Omroep Flevoland was bij SM Studio Almere, interview met Meesteres Nadia en ook Meesteres Katharina komt nog even in beeld voorbij: https://www.sexdome.nl/nieuws/sekswe...-almere-video/

Wat een lieve vrouw in dat filmpje, ik dacht dat Meesteressen altijd van die kille harde types zijn?

https://www.destadamersfoort.nl/loka...use-of-dreams-

‘Telefoon roodgloeiend bij Amersfoorts privéhuis House of Dreams’

AMERSFOORT De deuren van de bordelen mogen weer open op woensdag 19 mei. Na vijf maanden van sluiting door de corona-lockdown, mogen sekswerkers weer aan de slag en gaan privéhuizen ook weer open. Het privéhuis House of Dreams in Amersfoort krijgt naar eigen zeggen al veel telefoontjes en e-mails van klanten die graag met hun favoriete sexy dame willen afspreken.

,,De dames kunnen niet wachten om weer aan de slag te gaan. Vorige week hebben we op onze website gelijk vermeld welke dames weer terug komen, sindsdien is de telefoon niet meer gestopt met rinkelen en zijn onze mailboxen ontploft omdat klanten een afspraak wilde maken”, zegt eigenaar Raymond in een persbericht. Hij verwacht dan ook grote drukte bij zijn privéhuis op de dag van opening: ,,Van sommige dames is de agenda al de hele dag gevuld met afspraken, maar er zijn meerdere dames die wel een gaatje vrij hebben. We verwachten veel aanloop op woensdag en kijken daar met plezier naar uit.”

GEEN REGISTRATIE Klanten kunnen gewoon langskomen, er hoeft geen afspraak vooraf gemaakt te worden zoals dat bij andere contactberoepen wel moet: ,,Maar we controleren natuurlijk wel of de klant klachten heeft, dan mag hij niet naar binnen. We kunnen ook de temperatuur controleren en we hebben bij de ingang en op de kamers desinfecterende zeep. Hygiëne is bij ons altijd belangrijk, dus ook nu besteden we daar goed aandacht aan.” Klanten hoeven zich niet te registreren: ,,De privacy van de klanten moet worden gewaarborgd en het RIVM heeft sekswerk dan ook uitgezonderd van de registratie.”

https://www.omroepflevoland.nl/nieuw...ele-zware-tijd dit filmpje? Meesteressen zijn ook gewoon dames met eigen karakter hoor, en vaak iets intelligenter omdat ze bepaalde spelvormen moeten kunnen spelen en ook mindgames en dingen onthouden. En ook in het spel afhankelijk van je fantasie als klant kan een Meesteres sympathiek zijn etc.

Nou gelukkig maar, zou betekenen dat de klanten buiten de SM-praktijken om allemaal onderdanig zijn in het dagelijks leven.

die zijn juist buiten het SM spel vaak dominant in hun werk of leven, met name mannen in hogere of leidinggevende posities doen SM

https://www.rtlnieuws.nl/economie/li...aak-vergoeding

https://www.privehuizenblog.nl/ik-we...ls-sekswerker/

’Ik werkte stiekem door als sekswerker’

02/06/2021
In de rubriek ‘Opgebiecht’ van de Telegraaf delen VROUW-lezeressen anoniem een geheim. Deze lezeres onthult dat ze in de tweede lockdown niet met haar sekswerk is gestopt.

https://joop.bnnvara.nl/opinies/seks...k-gewoon-kunst

Sekswerk is eigenlijk ook gewoon kunst


Sekswerker schrijft zich in als kunstenaar om nog een paar maanden te kunnen chillen op de TOZO

“Mijn ouders denken toch al heel lang dat ik kunstenaar ben,” zegt Cherise (27) die sinds 2016 sekswerker is. ”Op sekswerk ligt een groot taboe en ik wilde zo min mogelijk bemoeienis met mijn leven, dus besloot ik ze maar te vertellen dat ik kunstenaar ben. Natuurlijk zijn ze wel teleurgesteld want creatief zijn is meer een hobby, maar goed -zeggen ze dan honend- het is niet alsof je je lichaam hoeft te verkopen!” Zichtbaar ongemakkelijk slaat ze haar ogen neer om een halve liter Schultenbräu uit haar totebag te vissen. “Ze lijken het niet vreemd te vinden dat ik nog geen exposities heb gehad en ze vragen er ook nooit naar, eigenlijk is er dus weinig verschil met ‘echte’ kunstenaars!” Grapt ze.

“Tijdens de coronacrisis kwam ik op het idee me ook daadwerkelijk als ‘maker’ (de prof. benaming van kunstenaars red.) in te schrijven toen ik een groepje kunstenaars zag chillen in het park met wat halve liters, genietend van de zon. Ik maakte een praatje op veilige afstand en ze vertelden me over TOZO. Ik was helemaal geïnspireerd; ze leken zo happy, zo relaxt, dat wilde ik na maanden van stress en zonder inkomen en werk ook wel. Ik vroeg me af: waarom jullie wel en ik niet?”

Cherise vindt het wel belangrijk nuance aan te brengen in haar actie. “Natuurlijk, dacht ik bij mijzelf: zij hebben het óók zwaar. Maar ik bedoel het ook niet als belediging, ik wil gewoon ook kunnen leven zonder me zorgen te maken of ik wel in mijn basisbehoeften kan voorzien zonder uitkering terwijl ik wel belasting betaal. Dus toen mijn sector weer aan het werk ging zonder zichtbare kans op verbetering van onze rechten dacht ik: nee, nu is het tijd voor een statement.”

Om de twijfel weg te nemen of ze wel echt een kunstenaar is heeft ze goed gekeken naar hoe die er uit zien. Na onderzoek in het ‘makersveld’ blijkt een universele beeldtaal de sleutel tot succes. “Ik neem overal een schildersezel mee en een analoge camera. Ook draag ik excentrieke schoenen of een gekke hoed. Ik ben ook elke dag gaan roken en drinken want bij kunstenaars wordt dat gezien als charmant en tegendraads en niet als middelenverslaving, wist je dat?!” roept de inmiddels vrolijk aangeschoten Cherise, terwijl haar blote, rood gelakte teennagels fel aftekenen tegen het gras in het park: haar dagelijkse hang out sinds de nieuwe gang naar de KvK.

Of ze na de lockdown nog doorgaat als ‘kunstenaar’? Ze neemt een lange trek van haar gebietste sigaret. ”Nou, om eerlijk te zijn wil ik ook gewoon werken en je weet niet hoe lang kunst en cultuur nog buiten de boot blijft vallen. Maar zodra het voor mij geen voordeel meer oplevert ga ik terug naar sekswerk zonder financiële ondersteuning en bijbehorende stigma’s en risico’s. Tja, noem dat vreemd maar ik zou het niet eerlijk vinden als ik als ik mijn status ontleen aan iets dat niet echt van mij is, snap je?”

Terwijl we ons gesprek afronden bedenkt Cherise nog wel één groot voordeel wanneer alles straks voorbij is: “Dan hoef ik in ieder geval niet meer rond te lopen in die belachelijke coltrui en hoogwaterbroek!”

Interview met twee Meesteressen bij SM Studio Almere: https://www.facebook.com/watch/?exti...91583262068375

Komen goed en krachtig over Mrs Nadia en Mrs Jill d Vill. Zo kan men dus ook prostitutie bekijken in plaats vanuit de negatieve kant steeds dat vak te benaderen wat helaas vaak ten onrechte wordt gedaan.

inderdaad eens een keer wat positiefs uit de prostitutiewereld

Ja eens, ik moet zeggen dat ik veel van de artikelen en interviews die ik heb gezien de laatste weken best wel positief zijn. Dames en club-eigenaren die zelf aan het woord kwamen en hun verhaal goed kwijt konden zonder dat er kanttekeningen werden gemaakt door de journalisten.

https://www.telegraaf.nl/vrouw/12325...chten-te-lezen

https://www.privehuizenblog.nl/peeps...n-maar-liefde/

https://www.ad.nl/amsterdam/ramen-op...druk~a0b304ec/

Ramen op de Wallen weer open: ‘Ik heb het niet normaal druk’


EXCLUSIEFEr mag weer gewerkt worden in de prostitutiepanden op de Wallen. Klanten, sekswerkers en exploitanten troffen elkaar woensdag voor het eerst in maanden.



“Ik kon vannacht niet slapen van de zenuwen,” zegt sekswerker Rossana. “Ik heb bijna een jaar lang niet gewerkt. Je moet toch weer een knop bij jezelf omdraaien.” Op de vensterbank van haar raam aan de Oudezijds Achterburgwal heeft ze wat attributen neergelegd: twee zweepjes, een paar dildo’s en een plankje om slaag mee uit te delen. Op de vraag of ze het druk heeft antwoordt ze: “Niet normaal. Veel vaste klanten hebben van tevoren al een afspraak gemaakt. Ze mogen weer.”
Failliet


Het is een uur of twee ’s middags en Rossana is een van de weinige dames die, vanaf het ­moment dat het weer kan, al aan het werk is. Op straat slenteren al de nodige ‘wandelaars’ langs ramen waarvan het overgrote deel nog leeg is.

De afgelopen maanden ging Agapi, een van de grootste raamexploitanten op de Wallen, failliet. De coronapandemie deed ook My Red Light, dat ooit door de gemeente werd opgezet, de das om. “Ik sprak de grootste exploitant van de Wallen. Hij heeft ongeveer de helft van zijn ramen vol,” zegt Cor van Dijk van Casa Rosso.
Coronatarief


Frits Voet exploiteert samen met zijn moeder zes ramen, waarvan Rossana er een huurt. Het familiebedrijf bestaat al 53 jaar en bij hen huren verder voornamelijk vrouwen uit Roemenië. Die hebben het de afgelopen tijd zwaar gehad. “Hun inkomsten liepen terug door alle coronamaatregelen,” zegt Voet. “Ik heb bonnen voor de zonnebank gegeven om ze een beetje op te beuren. Toen de tweede lockdown kwam, zaten sommigen er echt doorheen. Toen wist ik het ook niet meer. Ze kregen wel geld van de Tozo-regeling, dat was krap 1100 ­euro. Maar de huur van hun huis is soms al 1500 euro. Dus er is natuurlijk volop illegaal ­gewerkt.”

Voet greep de lockdown aan om te verbouwen. Sommige kamers ruiken naar verf. “Mooi ­geworden toch?” grijnst hij. Hij heeft al een paar weken telefonisch contact gehad met ‘oudgedienden’ die een van zijn ­kamers willen huren. “Ik ben helemaal gek ­gebeld. Vanavond zit ik helemaal vol.” Voet hanteert, net als veel andere raamexploitanten in de buurt, een coronatarief. In plaats van 150 euro kost een kamer bij hem nu 100 euro. “Omdat alle cafés nog dicht zijn, kan er minder verdiend worden. Dat hebben we nu meegenomen in de kamerhuur. Daarnaast is er ’s nachts natuurlijk niks te doen. Dus ik heb voorgesteld om wat eerder te beginnen en dan om drie uur ’s ochtends te stoppen in plaats van om zes uur.”
‘Opaatje’


Om de dames welkom te heten heeft hij een bosje bloemen op de bedden in de peeskamers gelegd. Daarbij zitten een welkomterugkaartje en wat chocolaatjes.

Rossana is net klaar met een klant en wil wel even de tijd nemen om – anoniem – op de foto te gaan. “Ik heb nu toch geen afspraak,” zegt ze ­terwijl ze poseert. Dan ziet ze een wandelaar voorbij komen lopen. “Heee opaatje,” wenkt ze hem. De man hapt. Nadat hij alle aanwezigen ­uiterst beleefd heeft begroet, stapt hij bij Rossana naar binnen.

Ze kregen nog best een aardig bedrag van de Tozo deze dames in Amsterdam. Ze waren onder Femke Halsema haar bewind beter af dan in de rest van het land. Werd in ieder geval nog iets gedaan.

Tozo is een landelijke regeling waar een bepaalde groep prostituees voor in aanmerking kwam. Dat heeft niets met beleid van Halsema te maken.

https://www.ad.nl/utrecht/dit-is-waa...utie~ac233bdf/

Dit is waarom politie en justitie zich zorgen maken om nieuwe plannen voor Utrechtse raamprostitutie


Politie en het Openbaar Ministerie (OM) zijn niet enthousiast over de herziene plannen die de gemeente Utrecht gisteren presenteerde rond de nieuwe prostitutiezone aan het Nieuwe Zandpad. Volgens hen is hun voornaamste bezwaar niet weggenomen. ,,Een registratieplicht voor wie daar werkt is cruciaal.”

De gemeente Utrecht maakte dinsdag bekend dat ze een partij heeft gevonden die 96 werkruimten gaat realiseren voor raamprostitutie op het Nieuwe Zandpad. Utrecht wil met de nieuwe zone voorkomen dat er op allerlei plekken illegale prostitutie opduikt. Burgemeester Dijksma: ,,We zetten met de voorlopige gunning een belangrijke stap voorwaarts in dit langlopende traject. Een stad als Utrecht heeft een plek nodig waar het legale beroep van sekswerker op een veilige manier uitgeoefend kan worden.”

Utrecht probeert al jaren om een nieuwe prostitutiezone van de grond te krijgen. In 2019 schreven politie en het Openbaar Ministerie in een brief dat zij ‘vanwege de onzekere factoren er niet gerust op zijn dat een schoon en veilig Nieuwe Zandpad te realiseren is’. Zij waren toen onder andere van mening dat er een avondsluiting moest komen, het aantal werkruimten moest worden verminderd én dat er een registratieplicht zou komen voor de vrouwen die in de kamers werken. Door alle prostituees die op het Nieuwe Zandpad werken te registreren, zou uitbuiting en mensenhandel voorkomen kunnen worden, stellen zij.



In 2013 werden alle seksboten in de Vecht namelijk om die reden op last van de gemeente gesloten. Om bij de nieuwe locatie op het nu nog braakliggende terrein tussen het oude Zandpad, de Einsteindreef en de waterzuivering een herhaling van de oude zone te voorkomen, is handhaving nodig en dat wordt volgens politie en justitie bemoeilijkt als een registratieplicht ontbreekt. Daarnaast vraagt het dan om veel capaciteit van de politie, die er volgens hen niet is.

Persoonsgegevens


De gemeente Utrecht diende eind vorig jaar een verzoek bij de Raad van State in om de persoonsgegevens van sekswerkers in het gemeentelijk systeem te mogen verwerken. Maar dit verzoek werd afgewezen, omdat de registratie in strijd is met de privacywetgeving.

Desondanks is het standpunt van de politie en het OM onveranderd, aldus woordvoerder Ties Kortmann. ,,Voor ons is een registratieplicht nog steeds cruciaal en noodzakelijk. Het is voor ons nog altijd een essentiële randvoorwaarde voor het starten van de raamprostitutiezone. Wij maken ons dan ook zorgen of een veilige en schone zone zo te realiseren is.”



Cameratoezicht


De overige verzoeken van politie en justitie zijn wél opgenomen in de nieuwe plannen, zoals het ‘s nachts sluiten van de zone. Naast cameratoezicht wordt er zowel door de politie, handhavers van de gemeente en particuliere beveiligers gehandhaafd. Ook wordt er een convenant gesloten waarin afspraken staan over het voorkomen van uitbuiting.

Sofyan al Kandoussi, initiatiefnemer van een burgerinitiatief tegen de terugkeer van prostitutie, maakt zich ook zorgen over de nieuwe plannen. ,,De gemeente investeert om van Overvecht een veiligere wijk te maken en dat beschadig je door hier de zone te plaatsen, in een kwetsbare wijk. In de buurt heerst het gevoel dat wij het afvoerputje zijn. Een proeftuin voor alle gekkigheid en dat andere wijken worden gespaard. Zo'n zone heeft een magneetwerking. Het trekt problemen aan. Dat kunnen wij hier helemaal niet gebruiken.”

In maart 2022 wordt volgens Utrecht bekend of het project een definitieve gunning krijgt, rond de zomer begint de bouw. Andere steden met een prostitutiezone kijken met grote interesse naar de Utrechtse plannen.

https://www.privehuizenblog.nl/nooit...dt-een-woning/

en weer een vergund pand voor sex, foetsie, welliswaar in een achterbuurt maar toch

de buurt daar in Utrecht was bang voor overlast van klanten en pooiers van het privehuis? Pooiers zijn vrijwel nooit actief bij een privehuis en wat moeten ze dan daar gaan doen? Gezien die tokkiebuurt daar zouden de meisjes van plezier juist eerder bang moeten zijn voor die achterbuurt. Denk dat je als privehuis daar meer last hebt van de buurt dan andersom

https://www.ad.nl/binnenland/moeder-...-ook~ab48917d/

Moeder brengt autistische Niels regelmatig naar prostituee: 'Als ik mijn zoon gelukkig zie, ben ik dat ook’


Voor Niels zijn seks en intimiteit niet vanzelfsprekend. Daarom brengt zijn moeder Chantal hem regelmatig naar een prostituee. ,,Ik gun mijn zoon dit enorm. En het taboe moet worden doorbroken.”

Maak kennis met Niels, eind 20 en woonachtig in Altena, thuis bij zijn moeder. Hij is autistisch; hij maakt moeilijk contact, is recht voor zijn raap, maar ook vriendelijk, haast hij zich te zeggen. En ook wat verlegen in het dagelijks leven. Een duurzame relatie aangaan is daarom niet gemakkelijk. De basisschool en middelbare school gingen hem gemakkelijk af. Ondanks zijn autisme zat Niels op een gewone school. Hij werd niet gepest, stond op het schoolplein nooit alleen in een hoekje en als er een kinderfeestje was, was Niels er. En de meisjes vonden hem aardig en leuk.



Maar toen hij ouder werd, bleek het toch moeilijk om iemand te vinden met wie hij het leven delen kon. En dat terwijl Niels toch ook steeds meer seksuele behoeften kreeg. Hij was misschien wat laat, maar zijn moeder weet dat aan zijn beperking. Haar zoon is weliswaar bovengemiddeld intelligent en met zijn fijne motoriek is niets mis, met zijn grove motoriek wel, vanwege een spierziekte. Hij maakt veel gebruik van een rolstoel. Dus een trapje op of af, daar heeft hij anderen voor nodig. Vaak is dat zijn moeder.



Niels heeft het wel geprobeerd, iemand vinden via een datingapp. ,,Maar er reageerde nooit iemand. Misschien stond mijn profielfoto hen niet aan”, zegt hij. ,,Tegelijkertijd wist ik ook helemaal niet hoe ik dat moest aanpakken, wat ik zou moeten zeggen. En ik weet zelf ook wel dat ik niet de knapste ben.”

Een jaar of vier geleden kwam Niels echter via internet bij Flekszorg terecht: een organisatie die bemiddelt in sekszorg voor mensen met een beperking, ouderen of chronisch zieken. Online maakte hij een afspraak. Er was echter nog één drempel te nemen: hij moest zijn moeder vertellen wat hij wilde. ,,Ik had nooit iets aan hem gemerkt. Hij vertelde er nooit over en ik wist echt niet dat het hem zo bezighield.”

Maar Chantal stemde toe. Zij zou hem helpen, boekte voor een heel weekend een hotelkamer ergens in Nederland en ze maakte er met haar zoon een uitje van. ,,Als het meisje dan dat uurtje op de hotelkamer kwam, ging ik weg.” Ze vertelt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. ,,Dat ís het ook. Niels is geestelijk gezond en heeft net als iedereen seksuele behoeftes. Daarom ben ik blij dat zoiets bestaat. Als ik mijn zoon gelukkig zie, ben ik dat ook.”

Eerste keer


De eerste keer, de keer dat Niels werd ontmaagd door een prostituee, staat hem nog helder voor de geest. Zijn moeder was een stuk nerveuzer dan hijzelf was geweest. ,,Ik stond er 200 procent achter, maar het was toch spannend. Ik was in elk geval blij dat ik zelf niet uit de kleren hoefde.”

Niels. ,,Ze had wel veel aandacht voor mij, maar ze had eerlijk gezegd een beetje een boers accent. Dat viel tegen.” Niels’ moeder lacht: ,,Misschien dat ze jou aan mij deed denken. Ik kan ook heel plat praten.”

Met die vrouw heeft Niels daarna nooit meer afgesproken. Wel met andere - leukere - meisjes. Het probleem was echter dat hij niet zelf iemand kon uitzoeken. Dat deed het bureau voor hem, op basis van zijn voorkeuren qua uiterlijk. Toch kwam dat niet altijd overeen. Bovendien moest Niels elke keer een maand van tevoren een afspraak maken. Dat werkte niet zo bij Niels. Je behoefte aan intimiteit bevredigen is geen agendawerk. Een prostituee bezoeken is volgens Niels en zijn moeder toch echt iets anders dan een tandarts- of kappersafspraak.

Nu komen Niels en zijn moeder alweer een paar jaar bij Club-A15 in Gorinchem. Naar volle tevredenheid. Om ‘de daad’ is het hem niet per se te doen”, vertelt Niels. ,,Ik vind het fijn om aandacht te krijgen, gestreeld te worden en geknuffeld. Klaarkomen hoeft voor mij echt niet. Ik ben niet zo veeleisend. Wel merk ik dat ik hier makkelijker en veel meer praat dan ergens anders. Ik heb respect voor de vrouwen en zij hebben dat voor mij. Dat vind ik belangrijk.”

Club-A15


Niels en zijn moeder vertellen hun verhaal in de keuken van de seksclub aan de Arkelsedijk. ,,Dit vertel je niet aan de bar waar andere mensen bij zijn”, vertelt Chantal. Slechts een paar andere mensen, waaronder een ander familielid en de huisarts, weten dat Niels zo nu en dan naar een seksclub gaat. Familie en kennissen, ze weten van niets. En dat willen ze graag zo houden. Bang om met de nek te worden aangekeken. ,,Er rust nog altijd een taboe op”, zegt moeder Chantal. ,,Maar ik ben blij dat er seksclubs bestaan. Ik heb bewondering en respect voor die dames. Weliswaar geven ze hun lichaam prijs, maar ze doen mooi werk. En seksualiteit is iets menselijks. Ik snap zelfs dat als je thuis niet aan je trekken komt of een slechte relatie hebt, dat je dan een club bezoekt. En dat mensen met een beperking daardoor ook seks kunnen hebben, is heel fijn. Dat mag best hardop worden gezegd.”

Toch willen beiden niet met hun echte naam hun verhaal doen. Ook alle andere elementen in het artikel die naar Niels en zijn moeder kunnen leiden, zijn weggefilterd: het dorp waarin ze wonen mag niet worden genoemd en dat geldt ook voor de naam van de sportvereniging en die van de scholen waarop Niels heeft gezeten. En ja, natuurlijk zijn ze wel eens bang om op het parkeerterrein van de Gorcumse club een bekende tegen te komen of anderszins ‘gesnapt’ te worden.


Daar komt nog bij dat moeder en zoon geregeld naar de kerk gaan en ze vermoeden dat prostitueebezoek niet breed wordt geaccepteerd binnen de kerkmuren. ,,Zelf denk ik dat God hier wel oké mee is”, zegt moeder Chantal. ,,Ik heb het Hem nooit gevraagd, maar ik denk dat hij het goed vindt. Niels doet niemand kwaad en als hij een vriendin had gehad, had hij ook gewoon seks gehad.”

Rotjaar door lockdowns


Seksclubs mogen sinds kort weer open, tot grote vreugde van Niels en zijn moeder. Ze hebben een rotjaar gehad, bekennen ze. Niels werd depressief, boos. Het leven was leeg en saai, vertellen ze. Chantal: ,,Zeker als ik merkte dat zijn seksuele behoeftes niet konden worden bevredigd.” Haar zoon kijkt opzij naar zijn moeder, maar zwijgt verder. ,,Of wil je niet dat ik dat vertel? We hebben afgesproken dat als ik iets zeg wat jij niet goed vindt, dat jij dat dan moet zeggen.” Maar Niels lijkt er geen probleem mee te hebben.

Dan zegt ze: ,,De maanden tussen de lockdowns in wilde Niels hier vaker naartoe. Ik heb hem dat steeds ontraden, uit angst om toch corona op te lopen. Maar daar heb ik echt spijt van. Niels heeft het afgelopen jaar zoveel moeten inleveren. Hij kwam nergens meer. Juist in die moeilijke tijd had ik hem meer zijn gang moeten laten gaan. Natuurlijk komt het mij niet altijd uit als Niels hier naartoe wil. Ik heb ook wel eens afspraken. Maar het is me toch wel eens gebeurd dat ik met een smoesje een vriendin afbelde om met Niels naar de club te gaan.”





Chantal levert hem dan af. Bij mooi weer gaat ze op het parkeerterrein in een tuinstoel achter haar auto zitten, een beetje verscholen. Een boekje lezen. Of ze maakt een ommetje als haar zoon met een dame naar boven is. Is het koud of slecht weer, dan gaat ze in de grote hoekbank zitten achterin de club. Een beetje uit het zicht, achter de danspaal. Of ze maakt een praatje met eigenaar Ed of zijn vrouw.

Geen vergoeding


Eind vorige maand was het de week van de sekszorg. In een campagne werd aandacht gevraagd voor het beleven van intimiteit en seksualiteit door mensen met een beperking. Online was er een talkshow en elke avond werd om 20.00 uur de korte film Ada vertoond. Ook is er inmiddels een stichting Tiresias. Die onafhankelijke partij zet zich in voor de seksuele rechten van mensen met een beperking. Een belangrijk speerpunt van de stichting is de vergoeding voor sekszorgverlening.

Vanuit de wet Wmo is er voor lichamelijk gehandicapten een vergoeding voor sporten. Die is er ook voor hulp bij aankleden of het uitoefenen van een hobby, maar op het gebied van seks is die er niet. Ook Chantal ziet dat graag veranderen: ,,Een bril of steunkousen worden geheel of gedeeltelijk vergoed. Waarom dit niet? Het is heel duur en voor veel mensen niet te betalen.” Niels: ,,Ook een kleine eigen bijdrage zou al goed zijn.”

Niels weet niet of hij ‘nog aan de vrouw’ raakt. ,,Op zich zou ik wel een vriendin willen, maar een relatie opbouwen en onderhouden zal voor mij altijd moeilijk blijven. Nu hoef ik met niemand rekening te houden.” Er verschijnt voor het eerst een glimlach op zijn gezicht, en zegt dan: ,,En een bijkomend voordeel ten opzichte van een vaste relatie: ik kan elke keer met een ander meisje.”

Goeie moeder die verder kijkt dan de stigma's en ziet hoe belangrijk seks is voor iemand gemoedstoestand.

Beetje raar artikel.

De kop wekt de suggestie dat de jongen in kwestie enkel autistisch is en daarom genoodzaakt is om aan betaalde liefde te doen.

De jongen zit ook maakt vanwege een spierziekte ook veel gebruik van een rolstoel, denk dat een lichamelijke handicap meer het daten met meisjes verhinderd dan enkel autistisch zijn.

nou denk niet dat veel dames in de wereld op een autistische jongen voor sex zitten te wachten, beide ziektes zijn een hindering voor sex,