https://www.ad.nl/den-haag/toename-v...ndel~ad906f4e/

Ter illustratie. Bij SHOP worden inmiddels meer Latijns-Amerikaanse vrouwen of transpersonen opgevangen dan Oost-Europese. © ANP

Toename van Latijns-Amerikaanse (trans)sekswerkers in opvang: onder hen ook slachtoffers van mensenhandel


Overspoeld is een groot woord, maar bij de Haagse opvang voor vrouwelijke (ex-)sekswerkers en slachtoffers van mensenhandel zien ze een flinke toename van Latijns-Amerikaanse, vaak zonder vergunning werkende sekswerkers. Hoe komt dat?

Dat er behoorlijk wat Zuid-Amerikaanse vrouwen of transpersonen in de (Haagse) seksbranche werken, is geen geheim en is al jaren zo. In de raamstraten zijn de Midden- of Zuid-Amerikaanse sekswerkers goed vertegenwoordigd. En toets je op seksadvertentiesite Kinky.nl ‘Den Haag’ in, dan wemelt het van het aanbod van seksuele diensten van latina’s of Zuid-Amerikaanse shemales.

Dat laatste is meteen een punt van zorg. Want het illegale sekswerk neemt de laatste jaren toe, ook in Den Haag. Steeds vaker bieden sekswerkers hun diensten - online - aan in woningen, hotels of massagesalons. Zij werken dus zonder vergunning en daarmee illegaal. Geregeld is dat echter geen eigen keuze, wanneer de sekswerkers het slachtoffer zijn geworden van mensenhandelaars of seksuele uitbuiting.

In de opvang van SHOP in Den Haag, dat staat voor de Stichting Hulp en Opvang Prostitutie en Mensenhandel, druppelen steeds meer Latijns-Amerikaanse vrouwen en transpersonen binnen, zo ving PVV-raadslid Nick Kaptheijns op. Hij trok onlangs in een debat over sekswerk aan de bel bij wethouder Mariëlle Vavier. „Het is zeer aannemelijk dat zij onvergund werken”, zei hij.

Colombia en Ecuador


Eerst maar eens een blik op de cijfers, die SHOP-bestuurder Maria Scali op verzoek van AD op een rij heeft gezet. Daaruit blijkt inderdaad dat bij de opvang meer Latijns-Amerikaanse of Spaanse vrouwen komen dan voorheen. Dit jaar werden er vijf Spaanse, vier Colombiaanse en één Ecuadoriaanse sekswerker opgevangen, tien dus, en in heel 2024 ging het in totaal om drie sekswerkers.

Er zijn nu meer Latijns-Amerikaanse sekswerkers in de opvang dan Oost-Europese. En bij de inloopspreekuren van SHOP ziet zij al jaren een aanzienlijk aantal Spaanstaligen langskomen.

Rondreizend circus


Hoe die toename wordt verklaard? Daarover zijn verschillende lezingen. Sekswerkers leiden soms een nomadisch bestaan. De Latijns-Amerikaanse prostitutiecarroussel kan gezien worden als een rondreizend circus van Zuid-Amerikaanse vrouwen die elke week in een andere stad verblijven.

De gemeente Den Haag vermoedt dat de toestroom komt doordat Latijns-Amerikaanse sekswerkers relatief makkelijk een Spaanse nationaliteit, verblijfsvergunning of visum voor Spanje kunnen krijgen. Omdat de regelgeving voor sekswerk in Spanje is veranderd, gaan deze vrouwen en transpersonen in andere Europese landen aan het werk. Een deel ervan werkt vergund, een deel onvergund, en er zijn ook slachtoffers van mensenhandel bij, stelt Den Haag.

Missverkiezingen en vliegtickets


Latijns-Amerikaanse sekswerkers zijn steeds vaker het slachtoffer van mensenhandel. Georganiseerde criminele netwerken halen ze op grote schaal naar België en Nederland, wees onderzoek van Lost in Europe,een internationaal netwerk van onderzoeksjournalisten in samenwerking met onder meer het AD, vorig jaar uit.

Dat gaat op een uiterst geraffineerde werkwijze: de kwetsbare slachtoffers worden in hun thuisland geronseld via missverkiezingen, fictieve banen en de belofte op een beter leven.

Het zogenoemde ‘reisagentschap’ regelt vliegtickets, visa, douaneformaliteiten, een taxi van het vliegveld naar de accommodatie, maar eenmaal in Nederland blijkt dat ze hun reis moeten ‘terugbetalen’ via prostitutie. Klanten weigeren mag niet en zij moeten minstens 50 procent van hun verdiensten afstaan.

‘Zicht wordt bemoeilijkt’


Den Haag zegt dat ze misstanden zoals mensenhandel hard aanpakt. Maar de stad weet: het is erg moeilijk goed zicht te houden op seksuele uitbuiting in het niet-vergunde deel van de seksbranche.

„We merken ook dat goed zicht wordt bemoeilijkt doordat de wettelijke grondslag ontbreekt voor gemeentelijke toezichthouders om persoonsgegevens van sekswerkers te verwerken bij signalen van mensenhandel”, aldus Den Haag in haar nieuwste actieplan tegen mensenhandel. „Dit blijven wij aankaarten bij de landelijke politiek.”

https://www.sexdome.nl/prostitutie/h...ijd-uitgebuit/

Het bordeelverbod werd 25 jaar geleden opgeheven, maar sekswerkers worden nog altijd uitgebuit

Het is dit najaar 25 jaar geleden dat het bordeelverbod werd opgeheven en prostitutie in Nederland volledig legaal werd. Maar de idealen van toen zijn niet verwezenlijkt. En zelfs de discussie over misstanden in de seksindustrie is verstomd. Wat te doen?



Het was 2009 toen ik me begon te verdiepen in mensenhandel in de seksindustrie, een onderwerp dat me vervolgens niet meer zou loslaten. Een jaar eerder had de politie een rapport uitgebracht over de mensenhandelbende van Saban Baran, die miljoenen had verdiend aan de grootschalige uitbuiting van vrouwen in de prostitutie, vooral op de Amsterdamse Wallen. Dat rapport deed veel stof opwaaien: mensenhandel, de officiële term voor uitbuiting, in de seksindustrie stond sindsdien meer in de belangstelling. Ik wilde als journalist over dit fenomeen schrijven en bij wijze van vooronderzoek deed ik vrijwilligerswerk bij een opvang voor slachtoffers van mensenhandel in Amsterdam.

De verhalen die ik daar hoorde, vielen niet mee. Een Oegandese vrouw vertelde dat ze in een kamertje in een privéhuis was opgesloten, zonder eten en drinken. Tot ze brak. Daarna moest ze seks hebben met mannen. Haar uitbuiters filmden alles en dreigden dat op internet te zetten.

Er was ook een vrouw uit Nigeria die, omdat ze geen condoom had mogen gebruiken van haar uitbuiters, zwanger was geraakt en aids had opgelopen. Een andere Oegandese vrouw was uitgebuit in een bordeel waar ze ook aan bondage deden. Het ergste daar, vertelde ze me, was de zweep.

De verhalen van de slachtoffers brachten mij in verwarring; ik dacht namelijk dat prostitutie in Nederland goed was geregeld.


Hooggespannen verwachtingen


In 2000 was het bordeelverbod opgeheven. Dat werd, ook door mij, gezien als een revolutionaire maatregel om misstanden aan te pakken. Nederland was het eerste land ter wereld waar prostitutie volledig legaal was. Voortaan was het houden van een bordeel toegestaan – prostitutie was dat al – mits de exploitant een vergunning had en zich aan bepaalde regels hield. Hij mocht bijvoorbeeld geen minderjarigen, geen vrouwen zonder verblijfsvergunning en geen slachtoffers van dwang in zijn bordeel tewerkstellen. De politie ging daarop controleren.

De verwachtingen waren hooggespannen: de positie van sekswerkers zou verbeteren en misstanden zouden verdwijnen. Sekswerk zou een normaal beroep worden, uitgeoefend door mondige zzp’ers in een veilige omgeving. Maar in die opvang zag ik, nog geen tien jaar na de invoering van het nieuwe beleid, dat het de uitgebuite vrouwen weinig had opgeleverd. Bovendien vertelden verschillende officieren van justitie mij dat uitbuiting in de seksindustrie in de jaren na de opheffing van het bordeelverbod alleen maar was toegenomen.

Nu, 25 jaar na de invoering van de wet, is prostitutie nog steeds geen normaal beroep. Mensen die er hun geld mee verdienen, hebben nog altijd niet dezelfde arbeidsrechten als mensen in andere beroepsgroepen en zijn niet veilig. Bovendien is mensenhandel in de prostitutie nog immer een ernstig probleem. Het Wetenschappelijk Onderzoek- en Datacentrum schat het aantal slachtoffers in Nederland op tweeduizend per jaar.

Een normaal beroep


Wat is er misgegaan met het ooit als vooruitstrevend beschouwde Nederlandse prostitutiebeleid? Ik vraag het aan drie mensen die hierin een rol speelden: Winnie Sorgdrager, die het wetsvoorstel destijds als minister van Justitie indiende; Raymond Venema, die als politieman de wet moest uitvoeren; en Cyrelda Sedney, die in de prostitutie zat toen het bordeelverbod werd afgeschaft.

‘Het idee achter het wetsvoorstel was een schone, veilige prostitutiebranche te creëren’, herinnert Winnie Sorgdrager zich. ‘Door sekswerk helemaal legaal te maken, dachten we dat het een normaal beroep kon worden dat sekswerkers op een veilige manier konden uitoefenen. Maar de werkelijkheid bleek weerbarstiger. Helemaal normaal wordt het nooit, realiseer ik me nu. Hoe graag je dat ook zou willen.’

Terugblikkend zegt ze: ‘We waren te idealistisch. We wilden de wereld van de vrijwillige prostitutie scheiden van de wereld van de gedwongen prostitutie. Maar die werelden kun je niet scheiden. We hebben onze doelen, hoe mooi ook, niet bereikt.’

Niet goed ingericht


‘Simpel gezegd: de invoering van dit beleid was voor veel vrouwen heel vervelend’, zegt Cyrelda Sedney. Zij zat tien jaar in de prostitutie toen de nieuwe wet van kracht werd. Ze verdiende indertijd haar geld in een Amsterdams privéhuis. Volgens haar faalde het beleid al vanaf dag één, omdat het niet was ingericht op wat de vrouwen nodig hadden.

‘We moesten ons als bedrijf bij de Kamer van Koophandel inschrijven en belastingaangifte doen. Veel vrouwen deden dat niet, omdat ze niet wilden dat bekend werd dat ze in de prostitutie zaten. Dus verdwenen ze in de illegaliteit’, zegt ze.

Ze vertelt dat er louche types opdoken die daarop inspeelden. ‘Die zeiden: ik heb wel een plek waar je kunt werken. Door de wet ging een hele groep vrouwen naar een minder veilige omgeving.’

Volgens Sedney werden de arbeidsomstandigheden voor de vrouwen die in de legale sector bleven ook niet beter. ‘We gingen minder verdienen, omdat er belasting van onze verdiensten af ging, maar we kregen er niets voor terug; het werk werd niet veiliger. En als je je eigen escortbedrijfje wilde gaan runnen, was er nog steeds geen bank waarbij je een rekening kon openen. Terwijl je wel wit werkte. Ik heb er nooit de voordelen van ingezien. Ook voor die vrouwen die door hun pooiers bij de club werden afgeleverd, veranderde er niets.’

Ondoenlijk


Die laatste groep vormde de focus van oud-politieman Raymond Venema. Hij ging in het voorjaar van 2001 aan de slag bij het Amsterdamse prostitutieteam om controles uit te voeren bij bordelen in het Wallengebied. Hij was indertijd optimistisch. ‘Die nieuwe wet gaf ons de tools om in die bordelen te kijken of er misstanden waren. Daar konden we prima mee aan de slag, dachten we.’

Hij vertelt dat hij veel signalen van uitbuiting zag en die doorgaf aan zijn collega’s van de opsporing. Maar het bleek ondoenlijk om achter al die signalen aan te gaan. ‘Ze konden het niet aan. En dan heeft een volgende controle weinig zin, omdat je niet kunt doorpakken. Bij de invoering van die wet hadden ze het anders moeten aanpakken: eerst zorgen dat je de recherche op sterkte hebt en goede opvang voor uitgebuite vrouwen regelen, en dan tegen de prostitutieteams zeggen: jongens, ga nu maar los, want we kunnen het aan.’

Ondertussen zag hij op de Wallen dingen ingrijpend veranderen. Er arriveerden Oost-Europese bendes die Oost-Europese vrouwen uitbuitten. Er zaten steeds minder Nederlandse vrouwen achter de ramen. ‘Telkens wanneer een Oost-Europees land zich aansloot bij de EU, zagen wij pooierbendes met vrouwen arriveren’, herinnert hij zich.

Het opengaan van de grenzen speelde een belangrijke rol bij de toestroom van die bendes. Maar Venema denkt dat het feit dat prostitutie in Nederland legaal was, ook een aanzuigende werking had. ‘Voor die pooiers was het handig. Als je een vrouw in een bordeel met een vergunning zet, dan weet je: die zit binnen, dat is geregeld, daar hoef ik me niet druk om te maken. Als je iemand op een illegale plek zet, moet je er toch elke keer naar omkijken.’

Groot manco


Ondertussen werd volgens Venema het toezicht op de seksbranche steeds minder. Hij vertelt hoe begin 2012 Amsterdamse gemeenteambtenaren de bordeelcontroles begonnen over te nemen. ‘De politie vond dat die controles eigenlijk de taak van de gemeente waren, want de politie houdt zich bezig met opsporing. Het gevolg was wel dat er minder signalen van mensenhandel binnenkwamen. Wij hadden als politie 24 uur per dag, zeven dagen per week ogen en oren in het gebied. Dat hadden die ambtenaren niet, dus er gingen veel signalen aan hen voorbij.’

Het grote manco van het beleid was dat de controles alleen waren gericht op de legale prostitutie. Maar er was ook een groeiende illegale prostitutiewereld. Venema: ‘We hadden onze handen vol aan het controleren van de legale prostitutie, want er waren toen veel meer raambordelen dan nu. Ondertussen is de illegale sector de afgelopen vijftien jaar juist enorm toegenomen. Maar op die ontwikkeling was het beleid niet ingericht.’

Verstomd debat


Niet alleen zijn de doelen van de legalisering niet bereikt, ook het debat rond misstanden in de seksindustrie is langzaamaan verstomd. Als er al een discussie is, dan gaat het over vrijwillige sekswerkers, die nog steeds moeilijk een bankrekening, hypotheek of arbeidsongeschiktheidsverzekering kunnen afsluiten of geen vergunning kunnen krijgen als ze voor zichzelf willen beginnen.

Veel minder aandacht is er voor het geweld dat deze mensen meemaken – terwijl volgens een onderzoek van belangenorganisatie Proud uit 2018 de grote meerderheid met fysiek en verbaal geweld wordt geconfronteerd. Grensoverschrijdend gedrag en geweld tegen vrouwen in het algemeen staan tegenwoordig volop in de belangstelling, maar het geweld tegen sekswerkers komt in het maatschappelijk debat nauwelijks aan de orde.

Voor femicide is op dit moment veel aandacht en volgens hoogleraar veiligheid en interventies Marieke Liem van de Universiteit Leiden lopen vrouwen in de prostitutie verreweg het meeste risico. Ze maken ruim 8,5 keer zoveel kans slachtoffer te worden van dodelijk geweld, maar daarover hoor je weinig in de femicidediscussie.

Verslapte aandacht


Ook de aandacht voor slachtoffers van mensenhandel in de prostitutie is verslapt. Ondanks de jarenlange toename van het aantal meldingen daalt het aantal opsporingsonderzoeken naar seksuele uitbuiting, in 2024 zelfs met bijna 30 procent ten opzichte van 2023. Nationaal Rapporteur Mensenhandel Conny Rijken noemt dat een ‘zorgelijke ontwikkeling’.

Bij mensenhandel gaat het steeds vaker over andere vormen van uitbuiting, met name over criminele uitbuiting (het dwingen van mensen tot strafbare feiten) en arbeidsuitbuiting.

Volgens Venema zijn er de afgelopen jaren nieuwe fenomenen opgedoken die de aandacht van politie en justitie opeisten. ‘De prioritering lijkt van mensenhandel in de prostitutie af te zijn. Het klinkt hard om het zo te zeggen, maar er zijn andere onderwerpen die beter scoren. Een terroristische aanslag heeft meer impact op de samenleving dan een vrouw die wordt uitgebuit in de prostitutie.’

Sedney signaleert vanuit haar huidige werk als ervaringsdeskundige bij een hulpverleningsorganisatie voor sekswerkers ook dat er steeds minder aandacht voor dwang in de prostitutie is. ‘Terwijl ik het idee heb dat het nu juist erg heftig is. Op het station van de provinciestad waar ik woon, hangen probleemjongeren rond en worden meisjes, van wie sommige duidelijk minderjarig, geworven voor prostitutie. Ik had eerst alleen mijn vermoedens, maar die werden bevestigd door een pastor die actief is onder deze jongeren. Ik heb geen bewijs dat deze meisjes worden gedwongen, maar het kan niet anders dan dat hier sprake is van ten minste zware manipulatie.’
Politiek


Ook in de politiek hoor je weinig meer over misstanden in de seksindustrie. De ChristenUnie bleef, bij monde van het inmiddels vertrokken Kamerlid Gert-Jan Segers, het langst aandacht vragen voor het probleem. Op zijn initiatief nam de Tweede Kamer in 2020 een wetsvoorstel aan dat het kopen van seks strafbaar stelt als je redelijkerwijs kunt vermoeden dat er sprake is van mensenhandel. Maar sinds de ChristenUnie niet meer in de regering zit, is het stil geworden rondom dit onderwerp.

De Tweede Kamer heeft afgelopen zomer wel een wetsvoorstel aangenomen dat de aanpak van mensenhandel in het algemeen moet verbeteren. Maar tijdens de achtergrondgesprekken die ik voor dit artikel voerde met twee officieren van justitie, vertelden zij dat zij zich zorgen maken. In de nieuwe wet zijn ook andere vormen van uitbuiting opgenomen, zoals uitbuiting bij draagmoederschap, illegale adoptie en gedwongen huwelijken. Ook valt ‘ernstige benadeling’ binnenkort onder het strafrecht. Het scala aan strafbare feiten is dus verbreed, en hoe belangrijk dat ook is: de aandacht voor mensenhandel in de seksindustrie zal er volgens hen onder lijden als recent erkende vormen van uitbuiting ook aandacht opeisen.

Blijven proberen


Wat moet er gebeuren, nu de Nederlandse wetgeving heeft gefaald? ‘De vraag is: moet je het terugdraaien?’, zegt Winnie Sorgdrager. ‘Was het daarvoor beter? Ik denk het niet.’

Zij bracht in 2022 op verzoek van de gemeente Utrecht een rapport uit over de manier waarop het verder moet met de prostitutie in die stad. Ze stelde daarin voor om op basis van het huidige beleid te blijven proberen dingen te verbeteren. ‘Dankzij die wet kunnen gemeenten die dat echt willen op het gebied van werkplekken best wat regelen voor sekswerkers’, zegt ze. ‘Probeer voor mensen die het vrijwillig doen bijvoorbeeld kleine eenheden te creëren, waar ze met elkaar zitten en waar ze elkaar in de gaten houden. Hooguit tien ramen en dan inpandig, zodat de buurt het niet hoeft mee te maken. De gemeente Utrecht is voorzichtig bezig dit soort kleine eenheden te creëren, ik denk dat we daarnaartoe moeten.’

Maar zelfs dit soort kleinschalige werkplekken, waar vrouwen elkaar in de gaten houden, kunnen niet garanderen dat er nooit uitbuiting in het spel is. De sekswerker die zogenaamd een oogje op haar collega’s houdt, kan een pooier blijken te zijn.

‘Er is geen definitieve oplossing’, concludeert Sorgdrager. ‘Misschien moet je dat gewoon erkennen. Maar wellicht kun je een paar stukjes van het probleem oplossen. Ik denk dat je het gewoon moet blijven proberen.’

Ze erkent dat alleen de meest mondige groep sekswerkers bediend is met dit soort werkplekken: degenen die in de legale prostitutie willen werken. Maar wat regel je bijvoorbeeld voor Latijns-Amerikaanse vrouwen in de illegale sector, die ontzettend kwetsbaar zijn omdat ze vanwege ernstige armoede geen andere manier zien om te overleven? Het aantal meldingen van Latijns-Amerikaanse slachtoffers van mensenhandel is de afgelopen tijd gestegen.
Goede uitstapprogramma’s


Sedney is niet onder de indruk van het voorstel van Sorgdrager. ‘Raamprostitutie maakt sekswerkers tot barbiepoppen in cadeauverpakking. Dat moet je vrouwen niet meer aandoen. Het is niet meer van deze tijd.’

Volgens haar is het tijd om datgene te doen wat indertijd achterwege is gebleven: werk maken van echt goede uitstapprogramma’s. ‘Die wet is indertijd bedacht zodat vrouwen wit konden werken. Verder ging alles gewoon door zoals het altijd was gegaan. Er is nooit bij stilgestaan dat het ook voor vrouwen die er zelf voor hebben gekozen zelden een positieve keuze is. Ik was zo’n vrouw die er zelf voor koos. Toen ik 17 was en van huis wegliep vanwege misbruik en huiselijk geweld, bood het bordeel me inkomsten én huisvesting. Uiteindelijk zat ik, net als veel andere vrouwen die zelf voor de prostitutie hebben gekozen, vast in een patroon waarvan ik dacht dat ik er niet uit kon. Omdat ik geen netwerk had en geen plek waar ik voor advies terechtkon. Ik was helemaal op mezelf aangewezen.’

De Nederlandse overheid trekt sinds 2017 wel structureel geld uit voor een landelijk dekkend netwerk van uitstapprogramma’s. Tegenwoordig is dat 6 miljoen euro per jaar. Maar uit evaluaties blijkt dat de resultaten van bestaande programma’s vaak tegenvallen. Uitstappen is een complex proces waarbij veel komt kijken, zoals een opleiding, werk en woonruimte.

‘Soms is de eerste stap simpelweg traumabehandeling en kun je niet eens verder kijken dan dat’, zegt Sedney. ‘Daarom is het tijd voor serieuze uitstapprogramma’s die echt perspectief bieden. Ik geef je een voorbeeld: vrouwen die hun ervaring willen gebruiken om andere vrouwen te helpen, wordt het niet makkelijk gemaakt. Veel opleidingen voor ervaringsdeskundigen zijn van een hoog niveau en ook nog eens duur, wat niet erg bemoedigend werkt. De overheid zou werk moeten maken van meer trainingen en opleidingsmogelijkheden, zodat sekswerkers écht een keuze kunnen maken.’

Bron: Volkskrant.nl

https://www.sexdome.nl/nieuws/raamex...iezingen-2026/

Raamexploitant Pim van Burk wordt de nieuwe nummer twee van Volt bij raadsverkiezingen 2026

Volt Amsterdam schuift met Pim van Burk (40) een opvallende nieuwkomer naar voren voor de komende raadsverkiezingen. De raamexploitant op de Wallen staat op plek twee van de conceptlijst.

​

Pim van Burk (40) bezit 28 ramen op de Wallen en is sinds deze zomer ook eigenaar van theater-restaurant Paleis van de Weemoed. De nummer twee na lijsttrekker Juliet Broersen werd bekend door de BNNVara-serie Bij ons op de Wallen en is in het centrum een bekend gezicht geworden in discussies over leefbaarheid en veiligheid.

Volt noemt hem in de toelichting op de conceptlijst een ondernemer die dagelijks te maken heeft met vraagstukken rond toerisme, inclusiviteit en de positie van sekswerkers. Van Burk organiseert in de buurt diners voor dak- en thuislozen en werkte eerder als projectcoördinator tijdelijk wonen en lhbtq+ bij de Regenboog Groep.

Nadat duidelijk werd dat D66 ook niet verder wil met het erotisch centrum, zei Van Burk daar over tegen deze krant: “Ik zit al twee jaar te wachten tot dit gebeurt. Iedereen zag dit aankomen. Ik ben er wel verheugd over, want het was inhoudelijk een slecht plan en het was ook volkomen duidelijk dat het politiek zou sneuvelen.”

Uitdaging om twee zetels te halen


Volt heeft momenteel twee zetels in de Amsterdamse gemeenteraad. De huidige nummer twee, Itay Garmy, stopt na deze periode, maar fungeert nog wel als lijstduwer. De electorale uitdaging voor Volt is fors: bij de Tweede Kamerverkiezingen verloor de partij in Amsterdam de helft van haar stemmen, van vier naar twee procent. Twee raadszetels behouden wordt daarmee allerminst vanzelfsprekend.

Achter lijsttrekker Juliet Broersen en Van Burk staat Sanne Klaver op nummer drie. Zij is beleidsmedewerker onderwijs aan de UvA en werkte eerder als maatschappelijk werker en docent. Nummer vier is jurist Bas van Bockel, eigenaar van Verdant Legal. Op plek vijf staat Krystal-Marie Benjamins, die bij de Nederlandse Vereniging Duurzame Energie werkt aan beleid rond de energietransitie en ruimtelijke ordening.

Leden van Volt stemmen op 7 december over de definitieve kandidatenlijst. Binnenkort zal ook hun partijprogramma bekend worden gemaakt. De gemeenteraadsverkiezingen zijn op 18 maart 2026.

Bron: Parool.nl

https://www.sexdome.nl/prostitutie/v...maanden-dicht/

Vijf sexwerkers in Jan Sijbrandsteeg (Zaandam), woning drie maanden dicht

Een woning aan de Jan Sijbrandsteeg in Zaandam is op last van burgemeester Jan Hamming drie maanden gesloten nadat bij een controle illegale prostitutie werd geconstateerd.



Tijdens een regionale controle werden in de woning vijf sekswerkers aangetroffen zonder vergunning op deze plek. De woning was volledig ingericht op prostitutiewerkzaamheden en er waren geen persoonlijke spullen van de ingeschreven bewoner. Na de sluiting is hulp geboden aan de sekswerkers.

Zaanstad laat in het persbericht over de sluiting weten dat prostitutie in een pand vaak gepaard gaat met overlast in de buurt: ‘op allerlei tijdstippen, ook ’s avonds en ’s nachts, lopen mensen zo’n pand aan, hangen rond of bellen soms aan bij omringende adressen. Bovendien gaat illegale prostitutie dikwijls hand-in-hand met andere criminele activiteiten, zoals mensenhandel en illegaal gokken’. Om het pand uit het circuit te halen, is een tijdelijke sluiting nodig, aldus de gemeente.

Eerder werden panden aan de Fluitekruidweg, C. Th. Kamphuijsstraat, Panneroodstraat (twee keer), Belgischestraat, Gerhardstraat, Peperstraat, Heijermansstraat, Poelenburg, Indigostraat, Jonge Arnoldusstraat, Rosmolenstraat, Geersbroekstraat (allen in Zaandam), het Gortershof en het Paukenhof (in Zaandijk) gesloten.

Bron: deorkaan.nl

https://www.sexdome.nl/prostitutie/v...ad-veenendaal/

Vragen over sekswerk in gemeenteraad Veenendaal

De gemeente heeft na het besluit in 2002 om één seksinrichting in Veenendaal toe te staan haar beleid niet meer aangepast. Ondanks deze mogelijkheid is er reeds 18 jaar geen bordeel meer, nadat de laatste eigenaar was uitgekocht. D66 en GroenLinksPvdA hadden vragen over het huidige sekswerk in Veenendaal. Zij hadden vernomen dat bij een recente controle in vier woningen illegaal sekswerk was aangetroffen.



,,Tijdens de week tegen de ondermijning zijn er in Veenendaal controles uitgevoerd op het gebied van illegale prostitutie en mogelijke seksuele uitbuiting. Hierbij is er bij vier woningen in Veenendaal illegaal sekswerk aangetroffen. D66 Veenendaal en GroenLinksPvdA Veenendaal staan voor een stad waar niemand uitgebuit wordt, en iedereen vrije keuzes kan maken. Daarom zijn we blij met de actie tegen illegaal sekswerk en seksuele uitbuiting. Niemand zou hier slachtoffer van mogen worden’’, geven de fractievoorzitters Robin Palma van D66 en Kim Faber van GroenLinksPvdA aan.

Legaal


Het was de twee fracties onduidelijk hoe het op dit moment is geregeld met de vrije keuze om sekswerkers te bezoeken: ,,Als partijen zien we echter ook geen mogelijkheden in Veenendaal voor legaal en veilig sekswerk, terwijl er blijkbaar wel vraag is. Waar vraag is, zal altijd aanbod zijn. Daarom zijn we als D66 en GroenLinksPvdA voor legale, veilige en goed controleerbare sekswerkplekken. Zo voorkomen we dat criminelen sekswerk aanbieden en mensen hiervoor uitbuiten. Ook kan de gemeente dan de sekswerkplekken goed controleren en sneller ingrijpen wanneer er wel misstanden zijn’’, vervolgen Faber en Palma.

Controle


Zij hadden tevens de vraag hoe lang de gemeente of politie al wist dat er in de vier woningen illegaal sekswerk plaatsvond. ,,De afgelopen periode hebben er controles plaatsgevonden naar aanleiding van overlastmeldingen. Tijdens de week tegen de ondermijning hebben we echter gekozen voor actief toezicht. Voor de controle zijn er daarom gericht advertenties geselecteerd waarin het kader van mensenhandel of uitbuiting extra zorgen op waren. Voorbeelden hiervan zijn advertenties waarbij het duidelijk is dat deze niet door de sekswerker zelf zijn geschreven en waarin seksuele diensten tegen opvallend lage prijzen worden aangeboden’’, meldt het college.

Signalen


De gemeente wilde daarmee een belangrijk aandachtspunt in haar aanpak van ondermijning oppakken; de misstanden zoals mensenhandel en seksuele uitbuiting. Burgemeester en wethouders lieten de fracties weten dat bij signalen er ook altijd eerst een onderzoek volgt voor er een controle plaatsvindt. Zij hadden bij deze controle geen signalen of meldingen voor deze vier adressen. Door samen met de politie, het Regionaal Informatie en Expertise Centrum Ondermijningen de hulpverlening van Belle langs te gaan konden zij ook direct zorg aanbieden. Waar GroenLinksPvdA en D66 meer vragen over hadden.

Zorg


,,Belle is een hulpverleningsorganisatie die er is voor alle (ex-)sekswerkers en slachtoffers van mensenhandel in de provincie Utrecht en regio Gooi en Vechtstreek. Zij gaan tijdens de controle met de sekswerkers in gesprek en sekswerkers kunnen bij hen terecht voor allerlei vragen. Zowel over werkervaringen als praktische vragen met betrekking tot financiën, wonen, werk of opleidingen. De hulp die zij bieden is kosteloos en ze werken vertrouwelijk. Daarnaast geldt dat afhankelijk van de constateringen, en daaropvolgende consequenties of maatregelen tijdens en na een controle, wanneer nodig maatwerk wordt toegepast in de juiste nazorg aan betrokkenen.’’

Aanvraag


Het college kon melden dat bij deze controle de sekswerkers de huizen niet direct hoefden te verlaten en deze niet zijn gesloten: ,,De sekswerkers mochten geen sekswerk meer aanbieden vanuit de woning. Maar kregen wel de tijd en ruimte om hun zaken op orde te stellen en elders onderdak te zoeken.’’ D66 en GroenLinksPvdA kregen verder medegedeeld dat in Veenendaal er de mogelijkheid is voor één legale seksinrichting. Hiervoor zijn de afgelopen tien jaar echter geen aanvragen binnengekomen: ,,Wel zijn er, voor zover nog is na te gaan, twee keer vragen gesteld over de regels. Na beantwoording is geen reactie of aanvraag ontvangen.’’

Bron: derijnpost.nl

https://www.telegraaf.nl/video/high-...107070599.html

High class escortdame: 'Ik kreeg laatst een verzoek, maar dat heb ik niet gedaan'

In de podcast High Class Escortgeheimen bespreken Kirsten en Sophie opmerkelijke verzoeken die voorkomen bij een high class escortservice. In een van de afleveringen komt crossdressing ter sprake als een voorbeeld van een incidenteel verzoek. Sophie vertelt dat ze een dergelijk verzoek heeft afgewezen, maar dat het wel voorkomt. De podcast beoogt een inkijk te geven in het leven van een high class escort en vooroordelen over dit werk weg te nemen. De hele aflevering is hier te beluisteren.