Wat is nu de huidige status? Het is zo stil?

Stilte vd storm.....

Zouden ze de oproep van Gideon van Meijeren aan het voorbereiden zijn??? 😂

Nee met dat stuk vullis hebben ze niets

https://www.ad.nl/politiek/kabinet-w...alen~a918331c/

Kabinet wil bedrijven desnoods dwingen te sluiten om stikstofdoelen te halen


Het kabinet zal eind volgend jaar alsnog boeren dwingen hun bedrijf te sluiten, als het niet lukt om voor die tijd voldoende boeren te verleiden zich vrijwillig uit te laten kopen. Het kabinet verwacht dat het om een ‘selecte groep’ bedrijven zal gaan in de buurt van natuurgebieden.


de oorlog kan gaan beginnen...

Als ze slim zijn, laten ze het niet zover komen en verkopen ze vrijwillig hun toko á 120%. Maar ja, slimme boeren..🤔

een aantal doet dat, maar jij beseft niet het het ze niet om geld gaat maar om een levenswijze, boeren werken 7 dagen in de week en zijn gek van hun vak en leven op een boerderij, gaan ook vrijwel nooit op vakantie. Het is hun identiteit, anders hadden ze ze al die miljoenen wel gepakt en werkten ze geen 100 uur per week meer zoals ze nu wel doen.

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/75...nd-stopt-ermee

Column Marianne Zwagerman
De beste melkveehouder van Nederland stopt ermee

Ze is spierwit met hier en daar een klein zwart stipje. Tarnish Bright heet ze, geen doorsnee koe, maar een ’beste vaars’ zoals de boer dat noemt. Een vaars is een jongvolwassen koe die al een kalfje kreeg en dus melk geeft. Tarnish Bright geeft niet een beetje melk, nee: onvoorstelbaar veel melk.

De afgelopen driehonderd dagen kwam er maar liefst 18.000 liter uit haar uier op de boerderij van Wilco Dogger in Beerzerveld. Ze behoort daarmee tot de top van Nederland. Een eredivisiekoe zoals alle koeien uit de stal van boer Dogger, die op nummer 1 staat in de ranglijst van boeren met koeien die de meeste melk produceren



Op nummer 1 in Nederland betekent op nummer 1 in de wereld, want Nederland is een rolmodel in voedselproductie, schrijft The Washington Post deze week in een bewonderend stuk over het mirakel van agrarisch Nederland. We hebben de beste boeren en tuinders, de beste zaden en de meest innovatieve kassen waar groente groeit zonder grond, zag de Amerikaanse krant.

Innovaties


We lopen ver voorop in de wereld met innovaties als kweekvlees, melkrobots en vertical farming, waarmee op kleine oppervlakten, zelfs in steden, heel veel groente kan worden verbouwd. De bewoners van de kleine rivierdelta aan de Noordzee blijken kampioenen in waterbesparing en kunnen met veel minder CO2- en methaanuitstoot voedsel produceren dan de rest van de wereld, ontdekten de Amerikanen. Om een pond tomaten te kweken, gebruiken Nederlanders maar een krappe twee liter water, waar dat gemiddeld in de wereld meer dan honderd liter kost.

De twee grootste politieke uitdagingen van dit moment – het voeden van een explosief groeiende wereldbevolking met schaars land en water, en het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen – kunnen alleen worden behaald met de kennis van de Nederlandse agrarische industrie.

Zakken geld


Maar juist de politieke partijen die zeggen die doelen belangrijk te vinden, slopen deze superieure bedrijfstak. Tarnish Bright krijgt vandaag een nieuw baasje tijdens de grote opheffingsuitverkoop die boer Dogger organiseert op zijn boerderij. De beste melkveehouder van Nederland stopt ermee. De provincie Overijssel is de gelukkige winnaar in de strijd om zijn stikstofrechten. Schiphol, Rijkswaterstaat en bouwhongerige overheden staan ervoor in de rij met zakken geld. Een boer kan meer verdienen aan de verkoop van een papieren Haagse uitvinding dan aan de productie van voedsel.

En dat allemaal om de natuur te redden. Tarnish Bright graast in een Natura 2000-gebied en dat grenst bijna aan een misdaad in Nederland. Dus moet ze weg van haar stekje in Overijssel. Met haar stikstofrecht kan een prachtige snelweg worden aangelegd in Utrecht of kan het regeringsvliegtuig een paar keer extra opstijgen van de Kaagbaan op Schiphol met ministers die de wereld over vliegen om het klimaat te redden.

Tarnish Bright is zo wit als het paard van Sinterklaas en speelt een bijrol in een verhaal dat nog ongeloofwaardiger is dan de slechtste uitzending van het Sinterklaasjournaal. Sint en zijn Pieten vertrekken volgende maand weer lekker naar Spanje. Wij blijven achter met meer snelwegen, vliegtuigen vol klimaatridders en een prachtige witte koe minder.

https://nos.nl/collectie/13901/artik...er-voor-boeren

Stikstofplannen: 'Eindelijk uit impasse', maar nog veel onzeker voor boeren


Bedrijven die veel stikstofneerslag veroorzaken in de natuur worden versneld aangepakt, boeren in de buurt van beschermde gebieden krijgen een eenmalig geldbedrag aangeboden om vrijwillig te stoppen, en begin volgend jaar moet er een akkoord zijn gesloten met landbouworganisaties, natuurorganisaties en lagere overheden over de toekomst van de landbouw. Dat zijn kort gezegd de hoofdpunten uit de stikstofplannen die het kabinet vandaag naar buiten bracht.

Organisaties die ermee te maken krijgen, reageren verdeeld op de plannen. Vooral voor boeren is er nog veel onduidelijk, en daar is dan ook de meeste kritiek te horen. Een overzicht:
Zware industrie


Tata Steel zegt in een reactie "zijn aandeel te leveren in de transitie naar het maken van groen staal met waterstof". Daardoor wordt de uitstoot van stikstofoxiden verder naar beneden gebracht, zegt het bedrijf.

"Ook op de korte(re) termijn nemen wij onze verantwoordelijkheid", aldus Tata. Het bedrijf wijst onder meer op de bouw van een zogeheten DeNOx-installatie bij de pelletfabriek."Wanneer de DeNOx-installatie in 2025 in gebruik wordt genomen, zal de uitstoot van stikstofoxide voor het hele fabriekscomplex IJmuiden met zo'n 30 procent afnemen ten opzichte van de start van het verbeterprogramma in 2019."
Ondernemers


Volgens VNO-NCW en MKB-Nederland zet het kabinet met de vandaag gepresenteerde stikstofaanpak "een eerste stap om uiteindelijk uit de impasse te komen en te zorgen dat zowel de natuur kan herstellen als de energietransitie, de bouwopgave en andere projecten straks weer door kunnen".

Belangrijkste pijler onder de aanpak van het kabinet is een uitkoopregeling voor piekbelasters tegen meer dan 100 procent van de bedrijfswaarde. Deze regeling moet het interessant maken voor met name boeren nabij natuurgebieden om het bedrijf op een aantrekkelijke manier te beëindigen. "Alleen zo ontstaan op een zo kort mogelijke termijn eindelijk weer mogelijkheden voor de bouw van woningen, de aanleg van nieuwe infrastructuur en voor projecten om Nederland duurzamer te maken", aldus Ingrid Thijssen, voorzitter van VNO-NCW.
Bouwers


Bouwend Nederland reageert opgelucht: "Dat na 3,5 jaar de focus nu echt ligt op het terugbrengen van de stikstofuitstoot en het kabinet eindelijk om tafel gaat met de piekbelasters, vinden we positief", zegt voorzitter Maxime Verhagen. "Deze aanpak ligt in lijn met de maatregelen waar wij al lang voor pleiten."

De koepel in de bouw wil nu snel weten wanneer de ruimte beschikbaar komt en wil dat deze met voorrang ingezet wordt voor bouw- en infraprojecten en de energietransitie. "Wij kunnen met weinig stikstofruimte een grote bijdrage leveren aan de kabinetsambities. Zorg intussen dat geplande bouwprojecten zonder vertraging door kunnen en er versneld extra subsidie komt voor de aanschaf van schoner bouwmaterieel."



Boeren


De meeste onduidelijkheid zit vandaag in de plannen voor boeren. Begin volgend jaar wil het kabinet dus een akkoord sluiten met landbouworganisaties, natuurorganisaties en lagere overheden over de toekomst van de landbouw. Voor die tijd komt er wel al een uitkoopregeling voor boeren die willen stoppen.

Voorzitter Sjaak van der Tak van boerenbelangenorganisatie LTO Nederland: "Ik heb ongelofelijk veel zorg over het perspectief voor blijvende boeren. Dat komt met deze brieven verder onder druk. Natuurlijk is het positief dat er een goede vrijwillige stoppersregeling in het vooruitzicht wordt gesteld. Maar de blijvers die voor ons centraal staan krijgen veel aanvullende beperkingen opgelegd. Denk aan een hoger grondwaterpeil en beperkte innovatiemogelijkheden."

Ook de boerenorganisatie Agractie vindt nog veel onduidelijk, en maakt zich zorgen over strenge milieu-, water- en klimaatregels waarmee boeren te maken krijgen. Ze zijn blij dat er een vrijwillige uitkoopregeling komt, maar willen dat die wel gaat gelden "zónder stokken achter de deur", dus zonder dwang na verloop van tijd. Dat zou kunnen gebeuren wanneer niet genoeg piekbelasters ingaan op de uitkoopregeling.

Milieu-organisatie Mobilisation for the Environment, die via rechtszaken de overheid dwong tot het strenger handhaven van stikstofregels, is vooralsnog niet bereikbaar voor commentaar.

https://www.ad.nl/binnenland/twee-mi...n-je~abeee846/

Twee miljoen euro, maar geen visserman meer: ‘Het vreet aan je’


Iede Geert Bakker (51) uit Urk stopt met zijn vissersbedrijf. Hij is een van de tientallen vissers die gebruikmaken van een saneringsregeling. Hoewel zijn zoons hem konden opvolgen, was er geen uitweg. „Het kán gewoon niet uit. Het kan niet.”

In de haven van Urk ligt de UK19-viskotter van Iede Geert Bakker (51) al sinds februari dit jaar stil. Het had eigenlijk al lang weer tonnen schol en tong moeten binnenhalen, maar de ‘Marja Netty’ vaart niet meer. Ze gaat naar de sloop. Bakker loopt over de natgeregende planken, hij lijkt eigenlijk niet echt te willen kijken naar zijn kotter, die bijna veertig jaar zijn thuis was.



Vriendelijke ogen achter een bril, waar af en toe wanhoop doorheen flitst. ,,Een schip aan de kant is net een dood mens: er zit geen leven meer in. Het wordt steeds slechter.”

Acht weken is hij er al niet geweest, zijn hand glijdt langs de goudkleurige leuning als we naar de brug lopen. De visveiling, waar hij altijd was, heeft hij al tijden niet gezien. ,,Wat heb ik er te zoeken?”

Wakker schrikken


,,Hier sliep ik”, wijst Bakker naar een klein bedje in zijn hut. In het wastafeltje ligt nu allemaal troep. Het is ijskoud. Alsof je door een huis loopt waarvan de bewoner is overleden. Nu schrikt hij thuis elke nacht een paar keer wakker. ,,Vannacht was ik er om vier uur al af. Dan ga ik maar koffiezetten. Mijn vrouw vraagt steeds waarom.”

Ook twee van zijn zoons voeren altijd mee. ,,Thuis ben je vader, op zee ben je kameraden. We waren een goed team.” De visprijs is hoog, er is genoeg vis, zijn zoons zeggen steeds: ‘Kom vader, we gaan gewoon varen!’ Gepijnigde blik. ,,Voor hen vind ik het het ergste. Want ik deed het voor hen. Maar het kán gewoon niet uit. Het kan niet.”

Hij kijkt naar zijn grote handen, en dan vertwijfeld op. ,,Wat had ik dán moeten doen?”



Illegaal behandeld


Bakker is een van de vissermannen die gebruikmaken van de saneringsregelingen. In februari hakte hij de knoop door. Hij was, zoals hij zegt, ‘achteruit aan het varen’. Visgebieden als de Scholbox en het Friese Front werden afgesloten, de continue controles, de boetes, de drones die boven zijn hoofd vlogen, het feit dat je je werk doet maar als illegaal wordt behandeld, maar uiteindelijk gaven de dure gasolieprijzen hem de nekslag. De saneringsregeling is de enige manier om nog iets van de investeringen terug te krijgen.

2 miljoen euro. ,,Maar dan ben ik alles kwijt en geen visserman meer. Ik had liever 2 miljoen in mijn bedrijf willen stoppen.” Hij komt uit een echte vissersfamilie, de Marja Netty nam hij van zijn vader en zijn oom over. Ook zijn vrouw komt uit een vissersfamilie. Ze heeft er grote moeite mee dat hij stopt. ,,Je legt die kotter toch niet voor de dam?” zei ze.

Vanaf zijn 17de voer hij al mee. Ze gingen trouwen, er kwamen zes kinderen, hij was altijd op zee. ,,Ik heb mijn kinderen amper zien opgroeien. Ik bemoeide me nergens mee. We konden nooit samen op vakantie. Nu vraag ik me wel af: waarvoor? Was dit het waard? Als ik terugkijk, word ik knettergek. Snap je wat ik bedoel?”

Twee keer eerder stond zijn bedrijf voor moeilijke keuzes, maar er was altijd een oplossing. De eerste keer, in de jaren 90, gingen ze er bijna aan onderdoor. Toen heeft Bakker gezegd: ,,We zitten met onze kloten voor het blok. Er is één oplossing: continu vissen.”

Boodschappen op tafel


Dus werkten ze jarenlang de klok rond, waren maanden van huis, visten in Denemarken en haalden zo voldoende geld binnen om het bedrijf te redden. ,,Dat was de tijd dat we ons afvroegen of er nog wel boodschappen op tafel zouden komen. Dat wilde ik nooit meer.”

De tweede keer kwam de oplossing door de pulskor, maar uiteindelijk bleek die investering voor niets. Ze visten nog door, maar Bakker wist dat het klaar was.

Hij gaat weer even in zijn leren stoel op de brug zitten. Grote buik, slobbershirt aan, dikke rubberen laarzen. Hij glimlacht, maar zijn ogen staan triest. Als jongen was hij altijd zenuwachtig als hij uitvoer. ,,Gaat het me lukken om op die grote zee mijn weg te vinden en vis te vangen? Als je ouder wordt, zijn die zenuwen er nog, maar je leert en je weet het op een gegeven moment. Collega’s zeiden weleens dat ik een nieuwe kotter moest kopen. Maar deze ken ik.”

Hij tuurt door de ruitjes de haven in en knikt met zijn hoofd naar het water. ,,Ik kan hem daar in een bierglas nog draaien.”

Alles maakte hij met het schip mee. Golven van 9 meter, windkracht 10 à 12, mannen die overboord gingen en weer aan boord werden gehaald, geen vis, veel vis, zoveel zee. En ja, één keer echt angst: ,,Er sloeg een golf huizenhoog over het dek heen. En toen het water weg was, zag ik de jongens even niet meer.”

Gevaarlijk dan thuis


Maar hij vindt dat het varen zoveel veiliger is nu. ,,Vroeger hoorde je dat het weer misschien slecht zou worden, maar dan ging je gewoon. Dat zien we dan wel weer. Nu kun je met die weerapps precies zien wat het weer is en hoe hoog de golven zullen zijn. Dus als het gevaarlijk wordt, blijf je thuis.”

Met de pulskor wilde hij innoveren, zijn schip kreeg een betere motor, een grotere schroef, hij diende plannen in voor een kleiner, nieuwer schip, de vissers samen dienden plannen in om hun quota te halveren, maar het werd allemaal aan de kant geveegd. Het is voor de vissers moeilijk om te zien dat de Belgische vloot wel vaart met nieuwe schepen die gesubsidieerd worden. ,,De pulskor was duurzaam, maar toen dat niet kon, wist ik dat we niet op oude voet door konden.”

Ze hadden de pulskor net twee weken toen zijn vader overleed. Hij wrijft over de leren leuning van de stoel, zoals je de pijn uit een zere spier in een been wrijft. ,,Mijn vader had hier niet in de haven kunnen lopen nu. Die had het niet kunnen aanzien dat het schip hier ligt.”

Zelf heeft hij het ook, daarom had hij zijn schip eerst achter de opvangboot van de Oekraïners gelegd, uit het zicht. ,,Ik wil die kotter niet zien. Het vreet aan je.”

Ineens is hij elke avond thuis, bemoeit zich plotseling met de opvoeding van de twee dochters. Is opvliegender door de toestand. Zijn vrouw vindt het maar niks, hij ook niet. ,,Ben je er nou al weer?” vroeg ze gisteren toen hij vroeger thuiskwam. ,,We zijn het niet gewend.”

Van maandag tot vrijdag was hij op zee. ,,De zee is altijd anders. Het verveelt nooit. ’s Maandags weet je niet hoe de week eindigt.” Het is dag en nacht werken. ,,Maar in het weekend sliep je. Als je thuis kwam met een scheepje vis, was het warm en leuk, en genoot je ervan. Een taartje erbij.”

Nu werkt hij op de binnenvaart in Almere, maar wennen doet dat niet. ,,Allemaal zitten ze daar op hun horloge kijken, dat hadden we op zee nooit. Al stond de klok stil, dat maakte niks uit.”



Een maand of vijf zat hij als binnenvisser op het Twentekanaal, dat verdiept moet worden. Het is al 40 miljoen euro over de begroting heen. ,,Ik ben er twee weken geleden weggegaan. Ik kan daar niet tegen. Het is dieverij. Uren schrijven, elke avond zitten ze in een hotel uit eten te gaan. En dat gaat maar door. Tegen de lasser, die echt niks deed, zei ik: ‘Als ik jouw baas was, had ik je al lang doodgeslagen.’ Tegen de uitvoerder zei hij bij vertrek: ,,Als ik zulke grote fouten in mijn bedrijf had gemaakt als jij nu doet, was ik al lang weg geweest.”

Het went niet

Zijn zoon is nu schipper op een garnalenkotter. ,,Vader, ga mee, zei hij pas.” Bakkers ogen glimmen. ,,Ik dacht even: zal ik me ziekmelden en meegaan? Maar dat heb ik toch niet gedaan.”

Elke morgen krijgt hij berichten van kameraden die op zee zitten. ,,Vangen jullie nog?” Dat went maar niet. Het had niet gehoeven. Dat is het enige wat hem troost: dat hij hier echt niks aan kan doen. ,,De visserman heeft er altijd de moed en vertrouwen in. Een visserman gaat net zo lang door tot er geen olie meer in gaat. Maar dat houdt nu op.”

Als dit allemaal achter de rug is, gaat hij misschien wel mee met zijn zoon. ,,Met een kleiner scheepje. Officieel mag ik de eerste vijf jaar niet in de visserij werken, maar daar vind ik wel wat op.”

Vorige week werd hem nog een Franse kotter aangeboden. Kameraden uit Nederland en België vragen hem mee. ,,Op Urk wil iedereen je helpen als je in de vijver ligt. Maar oh wee als je weer op de kant staat, dan trappen ze je er weer in.”

Er zijn Urkers die hem zeggen: ,,Daar heb je de miljonair, die kan zo een kotter langs de kant leggen.” Of een oude visserman die hem aan de wal spottend aanspreekt: ,,Moet je hem naar de sloper brengen?” ,,Nee joh ik ga vissen”, zegt hij dan maar terug. Het raakt hem. Dan moet hij zich inhouden en zijn verstand gebruiken. ,,Nu ik aan wal ben, leef ik van uur tot uur, van dag tot dag.”

De Marja Netty gaat straks naar Kampen. Op maandag zal ze erheen gaan en op dinsdagochtend is er niks meer over. ,,Daar gaat de breekijzer in.”

Zelf vaart hij haar er niet heen. Bakker kijkt even om zich heen. Hij knippert. ,,Nee, dat kan ik niet. Ze doen er maar een sleepboot voor. Het is een deel van mijn leven wat ze afvoeren.”

De klap moet nog komen, denkt hij. ’s Nachts schrikt hij steeds wakker van dat moment. Eenmaal buiten, weer op het dek, kijkt hij op zijn telefoon. Zijn vrouw weet niet waar hij is. De kou slaat in zijn gezicht. ,,Ik blijf nog even.”



Hoe zit het met de visserij op Urk?


Woensdag was de laatste dag dat vissers zich konden inschrijven voor de afkoopregeling van het saneren van hun kotters. Nederland heeft een vloot van 80 kotters, waarvan er zo’n 50 in de sanering gaan. Van de 40 Urkse kotters gaan er zo’n 25 stoppen. Voor deze afkoop is 155 miljoen euro beschikbaar gesteld.

Vissers zijn in het nauw gekomen door de Brexit en de ingekrompen visgebieden, maar ook door Europese afspraken over windmolenparken op zee, die het voor vissers moeilijker maken te vissen. De hoge brandstofkosten komen daar nu bij. Vissers die nog wel vissen, krijgen komende maand 10 miljoen euro aan brandstofssteun.

Nou ja, ze hebben na uitkoop de schaapjes wel ruim op het droge.

maar zijn hun ziel en zaligheid kwijt, hun vak, als het leukste wat je hebt ontnomen wordt, dan is dat zwaar dat vervang je niet zomaar met geld anders hadden die boeren nu ook al hun grond de afgelopen decennia verkocht ipv dag en nacht te werken.

inderdaad dat is juist ook de essentie van dat hele artikel van die visser, denk dat vuurwant het niet goed gelezen heeft, want als je die boodschap mist dan weet ik het niet meer.

nee hij mist wat iq en eq

https://www.telegraaf.nl/financieel/...k-co2-uitstoot

Column: Europa heeft boter op zijn hoofd bij aanpak CO2-uitstoot

Door ook de scheepvaart te laten betalen voor hun CO2-uitstoot gaat Europa de opwarming van de aarde steeds meer tegen. Maar datzelfde Europa houdt de prijs voor CO2- uitstoot kunstmatig laag door het uitdelen van gratis rechten op CO2- uitstoot,

Na de zware industrie en de Europese luchtvaart is de scheepvaart nu aan de beurt. Vanaf 2024 gaan alle rederijen wiens schepen EU-havens aandoen betalen voor de broeikasgassen die ze uitstoten bij hun transport over zee, zo hebben de Europese Commissie en het Europees parlement vorige week besloten.

Hoge prijs


Het zeetransport van goederen en grondstoffen is de afgelopen decennia enorm toegenomen. De uitvinding van de container maakte zeetransport veel goedkoper, wat bij heeft gedragen aan de enorme groei van de wereldhandel.



Na de zware industrie en de Europese luchtvaart is de scheepvaart nu aan de beurt. Vanaf 2024 gaan alle rederijen wiens schepen EU-havens aandoen betalen voor de broeikasgassen die ze uitstoten bij hun transport over zee, zo hebben de Europese Commissie en het Europees parlement vorige week besloten.

Hoge prijs


Het zeetransport van goederen en grondstoffen is de afgelopen decennia enorm toegenomen. De uitvinding van de container maakte zeetransport veel goedkoper, wat bij heeft gedragen aan de enorme groei van de wereldhandel.

Goed voor de economie, maar slecht voor de leefbaarheid van de planeet. De scheepvaart stoot veel broeikassen uit. De bedrijfstak neemt minder dan 1% van het wereldwijde bbp voor zijn rekening, maar zorgt voor 3% van de wereldwijde CO2-uitstoot.

Vanaf 2024 moeten de rederijen, net als de zware industrie, via het handelssysteem ETS rechten gaan kopen om CO2 te mogen uitstoten. Dit geldt ook voor rederijen van buiten de EU die hun schepen laten aanmeren in de Europese Unie.

Dit laat zien dat de EU ook een prijs kan zetten op vervuiling buiten de EU-grenzen. Dat biedt perspectief voor het eveneens in rekening brengen van de CO2- uitstoot die tot stand komt bij de productie van de goederen die naar de EU worden geëxporteerd. Een dergelijke CO2-grenstaks op goederen staat op de verlanglijst van de Europese Commissie maar is nog geen gelopen koers. Het zou voor een gelijker speelveld zorgen tussen de EU-bedrijven die nu al moeten betalen voor de broeikasgassen die ze uitstoten en de niet-EU-bedrijven die daar vaak nog van gevrijwaard zijn.

Goed bezig?


Nu, na de industrie, de energiesector en de luchtvaart, ook de scheepvaart niet langer kosteloos broeikasgassen de lucht in kan jagen en andere sectoren, zoals de landbouw, eveneens worden geprikkeld om minder C02 uit te stoten, kan het beeld ontstaan dat beleidsmakers lekker bezig zijn met het aanpakken van de opwarming van de aarde.

In werkelijkheid gaat het slechts om stappen in de goede richting. Neem de scheepvaart. Hartstikke goed dat ook deze sector vanaf 2024 op de ETS-veiling ‘rechten’ moeten gaan kopen om CO2 uit te mogen stoten. Maar dat zorgt pas voor minder broeikasgassen als de prijs van zeetransport daardoor zo hoog wordt dat de winkelprijzen van de vervoerde producten duidelijk stijgen en er daardoor minder van de vervoerde producten geconsumeerd worden. De CO2- uitstoot van schepen kan ook afnemen als de CO2-taks zo hoog is dat het voor de rederijen rendabel wordt om over te schakelen op schepen die minder CO2 uitstoten.

Onderzoekers van CE Delft hebben enkele jaren geleden al uitgerekend dat de prijs van een ton CO2- uitstoot boven de 100 euro moet uitkomen om het klimaatdoel van maximaal 1,5 graad opwarming van de aarde te kunnen bereiken.

We moeten echter vaststellen dat de prijs van de uitstootrechten op de Europese veiling ETS nog nooit voor langere tijd 100 euro of hoger is geweest. Zelfs niet dit jaar waarin het afknijpen van het gas-aanbod door Rusland i de EU voor een opleving heeft gezorgd van de vraag naar kolen en in het verlengde daarvan extra vraag naar C02-uitstootrechten heeft opgeleverd.

Mede door dit oorlogseffect is de prijs dit jaar enkele keren in de buurt van de 100 euro gekomen. Maar het effect van de oorlog is deels tijdelijk dus voor de lange termijn ligt de prijs voor CO2- uitstoot nog onder het niveau dat nodig willen we via beprijzing de opwarming van de aarde effectief tegen kunnen gaan

Nee, niet goed bezig


Waarom ligt de prijs niet boven de €100? Daar zijn meerdere redenen voor maar een opvallende is het uitdelen van de gratis vouchers die die bedrijven recht geven op een bepaalde hoeveelheid CO2- uitstoot door industriële bedrijven. Deze zogeheten ‘vouchers’ zijn ooit in het leven geroepen om de financiële pijn van het moeten kopen van uitstootrechten te verzachten.

Nu we al geruime tijd weten dat we meer moeten doen om de klimaatdoelstellingen van Parijs te halen, is het hoog tijd om afscheid te nemen van deze vouchers. Dat zou bijdragen aan het tegengaan van de opwarming van de aarde.

Er circuleren plannen in Brussel om het uitfaseren van de vouchers in twintig jaar te laten gebeuren in plaats van de huidige vijftig jaar. Dat zou een stevige versnelling zijn, maar gezien het tempo waarmee de aarde opwarmt, in mijn ogen, nog steeds veel te langzaam.

Raoul Leering is macro econoom, werkzaam bij het Economisch Bureau van ING. Deze column is echter op persoonlijke titel geschreven. De inhoud is op geen enkele wijze bedoeld als beleggingsadvies. Reageren? Mail naar vragen@dft.nl.

Hoe is het nu met de huidige stikstofuitstoot in Nederland? Is er al effect?😂

Natuurlijk niet. Klimaat houdt niet op bij de grens. En we hebben ook nog een giga groei van mensen in Nederland, en meer files dan ooit voor de corona.

foutje

https://www.ad.nl/opinie/bevrijd-boe...teem~a0faa7c3/

OPINIEDit voorjaar moet er voor het stikstofprobleem een landbouwakkoord komen. Daarbij zijn tien organisaties betrokken. Dat brengt het risico van kortetermijnoplossingen met zich mee, zo stelt Maria van der Heijden.

In 2019 bepaalde de Raad van State dat het stikstofbeleid in Nederland niet deugde. De stikstofcrisis duurt inmiddels dus al vier jaar en met de Nederlandse natuur gaat het slechter dan ooit. In het voorjaar moet er een landbouwakkoord komen, waar maar liefst tien overlegtafels voor worden ingezet.

Maar met zoveel partijen in de lobby is er een grote valkuil: dat we voor kortetermijnoplossingen gaan waar iedereen zich in kan vinden, maar niet het achterliggende probleem aanpakken. De stikstofcrisis is namelijk niet het enige probleem. En dus is dat ook niet zomaar op te lossen door boeren uit te kopen, zo de stikstofuitstoot te verlagen en de rest weer ruimte te bieden. De denkfout zit hem erin dat de natuur niet alleen verslechtert door stikstof, maar dat CO2-uitstoot, waterkwaliteit, chemische bestrijdingsmiddelen en bodemverstoring ook hun invloed hebben. Dat vraagt om een integrale oplossing om de natuur te redden.



Bevrijd boer uWe hebben in de laatste decennia een landbouwsysteem gecreëerd dat zo eenzijdig gericht is op efficiëntie dat de natuur eronder lijdt. Dat zien boeren ook. Sterker: veel boeren willen graag omschakelen naar duurzame landbouw en veehouderij, maar doen dat niet omdat ze ‘klem’ zitten in het huidige systeem en geen (ander) toekomstperspectief hebben. Boeren, banken, overheid, verwerkers, coöperaties en afnemers zijn stuk voor stuk onderdeel van dit niet-duurzame systeem.

Zij zijn dus ook samen verantwoordelijk voor de biodiversiteitscrisis die daaruit voortkomt. De oplossing begint uiteindelijk bij een nieuw, natuurinclusief toekomstperspectief voor de boer. Met ruimte om te floreren voor die boer én voor de natuur. Ruimte die er nu niet is. En dus is er een transitie nodig.

Volgens ons begint die in de keten om de boer heen. Met betrokkenheid van al die partijen die nodig zijn om onze natuur te redden. En dat kán. MVO Nederland ontwikkelde al een integrale oplossing om de Nederlandse landbouw om te schakelen naar natuurlijk boeren. Een oplossing die de biodiversiteit terugbrengt in de landbouw en daarmee het stikstofprobleem oplost. We brachten 35 partijen samen in ons collectief Boeren. Natuurlijk!, een meerjarige samenwerking tussen bedrijven en organisaties in de keten. Hierin zitten verwerkers, coöperaties, financiers, verzekeraars, retailers en voedselbedrijven. Ketenpartners met een financieel en maatschappelijk belang bij een toename van biodiversiteit in onze landbouw. Waarom? Omdat we klaar zijn met al die gefragmenteerde oplossingen. En omdat we erin geloven dat natuurlijk boeren dé oplossing is voor zowel de boer, de ketenpartners als de biodiversiteit. Bijkomend voordeel: veel jonge boeren zien ook meer in deze natuurinclusieve toekomst. Doet goed voorbeeld volgen? Gelukkig zien we dat het ministerie van LNV en provincies het omschakelen naar natuurinclusieve landbouw ook steeds meer als oplossing noemen. Laten we dus integraal werken aan een langetermijnperspectief, het systeem omgooien en de ketenpartners betrekken bij de transitie.

Resultaat: natuurlijk boeren krijgt de ruimte en dat betekent zowaar méér boeren, in plaats van minder.

Maria van der Heijden is directeur-bestuurder van MVO (Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen).

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/21...al-op-glad-ijs

’Eigenwijze’ minister Adema nu al op glad ijs

Ruim zes uur had minister Piet Adema in de trein gezeten om in Berlijn te komen voor een landbouwbeurs. Amper aangekomen was het al weer tijd om te vertrekken. Per vliegtuig welteverstaan, want er was haast bij.

De CU-bewindsman moest in de ministerraad een brief komen uitleggen, die weliswaar op de agenda stond, maar waarvan hij het aanvankelijk niet nodig vond om hem te komen toelichten aan zijn collega’s.



Het stuk was zo ingewikkeld, dat meelezende ambtenaren op andere departementen er geen chocola van konden maken.

Naar verluidt overlegde hij met zijn partijgenoot en vicepremier Carola Schouten om naar de Trêveszaal te komen, omdat die anders de klappen voor hem moest opvangen. Rond de bewindsvrouw wordt evenwel gesteld dat Adema zelf besloot naar Den Haag terug te keren. Bovendien zou volgens de vervangingsregeling niet zij, maar de minister-president de honneurs voor Adema moeten waarnemen.

De premier was allerminst gelukkig met de gang van zaken. Mark Rutte had in het najaar zijn invloed in Brussel aangewend om derogatie mogelijk te maken. Oftewel: een geleidelijke, ruimhartige afbouw van de uitzonderingspositie die Nederland had rond het uitrijden van mest in plaats van een hard einde dat de boeren plotsklaps zou treffen.

Nu moest hij ineens tot de conclusie komen dat een door hem zwaarbevochten deal met Brussel in de prullenbak dreigde te belanden door geklungel van de collega die eigenlijk verantwoordelijk is voor het landbouwbeleid. De premier vond dat hij voor joker stond, signaleerden meerdere betrokkenen.

Reden om Adema op zijn donder te geven was er evenwel niet, beweerde de minister-president vrijdag voor de bühne, met dezelfde overtuiging als hij kort voor diens aftreden Adema’s voorganger Staghouwer nog de hemel in prees. Zo doet hij dat immers al jaren bij collega’s onder vuur. Een ’fout’, erkende Rutte. Maar: „Ik kan ook niet garanderen dat het in de toekomst niet weer eens gebeurt.” Kennelijk houdt de ervaren premier er rekening mee dat hij het vaker voor de inmiddels als ’eigenwijs’ bekend staande landbouwminister zal moeten opnemen.

In een korte verklaring had Adema zijn halsoverkop-vertrek welhaast als een wapenfeit gepresenteerd, namelijk dat hij er in was geslaagd om ’een belangrijk stuk op de agenda van de ministerraad te krijgen’ en dat hij daarom ’helaas onverwacht moest vertrekken’ van de landbouwbeurs.

In werkelijkheid was overwogen om de brief al een week daarvoor te bespreken, maar uitgesteld. Toen Brussel dreigde zelf publiciteit te geven aan de misstap van de minister, nam de bewindsman de vlucht naar voren. In de ministerraad wasten collega’s Adema dan ook de oren om zijn zelf gecreëerde paniekmoment.

’De brief’


De aaneenschakeling van bestuurlijk gestamel die Adema vrijdag uiteindelijk de deur uit deed over de derogatie – ook wel bekend als ’de brief’ – is hopelijk voor hem de meest beschamende uit zijn carrière geweest.

Want de draai die hij richting boeren en Kamer moest maken was uit de categorie eens maar nooit weer. Door niet, zoals hij in december nog schreef, in 2024 maar al vanaf maart te beginnen met de afbouw van de uitzonderingspositie, ademde zijn schrijfsel niet alleen amateurisme maar bovenal de onbetrouwbaarheid van de overheid. Die kan voor sommige agrarische bedrijven een dure grap worden.

Adema doet sinds zijn aantreden erg zijn best om boeren het gevoel te geven dat ze gehoord worden. Daarmee volgt hij een belangrijke aanbeveling van de redder des vaderlands Johan Remkes. Maar knollen voor citroenen verkopen, al dan niet door onachtzaamheid, daar schiet geen agrariër wat mee op. Het sentiment onder boeren kan grillig zijn, de minister staat op glad ijs.

De gang van zaken zegt misschien nog wel meer over de in zichzelf gekeerde organisatie op Landbouw, dat bij ervaringsdeskundigen inmiddels te boek staat als het zwakste ministerie van Den Haag. Decennia het de boeren naar de zin maken blijkt het zicht op de politieke en bestuurlijke realiteit hardnekkig te belemmeren. Ambtenaren van het ministerie zouden in Brussel hebben gevraagd of hun aanvankelijke route in orde was. Toen hier geen heldere ontkenning op volgde, interpreteerde Den Haag dat het goed zat. Wat dus niet zo bleek.

’Expres hard voor Nederland’


Overigens wordt de harde koers van de Poolse Eurocommissaris die belast is met Landbouwbeleid, een voornaam lid van de regerende nationalistische partij PiS, ook verondersteld expres hard te zijn voor Nederland. In regeringskringen beschouwt men het aanhalen van de teugels mede als gevolg van de harde lijn die Den Haag heeft rond het aanpakken van Polen, dat bijvoorbeeld rond de rechtstaat een loopje neemt met de Europese regels.

Hoe dan ook is eens te meer duidelijk dat de continue machtsoverdracht aan Brussel bepaald geen fabeltje is, hoe ongemakkelijk die waarheid ook is. De vier ministers die vorig jaar naar de Europese hoofdstad afreisden om voor stikstof-coulance te pleiten, merkten het al toen een 32-jarige Eurocommissaris uit Litouwen hen als kleine kinderen weer retour Den Haag stuurde.

Het is als een rijdende trein, alleen niet het soort waar Adema graag gebruik van maakt. Deze is niet te stoppen; terugkeren met het vliegtuig als noodgreep is er hier niet meer bij.

Demonstreerden ze maar, want ze worden nu al maanden keer op keer genaaid, en het gaat maar door, denk dat ze er niet meer in geloven.

ik een programme van hun bekeken, het is lachwekkend slecht en ik dacht echt dat het een soort comedy was, zo slechte presentatie etc. Maar dat is dus echt, dat kan niemand toch serieus nemen?

https://www.buttkicken.nl/99-woorden-boerenzoon/

99 woorden: Boerenzoon

Een 16-jarige boerenzoon neemt ’s avonds in de trekker die hij volgens de wet mag besturen deel aan een demonstratie.

Het Openbaar Ministerie maakt bekend dat de jongen geen strafbare feiten heeft gepleegd.

Hetzelfde Openbaar Ministerie doet strafrechtelijk onderzoek naar een politieagent die zonder goede reden een kogel afvuurde op de jongen en diens hoofd op een haar na mist.

Tot zover de feiten.

En dit is wat iemand die zichzelf op LinkedIn presenteert als docent aan de ‘HAN University of Applied Sciences’ daarvan vindt:



‘Applied sciences’.

In mijn moerstaal: toegepaste wetenschappen.

Zoiets zou je kind lesgeven, zeg…

En wat is nu je punt?