Hij is momenteel onoverwinnelijk.

https://www.ad.nl/wielrennen/tadej-p...solo~a6b384a6/

En hij gaat door

https://www.telegraaf.nl/sport/wielr.../96971486.html


Tadej Pogacar wint voor de vijfde keer op rij de Ronde van Lombardije. © AFPSloveense veelvraat en beresterk UAE-collectief frustreren Bauke Mollema

’Tadej Pogacar & co houden alles in een ijzeren greep’

AMSTERDAM- Met zijn vijfde achtereenvolgende zege in de Ronde van Lombardije evenaarde Tadej Pogacar het record van de Italiaanse campionissimo Fausto Coppi en boekte hij alweer zijn twintigste zege van het seizoen. Er staat nog altijd geen maat op de Sloveen die volgend jaar op jacht gaat naar een ander record: de vijfde Tour-zege die nog maar vier andere wielergrootheden behaalden: Anquetil, Merckx, Hinault en Indurain. De wielerwereld is kortom nog niet af van Pogi.

Bauke Mollema en Hennie Kuiper, beiden oud-winnaar van De Koers van de Vallende Bladeren, verschillen van mening over hoe boeiend de zwaardere klimwedstrijden op dit moment zijn.

Mollema – afgelopen week nog derde in Gran Piemonte – kwam zaterdagmiddag als 53e over de streep in de Ronde van Lombardije. Een illusie armer dat er opnieuw een topklassering in zou zitten. Hij ervoer de wedstrijd als verlammend voor de tegenstanders.

IJzeren greep Pogacar en UAE


„Er valt eigenlijk niets te halen als Tadej start. Het is niet alleen de dominantie van Pogacar zelf – ik las dat hij de klimtijd op de Passo di Ganda verpulverd had – maar ook zijn ploeg UAE houdt alles in een ijzeren greep. Als je alleen een sterke kopman tegenover je hebt, kun je door vroeg aan te vallen nog proberen de regie in de koers te nemen. Maar die kans krijg je dus niet, omdat hij ook nog eens superhelpers om zich heen heeft. Voor mijzelf was de wedstrijd zo’n beetje gelopen toen in de finale UAE het peloton uit elkaar reed. Toen had het voor mij ook niet zoveel zin meer om nog voor een twintigste plek te rijden. Met een reis naar China voor de volgende koers erachteraan, had ik niet veel zin meer om me volledig uit elkaar te trekken.”

Mollema - winnaar van de Italiaanse najaarsklassieker in 2019 - ziet een tendens dat de wedstrijden steeds zwaarder worden gemaakt. Il Lombardia is de laatste jaren een wedstrijd met om en om een aankomst in Bergamo en Como. In het geval van de laatste aankomst was de wedstrijd altijd wat minder zwaar, maar ook daar is in 2024 een berg in de finale toegevoegd.

Weinig voldoening uit Lombardije


„Snappen organisatoren niet dat je dan juist een minder spannende koers krijgt? Zeker met iemand als Pogacar die al een paar jaar in dit soort wedstrijden heerst. Het EK, het WK, de Grand Prix van Montréal, ze waren allemaal zo loodzwaar dat er heel weinig te halen viel voor de concurrentie. Begrijp me goed: ik ben tevreden met de laatste maand van mijn seizoen. Met de Tour of Britain, een solide WK en een mooie podiumplaats in Piemonte ga ik tevreden de winter in. Maar zo’n wedstrijd als hier in Lombardije, daar haal ik niet veel voldoening uit. En ik ben vast de enige niet. Vorige week zette ik thuis toevallig de EK-wegrace op. Maar als Pogacar dan al zo snel alleen vooruitrijdt, dan ga ik niet nog een paar uur naar een wedstrijd zitten kijken.”

Hennie Kuiper volgde ook dit jaar de wielersport nauwgezet. De 76-jarige Tukker won zelf in 1981 de Ronde van Lombardije en genoot de afgelopen maanden juist enorm van de dadendrang van Pogacar. Als de vraag gesteld wordt of het niet saai is dat deze coureur zoveel grote koersen wint, zegt Kuiper:

Wat zegt Hennie Kuiper over Tadej Pogacar?


„Grote wielervedetten komen en gaan. Ook Pogacar zal – net als Mathieu van der Poel – op een dag te voet staan, wetende dat zijn tijdperk voorbij is. Maar tot die tijd moeten we echt genieten van wat voor een groot kampioen we hier aan het werk zien. Hij is een zeer sterke coureur, maar ook een visitekaartje voor de sport. Hij beperkt zich niet tot het veiligstellen van de Tour de France – zoals in het recente verleden ook gebeurde – maar geniet van de sport en gaat zelfs risico’s niet uit de weg. In die laatste Tour-rit nog een keer in de aanval gaan op de kasseitjes met alle kans om dan te vallen, of in Parijs-Roubaix gaan rijden en strijden voor de winst. Dat zij voor mij voorbeelden van die gretigheid. Daarmee laat hij zien dat hij een liefhebber is. Ik heb ook bewondering voor Jonas Vingegaard en de Visma-ploeg, zoals zij ook elke keer hun grote ronden winnen, maar ik vind Pogacar nog wel net iets meer een sportman die op alle terreinen wil uitblinken.”

Hennie Kuiper. © ANP/HH

Ook het winnen van de Ronde van Lombardije bevestigt dat beeld. „Na zo’n lang en succesvol seizoen is het gemakkelijk om te denken: ik knijp in de remmen, het is goed. Maar hij wilde ook deze klassieker nog winnen. Het is van alle tijden dat niet iedereen dat aan het einde van een druk jaar nog kan opbrengen, veel renners vinden het na een WK wel prima. Maar zoals ik vroeger met Adrie van der Poel nog volop doortrainde voor Parijs-Tours en de Ronde van Lombardije, zo doet ook Pogacar zijn trainingsarbeid tot ver in oktober. Dit soort wedstrijden krijg je nooit cadeau en komen nooit vanzelf tot stand, ook niet als je Tadej Pogacar heet.”

https://www.telegraaf.nl/sport/wielr...100302038.html


Harrie Lavreysen. © AfpTotale Nederlandse sprintdominantie in Chili met ook Hetty van de Wouw

Gouden Harrie Lavreysen schrijft wielergeschiedenis: ’Ik dacht eigenlijk niet dat het kon’

AMSTERDAM- Pas toen de WK een dag onderweg waren, stond Harrie Lavreysen een spontaan kijkje in zijn gedreven wielerziel toe. Hij was net wereldkampioen keirin geworden en liet zich toen spontaan ontvallen dat hij de eerste pisterenner ooit wilde worden die vier regenboogtruien zou winnen op één WK.

De Chileense hoofdstad Santiago was wat hem betreft het perfecte decor daarvoor. Op de slotdag schreef de Brabander wielergeschiedenis. Door het koningsnummer te winnen, hoorde hij voor de vierde keer in vijf dagen het Wilhelmus.

,,Daarom wachtte ik ook even met zeggen dat dit eigenlijk mijn doel was’’, verklaarde Lavreysen (vorig jaar op de Zomerspelen al goed voor drie keer olympisch goud) zondag in Chili. ,,Je kunt op de keirin de snelste zijn, maar toch verliezen. Maar toen dat doel behaald was en ik me na afloop ook nog altijd heel goed voelde, durfde ik zelf ook aan die vier gouden plakken te denken.’’ De voorbije twee WK’s had hij net naast het keiringoud gegrepen. Hij wist dus waarover hij het had.

Dat Lavreysen nog nooit voor een vierde titel had kunnen gaan, had ook te maken met het feit dat hij zich aan het begin van zijn loopbaan focuste op de onderdelen teamsprint en individuele sprint. Nadat hij zich de vaardigheden van de keirin ook eigen maakte, ging ook nog het vizier op de kilometer, lang door velen genegeerd omdat het onderdeel niet olympisch is.

Deze telt het meeste


De dominantie van de Brabander bleef dus voortduren tot op de slotdag, toen hij een zevende wereldtitel op rij wist te winnen op het koningsnummer. ,,Ik win hier mijn vierde goud’’, reageerde de reus uit Luyksgestel, ,,maar het is de individuele sprint die het meeste telt. Het is heerlijk als je de baan ingaat en je weet: ik versla iedereen in de wereld. Ik had eigenlijk niet gedacht dat het kon om vier keer wereldkampioen te worden. Maar ik doe het hier toch.’’

Dat hij zijn grenzen blijft verleggen, is geen toeval. Het opzoeken van nieuwe uitdagingen, het verpulveren van records – nog nooit won iemand twintig regenboogtruien – is iets dat de superambitieuze Lavreysen al jaren drijft. Vorig jaar in Kopenhagen passeerde hij Sir Chris Hoy die met veertien wereldtitels lang onbereikbaar leek voor alle baansprinters. Inmiddels laat hij de Brit ver achter zich.


Harrie Lavreysen komt buitenom bij zijn rivaal Matthew Richardson. © Afp
Voor de 28-jarige Nederlander is het einde nog lang niet in zicht. Dat moet de conclusie zijn na zijn dominante optreden in Zuid-Amerika. Er werd voorafgaand aan dit WK met nieuwsgierigheid gekeken naar het duel tussen Lavreysen en de tot Brit genaturaliseerde Matthew Richardson (voorheen uitkomend voor Australië). Richardson had dit jaar het wereldrecord op de 200 meter met vliegende start gebroken, het onderdeel waarmee renners zich kwalificeren voor het sprinttoernooi, door als eerste onder de negen seconden te duiken.

Lavreysen liet zich het hoofd niet op hol brengen door die uitzonderlijke prestatie. ,,Het maakt me zeker gretig. Ik heb hem gefeliciteerd met deze tijd, maar wist ook dat er werk aan de winkel was’’, reageerde hij. ,,Tegelijkertijd dacht ik ook: als je in de zomer zo goed bent, ben je dat dan op het WK ook nog? Ik heb juist heel veel tijd gestoken in mijn krachttraining. In sterker worden, maar ook die kracht omzetten in snelheid. Om zo ook te kunnen reageren op zijn explosieve tempoversnellingen. Dat in combinatie met mijn lange adem, moest mijn weerwoord zijn.’’ Dat kwam er overtuigend.

Hetty van de Wouw


Tot zondag leek het erop dat Hetty van de Wouw tot iets identieks in staat was als haar provinciegenoot Lavreysen. Van de Wouw had ook al drie wereldtitels op zak toen de slotdag zich aandiende. Maar een kwartet regenboogtruien was net te veel gevraagd voor de Hollandse revelatie van dit WK. Ze sneuvelde in de halve finale van de keirin (net als Steffie van der Peet). De koek was echt op, zo leek het.

Dat Van de Wouw zich zou mengen in de strijd om de titels, stond vooraf wel vast. Maar ze werd nog nooit wereldkampioene vóór dit WK. In Santiago bevestigde ze haar progressie - al ingezet met drie keer zilver op het vorige WK én het zilver op de keirin in Parijs 2024 - door liefst drie keer wereldkampioene te worden.


Hetty van de Wouw werd deze week drie keer gehuldigd als de beste van de wereld. © Afp
Dat het op de slotdag misging, drukte de pret niet bij Van de Wouw. Hetty’s hattrick had immers veel indruk gemaakt. ,,Vorig jaar riep ik na het wereldkampioenschap spontaan dat ik nu alleen nog maar goud wilde, maar in de aanloop naar dit WK heb ik die gedachte juist wat weggestoken’’, vertelde ze naderhand. ,,Ik had vertrouwen in mijn kwaliteiten, heb lichamelijk én mentaal geïnvesteerd in een lang sprinttoernooi en bekeek het moment voor moment. Ik wist dat er op de teamsprint in de toekomst kansen lagen voor ons drieën, maar dat het hier al goud zou zijn, kwam sneller dan verwacht. Ook op de kilometer lagen er zeker kansen op goud. Maar dat het elke keer raak zou zijn, durfde ik niet te dromen `analyseerde ze haar WK.

Eigenlijk is ’Hetty Rakettie’ – ondanks haar 27 jaar – nog een relatieve nieuwkomer. Ze reed vorig jaar in Parijs pas haar eerste Zomerspelen. ,,Ik wist wel dat ik goed zou zijn op dit toernooi, maar niet dat ik zoveel beter zou zijn dan de rest. Dit bewijst dat ik nog kon en kan groeien, ook dankzij de ervaring die ik opdoe op de sprint en de keirin door het rijden van toernooien op het hoogste niveau.’’

Etappes Tour de France zijn bekend gemaakt