hazes is ijzersterk in het overtuigen van Monique.

Wat je ook van hem vindt; Akwasi staat waar hij voor staat en weet daarmee een groot publiek te bereiken en zelfs een eigen omroep uit de grond te stampen. Zijn conclusie is, terugblikkend, dat hij de ’achtbaanrit’ van de afgelopen twee jaar niet had willen missen.

Rutte is ook woke geworden, snuift denk teveel coke en poppers tijdens sex met gays

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/10...-links-racisme

Tegen de meritocratie zijn is een vorm van links racisme


Wat me telkens verbaast is om te zien hoeveel boze linkse mensen op me afkomen op sociale media met beledigingen en verontwaardiging als ik pleit voor hard werken en voor de meritocratie als dé weg om op een waardige manier iets te maken van je leven, ongeacht je sociale of raciale achtergrond.

Zelf presteren, zelf resultaat boeken is iets waarover je macht hebt als je levend en gezond bent. Met de meritocratie gaat het juist om jouw inspanning en vaardigheden en niet om macht of slachtofferschap die je als erfenis zou gekregen hebben. Maar ook daar zijn de wokisten tegen. Wat willen ze dan wel? Welk verhaal wil je anders vertellen dan? Dat mensen het gaan maken zonder zelf iets te doen? Dat de erfenis van slachtofferschap de enige mogelijkheid of weg is en dat je zelf nooit richting kan bepalen? Dan is het fatalisme.



Want iemand zoals ik zou nooit iets bereikt hebben met zulk pessimisme. Daarom heb ik altijd zo’n gevoel gehad dat links niet voor de vrijheid en zelfontplooiing is van mensen zoals ik maar uit is op behoud van eigen privileges en gedijt op de verslaving aan slachtofferschap.

Ik weet wat armoede is


Sommigen van die haters zeggen dat ik eens zou moeten gaan kijken in een arm gezin om te weten wat armoede is en om zogezegd te genezen van mijn ’egoïsme’. Willen dat het potentieel van iedereen erkend en gewaardeerd wordt is nochtans geen egoïsme. Integendeel. En ik weet zeer goed wat armoede en onderdrukking is en hoe je eruit kruipt. Zeker als je kansen krijgt. In mijn ervaring is de eerste kans die je nodig hebt, mensen die echt in je geloven, niet mensen die je betuttelen.

Ik ben zelf opgegroeid op het platteland in een van de armste landen ter wereld. Ik weet wat armoede is en hoe een uitzichtloze toekomst eruitziet. Maar ik ben ook blij dat ik omringd was door mensen die altijd doorzetten en nooit opgaven. Zo heb ik heb van kinds af aangeleerd dat het betuttelen van iemand, niemand vooruithelpt. Ik ben dankbaar dat zowel mijn vader als mijn leraren zeer streng waren en mij op die manier juist aanmoedigden om altijd mijn best te doen, ook als het moeilijk was. Nooit hebben ze gelachen om grammaticale fouten bijvoorbeeld. Door in mij te geloven en mij met de ogen van liefde en vertrouwen aan te kijken, kon ik mijn eigen potentieel ook steeds meer zien. Dat waardeer ik en dat wil ik voor iedereen, blank of zwart.

Betuttelend


Wat ik in Europa met veel verbazing heb geobserveerd is hoe betuttelend de mensen zijn die zelf pleiten voor nul effect van afkomst en kleur, maar tegelijkertijd niets anders doen dan determinisme in stand houden. Mensen die je alleen maar ’helpen’ maken je blind voor je eigen kunde en beperken je vrijheid op termijn.

Ik vind uiteraard dat je geholpen moet worden als je struikelt. Dat hoort erbij en daarom is ons sociaal model goed. Maar het grootste deel moet je zelf doen en dat is wat je echt verder helpt.

Probleem met integratie


Het grootst probleem met de integratie in Europa is het geloof dat mensen bepaalde dingen niet kunnen omdat ze van elders zijn. Dan bouw je een samenleving op waarin discriminatie centraal staat en meritocratie geen plaats heeft. Dat is slecht nieuws voor gelijkheid. Dan zou mijn erfenis en bagage voor de reis door het leven volgens links zijn: „slachtoffer van structureel racisme, van slavernij en van kolonisatie”, eeuwige diagnose „moet gered worden, geholpen worden.”

Wat is dan de erfenis en bagage van iemand die mijn zwarte kleur niet heeft volgens dezelfde mensen? „Blank dus rijk, structureel racistisch, moet zich voortdurend excuseren, dwangmatige racist, enige oplossing: zelfhaat en zelfkastijding.”

Op die manier staan links en de wokisten het recht op zelfbeschikking permanent in de weg.

Onlangs vroeg ik een Vlaams meisje van 7 jaar oud dat me na een lezing benaderde: ’wat wil je worden als je groot bent?’ En ze pakte me vast en antwoordde: ’net als jij’. Dat had ik niet meteen verwacht en het heeft me ontroerd. Ze bedoelde niet zwart worden, maar zelfredzaam en vrij. Zie je, kleur doet er niet toe.

Intelligente dame, waar is die bekend van?

https://www.briefjevanjan.nl/aan-de-volkskrant-3/

Aan de Volkskrant

Beste redactie,

Scoop!

Het Nederlands vrouwenelftal heeft toch nog iets bijzonders gepresteerd op het Europees Kampioenschap in Engeland.

En jullie hadden het nieuws als eerste.

Het was het eerste elftal dat voornamelijk bestaat uit albino’s.

Dat maak ik althans op uit de kop boven het artikel dat jullie voetbalanalist Dirk Jacob Nieuwboer over ‘de Leeuwinnen’ schreef.

“Waarom is de Nederlandse voetbalvrouw vooral wit?”, vroeg Nieuwboer zich af.

Nou heb ik zelf eerlijk gezegd geen wedstrijd gezien van het Nederlands vrouwenelftal tijdens dit EK.

Dus mij was de opmars van de albino in Oranje helemaal ontgaan.

Ik volgde het team vijf jaar geleden tijdens het EK in Nederland op televisie en toen waren alle speelsters nog gewoon bruin en blank.

Geen albino te zien!

En sowieso.



Ik volg het voetbal nu zo’n vijftig jaar.

Ik heb zelf gevoetbald (of althans met voetbalschoenen en in tenue op een voetbalveld gestaan).

Ik heb het voetbal gevolgd als verslaggever van kranten en een kappersblad, van de vijfde klasse van de ‘onderbond’ tot WK’s.

Ik heb een paar duizend uur voetbal op tv gekeken.

Ik heb als scheidsrechter een paar honderd wedstrijden gefloten.

Nog nooit één albino gezien.

En nu vertellen jullie mij dat het huidige Nederlandse vrouwenelftal vooral uit albino’s bestaat?

Dat móet wel een eervolle vermelding in het Guinness Book of Records worden voor de dames!

Toch nog een prijs.

Maar alle gekheid op een stokje.

Waarom is de Volkskrant-redactie voornamelijk blank?

Waarom is de hoofdredactie van de Volkskrant 100 procent blank?

Waarom is het Executive Committee van Volkskrant-uitgever DPG Media 100 procent blank en man?

Waarom zijn alle CEO’s van Volkskrant-uitgever DPG Media 100 procent blank en man?

Waarom is van het Management van Volkskrant-uitgever DPG-media 91,75 procent blank en 75 procent man?

Ofwel: waarom meten jullie wel andermans schedel, maar niet de balk in jullie eigen ogen?

Groet,

JanD

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/33...iezen-we-alles

Als we niet trots zijn op onze waarden, verliezen we alles




Door ASSITA KANKO
23 jul. 2022 in COLUMNS

Toen ik in 2008 Belgisch staatsburger werd, hoefde ik tot mijn grote verbazing geen eed af te leggen; niet te beloven dat ik de wetten en normen van mijn nieuwe land zou respecteren, bijvoorbeeld. Ik vond dat zelf betreurenswaardig en eenzaam en heb de eed wel opgezegd. In mijn hart. Het is immers een contract en daar horen rechten en plichten bij.

In landen zoals Nederland en de VS wordt meer gevraagd, maar dit zou nog een stapje verder kunnen en mogen gaan. Toen ik deze week op missie voor buitenlandse zaken van het Europees Parlement was in de zuidelijke Kaukasus, zag ik hoe graag Georgië bijvoorbeeld kandidaat-lid van de EU wil worden terwijl het land politiek nog ver daarvan af staat. Het deed me denken aan de nationaliteit op individueel niveau van een EU-lidstaat. Als je niks hoeft af te spreken is het ook hetzelfde als lid worden van de EU zonder inspanningen te verrichten of huiswerk te maken.



Ik weet dat mijn land, België, weinig mensen boeit en dat is begrijpelijk. Maar dit verhaal over je committeren boeit je misschien wel, omdat het over meer gaat dan dat. Het gaat over identiteit en territorium. Over duidelijke afspraken, sociale interactie en contract. Over kwesties die universeel zijn en waarmee veel beschavingen, vroeger en nu, te maken hebben gehad.

Sommige beschavingen hebben het overleefd, andere niet. Maar het proces van de ondergang is altijd hetzelfde geweest. Een langzame dood. Met de verwatering van verantwoordelijkheden en het gebrek aan waardering van de eigen waarden en normen. Want beschavingen storten niet plotseling in, zoals gebouwen of de Titanic. Nee, zij storten niet in één keer in, maar verliezen geleidelijk hun inhoud en hun pijlers, stukje bij beetje, van binnenuit weggevreten, tot er slechts een leeg omhulsel overblijft. Dan is het voorbij.

Ankers


Maar zijn we ons hiervan bewust? Dat de waarden, wetten en normen van onze westerse samenleving onze gemeenschappelijke kracht en ziel zijn, onze ankers en dat wij de plicht hebben ze te beschermen tegen alle verraderlijke aanvallen en nalatigheid die zij dagelijks te verduren krijgen? Denken wij na over wat het concreet voor ons dagelijks leven zou betekenen als wij niet meer terug kunnen vallen op deze waarden en regels?

In het kader van mijn werkzaamheden in de Commissie buitenlandse zaken, veiligheids- en defensiebeleid reis ik soms naar conflictgebieden en plaatsen waar conflicten zijn bevroren. Met collega’s hebben we er besprekingen met staatshoofden en regeringsleiders en met het maatschappelijk middenveld. Dit veldwerk stelt ons als Europarlementariërs in staat ons werk op concrete feiten te baseren. Ik vraag me op dat soort plekken af hoeveel waarde we nog hechten aan onze éigen waarden en kansen.

Mijn verblijf in Irak en op de administratieve demarcatielijn met Zuid-Ossetië of een vergadering gisteren in het Armeense parlement, gebogen over een kaart om te praten over Nagorno Karabach en een corridor die Azerbeidzjan wil aanleggen, maar die aan Armeense kant huiveringwekkend is, hebben onuitwisbare indrukken op mij gemaakt.

Identiteit


Het gaat altijd over een kaart, grenzen en een grondgebied, over een identiteit en een geschiedenis. Het kan oorlog of vrede betekenen. In Zuid-Ossetië of Armenië zijn veiligheid en het recht op zelfbeschikking de eerste behoeften van de bevolking. In Georgië schreeuwt men om toetreding tot de Europese Unie, maar de noodzakelijke hervormingen zijn nog ver weg. Dat gaat niet vanzelf.

Hier in West-Europa beschouwen we dingen als vanzelfsprekend en zijn we niet bereid ons erfgoed te verdedigen. We durven er zelfs niet meer trots op te zijn en schamen ons. Op nationaal niveau kan iedereen lid worden en de nationaliteit krijgen zonder veel te beloven. Vaak ligt de nadruk alleen maar op de rechten en ondersteuning, zelden op de plichten en participatie. Maar zo verliezen we alles.

Op EU-niveau stel ik vast dat sommigen landen in het Europees Parlement de EU te snel en zonder voorwaarden openstellen. Daarbij vergeten ze dat de Europese waarden in acht genomen moeten worden en dat we de controle al verloren hebben door te snel te gaan in plaats van goede afspraken te maken. Er moet huiswerk gedaan worden, er moeten zaken op orde gesteld zijn voordat men kan deelnemen en zich schikt naar onze normen en waarden.

Ook als je staatsburger wordt moet je het nodige doen en niet alleen van de rechten profiteren. Wie dat niet wil mag gewoon niet in de club, denk ik. We moeten waakzamer worden en weer trots durven zijn op onze eigen verworvenheden.