Tweet
https://www.ad.nl/binnenland/carola-...ien~a329d2071/
PREMIUMEen van de werkplekken voor sekswerkers op het Baekelandplein in Eindhoven. © Bert Jansen
Carola over de gevaren van sekswerk zonder vergunning: ‘Ik heb verschrikkelijke dingen gezien’
Carola* werkt zonder vergunning als zelfstandige sekswerker in Eindhoven. Ze ziet geen andere mogelijkheid dan illegaal te werken, zegt ze. Dat vindt ze een slechte zaak. „Wie illegaal moet werken, staat er helemaal alleen voor.
„Geen collega’s en geen hulpverlening of politie die je kan bellen in geval van nood, want je weet dat je iets doet wat niet mag.”
Ze betaalt gewoon belasting over haar verdiensten en haar bedrijf staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel onder de noemer ‘overige sociale organisaties’. Daarom steekt het Carola, die hiervoor onder meer werkte in Utrecht, Amsterdam, Nijmegen en Arnhem, nog meer dat ze geen vergunning heeft.
‘Kinderen gepest’
Ze heeft wel geprobeerd legaal te werken: „Ik vroeg jaren geleden een vergunning aan, maar dan moest ik elk jaar opnieuw betalen en zou de vergunning met mijn adres worden gepubliceerd.”
Dat laatste vindt ze om veiligheidsredenen ondenkbaar. „Ik ben gestalkt, omdat ik sekswerker ben. Van een collega werden de kinderen op school gepest toen mensen achter het beroep van hun moeder kwamen.”
Toezichthouders staan machteloos
Gemeenten raken het zicht op de seksbranche kwijt nu steeds meer sekswerkers zonder vergunning vanuit woningen werken. Door een tekort aan legale werkplekken en een wirwar aan lokale regels gedijt de sector in het grijze gebied en staan toezichthouders machteloos.
Mensenhandelaren zijn de lachende derde van het huidige prostitutiebeleid, zegt Carola: „De problemen zijn veel groter geworden, omdat er zoveel minder vergunde werkplekken zijn. Vroeger werd niet gekeken naar je paspoort, iedereen uit de hele wereld werkte in een bordeel.
„Maar sinds 2000 kunnen die buitenlandse meiden niet meer zelfstandig aan klanten komen. Ze kunnen niet adverteren op Kinky zonder geldige papieren. Er zijn mannen die van dat gat in de markt gebruikmaken. Zo duwt Nederland deze vrouwen in de handen van pooiers.”
En als ze dan slecht worden behandeld, hebben ze geen poot om op te staan, weet Carola. „Ik heb verschrikkelijke dingen gezien. Een collega zonder verblijfsvergunning die van de trap was geduwd door een klant. Ze had twee gebroken benen, maar durfde niet naar het ziekenhuis en niet naar de politie. Twee andere vrouwen hebben haar verzorgd.”
Bewusteloos in plas bloed
Een ander voorbeeld dat ze noemt, gaat over een vrouw die bewusteloos in een plas bloed werd aangetroffen en geopereerd moest worden. „De huisbaas vertelde aan de arts dat ze sekswerker was. Daarna kreeg ze van de politie geen vragen over de klant die haar zo zwaar had mishandeld, maar over haar ontbrekende vergunning om sekswerk te doen”, stelt Carola.
Ze vindt dat de situatie er sinds de laatste verandering van de sekswet in 2000 erg op achteruit is gegaan. Het idee van die wetsverandering was dat de positie van sekswerkers zou verbeteren en mensenhandel zou worden bestreden.
Sindsdien mag iedere gemeente zijn eigen vergunningenbeleid voeren. „Voor het vergunningsysteem in 2000 was iedereen veilig. Nu zijn dat alleen de Nederlandse vrouwen die in een club of achter een raam kunnen werken. Maar van die plekken zijn er niet veel meer.”
*Carola is niet haar echte naam. Die is wel bekend bij de redactie.
PREMIUMEen van de werkplekken voor sekswerkers op het Baekelandplein in Eindhoven. © Bert Jansen
Carola over de gevaren van sekswerk zonder vergunning: ‘Ik heb verschrikkelijke dingen gezien’
Carola* werkt zonder vergunning als zelfstandige sekswerker in Eindhoven. Ze ziet geen andere mogelijkheid dan illegaal te werken, zegt ze. Dat vindt ze een slechte zaak. „Wie illegaal moet werken, staat er helemaal alleen voor.
„Geen collega’s en geen hulpverlening of politie die je kan bellen in geval van nood, want je weet dat je iets doet wat niet mag.”
Ze betaalt gewoon belasting over haar verdiensten en haar bedrijf staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel onder de noemer ‘overige sociale organisaties’. Daarom steekt het Carola, die hiervoor onder meer werkte in Utrecht, Amsterdam, Nijmegen en Arnhem, nog meer dat ze geen vergunning heeft.
‘Kinderen gepest’
Ze heeft wel geprobeerd legaal te werken: „Ik vroeg jaren geleden een vergunning aan, maar dan moest ik elk jaar opnieuw betalen en zou de vergunning met mijn adres worden gepubliceerd.”
Dat laatste vindt ze om veiligheidsredenen ondenkbaar. „Ik ben gestalkt, omdat ik sekswerker ben. Van een collega werden de kinderen op school gepest toen mensen achter het beroep van hun moeder kwamen.”
Toezichthouders staan machteloos
Gemeenten raken het zicht op de seksbranche kwijt nu steeds meer sekswerkers zonder vergunning vanuit woningen werken. Door een tekort aan legale werkplekken en een wirwar aan lokale regels gedijt de sector in het grijze gebied en staan toezichthouders machteloos.
Mensenhandelaren zijn de lachende derde van het huidige prostitutiebeleid, zegt Carola: „De problemen zijn veel groter geworden, omdat er zoveel minder vergunde werkplekken zijn. Vroeger werd niet gekeken naar je paspoort, iedereen uit de hele wereld werkte in een bordeel.
„Maar sinds 2000 kunnen die buitenlandse meiden niet meer zelfstandig aan klanten komen. Ze kunnen niet adverteren op Kinky zonder geldige papieren. Er zijn mannen die van dat gat in de markt gebruikmaken. Zo duwt Nederland deze vrouwen in de handen van pooiers.”
En als ze dan slecht worden behandeld, hebben ze geen poot om op te staan, weet Carola. „Ik heb verschrikkelijke dingen gezien. Een collega zonder verblijfsvergunning die van de trap was geduwd door een klant. Ze had twee gebroken benen, maar durfde niet naar het ziekenhuis en niet naar de politie. Twee andere vrouwen hebben haar verzorgd.”
Bewusteloos in plas bloed
Een ander voorbeeld dat ze noemt, gaat over een vrouw die bewusteloos in een plas bloed werd aangetroffen en geopereerd moest worden. „De huisbaas vertelde aan de arts dat ze sekswerker was. Daarna kreeg ze van de politie geen vragen over de klant die haar zo zwaar had mishandeld, maar over haar ontbrekende vergunning om sekswerk te doen”, stelt Carola.
Ze vindt dat de situatie er sinds de laatste verandering van de sekswet in 2000 erg op achteruit is gegaan. Het idee van die wetsverandering was dat de positie van sekswerkers zou verbeteren en mensenhandel zou worden bestreden.
Sindsdien mag iedere gemeente zijn eigen vergunningenbeleid voeren. „Voor het vergunningsysteem in 2000 was iedereen veilig. Nu zijn dat alleen de Nederlandse vrouwen die in een club of achter een raam kunnen werken. Maar van die plekken zijn er niet veel meer.”
*Carola is niet haar echte naam. Die is wel bekend bij de redactie.
Comment