En over aantal jaren zijn er geen legale prostitutiebedrijven meer

https://www.sexdome.nl/prostitutie/s...t-niet-pinnen/

Sekswerkers krijgen lastig een bankrekening: ‘Dan kan mijn klant niet pinnen’

Sekswerkers moeten makkelijker een rekening kunnen openen en een verzekering kunnen afsluiten. Daar heeft de beroepsgroep samen met banken en verzekeraars afspraken over gemaakt. Maar in de praktijk komt er weinig van terecht.



Nationale-Nederlanden (NN) maakte begin 2024 bekend dat sekswerkers vanaf dat jaar twee soorten verzekeringen konden afsluiten bij de verzekeraar: een aansprakelijkheidsverzekering en een inventaris- en goederenverzekering. Sekswerkers noemden het een “belangrijke stap in het destigmatiseren” van de beroepsgroep. Toch maakt bijna niemand er gebruik van.

Er zijn nog geen tien aansprakelijkheidsverzekeringen afgesloten in de afgelopen zestien maanden, laat een NN-woordvoerder weten aan NU.nl. “De inventaris- en goederenverzekering is helemaal niet afgesloten.”

De verzekeraar weet niet hoe het komt dat bijna geen sekswerker een verzekering afsluit. “De meeste andere ondernemersgroepen sluiten meer verzekeringen af”, zegt de woordvoerder. NN wil de verzekeringen blijven aanbieden en wil kijken of de dienstverlening kan worden uitgebreid voor sekswerkers.

Het meldpunt voor sekswerkers heeft wel een vermoeden waarom zo weinig sekswerkers zich laten verzekeren. “De digitale route werkt niet voor sekswerkers, dus zij moeten persoonlijk contact opnemen”, zegt een woordvoerder.

“De drempel om een verzekering aan te vragen wordt dan best wel hoog.” Volgens NN moeten alle klanten voor dat type verzekering langs een verzekeringsadviseur, en heeft dat niet met de doelgroep te maken.
‘Nieuw excuus van de banken’


Ook bij het openen van zakelijke rekeningen loopt het niet storm. Afspraken met de bankensector uit 2023 hebben “niks veranderd”, zegt Irina Hornstra van de Sekswerk Alliantie Destigmatisering (SWAD). “Banken sluiten de toegang tot normale maatschappelijke dienstverlening af.”

In 2023 is afgesproken dat banken minder lastige vragen stellen als een sekswerker een degelijke administratie laat zien, zoals een belasting- of btw-aangifte en een inschrijving bij de KVK. Verder mogen sekswerkers per jaar maximaal 100.000 euro aan contanten storten.

“Vervolgens hebben banken toch weer een excuus gevonden”, zegt Hornstra. “Ze vragen sekswerkers naar een vergunning, wetende dat die vergunning toch niet komt. Voor sekswerkers is dat proces heel duur en riskant.”
Een bank kan flinke boetes krijgen

• Banken zijn verplicht om witwassen en financiering van terrorisme te voorkomen. Bij grote sommen contant geld, waar sommige sekswerkers mee aan komen zetten, gaan alarmbellen af bij de bank.
• Verder moeten banken hun klanten kennen. Bankmedewerkers proberen daarom slachtoffers van mensenhandel eruit te pikken door veel vragen te stellen. Voor gewone sekswerkers kan dat erg vervelend zijn.

Vergunning is lastig te krijgen


Gemeenten bepalen zelf of sekswerkers zonder vergunning thuis mogen werken. In enkele steden, zoals Rotterdam, Tilburg en Utrecht, hoeven ze die vergunning niet meer te hebben. Daar werken de banken wel mee, zegt Hornstra. Maar in de meeste plaatsen is een vergunning verplicht.

Om een vergunning te krijgen, moeten sekswerkers een aantal hordes nemen. “Vaak zijn er geen vergunningen meer te verkrijgen in de gemeente. Verder worden er eisen gesteld aan het huis, zoals een nooduitgang en een brandblusser. Die eisen worden niet aan de thuiswerkende nagelstilist of advocaat gesteld”, zegt Hornstra.

Er kleven ook risico’s aan deze vergunningsaanvraag. “Als gemeenten klikken en tegen de woningbouw zeggen dat er sekswerk wordt verricht, kan de woningbouwvereniging per direct de huur opzeggen.”
Ook banken liggen dwars


Hornstra, die zelf ook als escort werkt, heeft ervaring met “een heel naar proces” met de bank. “Ze stellen allemaal vragen en je hoort nooit of het goed is.”

Terwijl er voor haar veel op het spel staat. “Als ik geen zakelijke rekening meer heb, kunnen mijn klanten niet meer met de pin betalen”, legt ze uit. “Ik vraag nieuwe klanten altijd om een deel van de rekening vooraf over te maken. Alternatieve oplossingen liggen net buiten wat normaal en juridisch acceptabel is.”

In 2023 kwam het toenmalige kabinet met een plan om de sociale en juridische positie van sekswerkers te versterken. Omdat er veel vooroordelen zijn over sekswerk, worden sekswerkers eerder uitgesloten van bijvoorbeeld een hypotheek of bankrekening. Ook in de zorg en bij de politie ervaren sekswerkers discriminatie.
Reactie van de banken

• De Nederlandse Vereniging van Banken (NBV) houdt geen aantallen van zakelijke rekeningen bij. Wel zegt een woordvoerder dat het sinds 2023 “makkelijker is geworden voor sekswerkers om een zakelijke bankrekening te openen”. Een evaluatie van de afspraken uit 2023 volgt later dit jaar.
• Volgens ABN AMRO “komt het niet echt van de grond”, maar worden er wel zakelijke rekeningen geopend voor sekswerkers. “Als er geen vereiste vergunning is, kán dat een reden zijn voor afwijzing.”
• Rabobank laat weten dat de beroepsgroep ook vóór 2023 zakelijke rekeningen kon openen. Om grote hoeveelheden contanten te voorkomen, moeten sekswerkers wel een pinautomaat gebruiken. In de afgelopen maanden zijn er “tientallen” zakelijke rekeningen geopend voor deze doelgroep, nadat de bank ‘ambassadeurs’ naar het werkveld had gestuurd.
• Het is niet bekend in welke gemeenten de meeste rekeningen worden geopend en of dat samenhangt met een lokale vergunningsplicht.

Bron: nu.nl

Maar dat riepen wij allemaal al...

Allemaal blabla, overheden en banken helpen de prostitutie niet, sterker nog ze discrimineren, en zijn dus onwettelijk bezig.

Allemaal gelul vd buhne

https://www.sexdome.nl/prostitutie/h...ilijker-maakt/

Hoe de overheid sekswerkers het werk alsmaar moeilijker maakt

Sekswerk is toegestaan in Nederland. Toch ervaren veel sekswerkers dat hun beroep systematisch wordt tegengewerkt. Niet alleen proberen veel gemeenten het aantal sekswerkers terug te dringen, ook zijn hun arbeidsrechten slecht geregeld. ‘Er wordt te vaak gedacht dat wij zielig zijn.’

Nederland leek lang een voorloper op het gebied van sekswerk, maar die indruk wekt ons land allang niet meer. De nieuwe Wet regulering sekswerk (Wrs), die na de zomer naar de Tweede Kamer gaat, maakt het er niet beter op. De minimumleeftijd om het werk te mogen doen wordt 21 jaar, sekswerkers moeten zich registreren, en als klanten een sekswerker zonder vergunning bezoeken, zijn ze strafbaar. Met de nieuwe wet – die al jarenlang in behandeling is – wordt het sekswerkers nóg moeilijker gemaakt om hun werk uit te oefenen. Waarom lukt het Nederland niet om sekswerk zo te reguleren dat ook sekswerkers zelf er gelukkig mee zijn?

Hoewel sekswerk in Nederland toegestaan is, gelden er strengere voorwaarden en regels dan in andere dienstverlenende beroepen, zoals de kappers- of wellnesssector. Zo mogen sekswerkers in de meeste gemeenten niet zelfstandig aan huis werken en verdwijnen steeds meer vergunde werkplekken. Een van de redenen die gemeenten noemen voor die beperkingen is dat een sekswerkbedrijf niet in een ‘aantrekkelijke buurt’ past. Bovendien is er na jaren sleutelen aan een wetsvoorstel nog steeds geen landelijk beleid

Veel gemeenten voeren een ontmoedigingsbeleid tegen sekswerk. Ook is de arbeidswetgeving rond het beroep ingewikkeld. Het maakt het werk niet alleen complex, maar ook onveilig. Restrictief beleid vergroot bovendien het stigma op sekswerk. Dat de sekswerkbranche onder het ministerie van Justitie valt, helpt ook niet mee, stelt Wendy*, sekswerker en coördinator bij Sekswerk Alliantie Destigmatisering (SWAD). “Dat is opvallend, want andere dienstverlenende beroepen vallen onder Sociale Zaken of Volksgezondheid.”

Een van de wetten die het werk complex maken is de opting-in-regeling. Van alle sekswerkers in Nederland werkte in 2014 maar 3 procent in loondienst. Maar volgens Marjan Wijers, jurist en promovendus in sekswerk-rechten kunnen ze in feite meestal niet kiezen om in loondienst te gaan. Sekswerkers zijn dan verplicht om via de zogenoemde opting-in-regeling te werken. Deze regeling kwam er in 2008 na rechtszaken waarin exploitanten zich verzetten tegen de aanduiding ‘werkgever’, omdat ze geen ‘gezag’ wilden hebben over iemand die werkzaamheden met diens lichaam verricht. De regeling houdt in dat de exploitant wel belasting voor de sekswerkers afdraagt, maar dat die zich ook aan een aantal regels moet houden die juist de zelfstandigheid van de sekswerker waarborgen, zoals het recht om bepaalde klanten of seksuele handelingen te weigeren. “Maar als werkgevers zich daaraan houden worden ze door de belastingdienst niet meer als werkgever gezien”, vertelt Wijers. Dus is een loondienst in de branche officieel mogelijk, maar in de praktijk zeldzaam.

Het nadeel van de opting-in-regeling is dat sekswerkers niet de voordelen van loondienst hebben, zoals doorbetaald worden bij ziekte, zwangerschapsverlof en pensioenopbouw. Wel mogen ze zelf werktijden en prijzen bepalen, ergens anders werken, en klanten en handelingen weigeren. Eén probleem: er wordt niet gecontroleerd of bordeelhouders zich aan de regels houden, en of die voordelen dus wel gelden. Het ministerie van Justitie laat weten samen met andere partijen, waaronder het Sekswerk Meld en Adviespunt (SMAP), te bekijken hoe er beter toezicht kan komen – en wie daar verantwoordelijk voor moet zijn. Tot die tijd heeft de exploitant het vaak voor het zeggen.

Gecriminaliseerd

Zelfstandige sekswerkers ervaren weer andere obstakels. Zij zijn niet afhankelijk van een exploitant, maar ondervinden problemen wanneer ze een zakelijke rekening willen openen, of verzekeringen of een hypotheek willen afsluiten. Een van de redenen is dat sekswerkers zich laten uitbetalen in contant geld. Banken zijn wettelijk verplicht om witwassen te voorkomen en moeten daarom kunnen achterhalen waar (contant) geld vandaan komt. Maar sekswerkers zijn afhankelijk van de betaalwijze van hun klant – en die wil lang niet altijd digitale sporen van een bezoek achterlaten. Als banken sekswerkers weigeren associëren andere instanties hen ook met criminaliteit, juist omdat ze geen bankrekening hebben.

Met dank aan belangenorganisatie SWAD, is het sinds twee jaar toch mogelijk om bij enkele banken een zakelijke bankrekening te openen. Ook de (NVB) stelt dat het ‘makkelijker is gemaakt’. Toch ervaart bijvoorbeeld sekswerker Esmee* dat anders. Zij begon op haar 21e als escort en runt inmiddels vier jaar haar eigen escortbureau Eslabelle. “Zodra ik bij een bank vertel waarmee ik mijn geld verdien, word ik uitgesloten van hun diensten. Ze willen niet met sekswerk geassocieerd worden en helpen mij niet verder”, vertelt ze. Het lukte Esmee uiteindelijk met veel moeite om een zakelijke rekening te openen. En een huis kopen? Hoewel een woordvoerder van de NVB zegt dat bij het verkrijgen van een hypotheek ‘voor iedere zelfstandige dezelfde regels gelden’, heeft Esmee er een hard hoofd in. “Met dit beroep zal het nooit lukken.”

Sinds 2000 ligt de regulering van sekswerk in handen van de gemeente. Een sekswerkbedrijf openen kan in de meeste gemeenten alleen met een vergunning. En wie die krijgt? Dat bepalen de gemeentebesturen, en die worden steeds strenger. In Eindhoven, bijvoorbeeld, werden dit jaar de regels veranderd. Een aflopende vergunning wordt niet meer automatisch verlengd, maar verloot – en daarmee is de kans op honderden aanmeldingen voor één sekswerklocatie groot. Bovendien kost het veel moeite, tijd en onzekerheid om die vergunning aan te vragen. Esmee had zich grondig voorbereid: “Ik had me goed ingelezen, maar het duurde ruim een half jaar voordat de aanvraag rond was. Wel moest ik in de tussentijd de locatie waar ik wilde gaan werken al huren. Zo maakte ik lange tijd kosten zonder te weten of ik überhaupt een vergunning zou krijgen.”

Een landelijke richtlijn voor regelgeving ontbreekt en dat is veel sekswerkers een doorn in het oog. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) erkent dat de decentrale regels knelpunten en onduidelijkheid met zich meebrengen. Hoewel in Rotterdam, Utrecht, Tilburg en Hilversum thuisontvangst mogelijk is, wordt het in andere gemeenten niet toegestaan. Daarbij nemen vergunde werkplekken voor zelfstandige sekswerkers de laatste jaren af, zoals de halvering van het aantal werkplekken op De Wallen in Amsterdam en de sluiting van het Zandpad in Utrecht. Wie nergens legaal kan werken, wijkt uit naar hotels of Airbnb’s – maar daar klanten ontvangen is verboden en niet veilig

Onveilig door beleid

Sekswerker Irina Hornsta ziet hoe sekswerkers noodgedwongen klanten ontmoeten op onveilige locaties zonder vergunning. Zo is er op onvergunde locaties een grotere kans op chantage, aanranding en weigering van betaling. Wie zonder vergunning werkt, is huiverig om hulp van de politie of andere instanties in te schakelen – en dat weten klanten met verkeerde bedoelingen ook. “We worden gedwongen om naar alternatieven te zoeken om ons werk te blijven doen en dat zet de deur open voor misbruik en misstanden”, vertelt Hornstra. Hoewel de overheid beweert dat het huidige beleid de veiligheid van sekswerkers bevordert, tonen onderzoeken en ervaringen van sekswerkers aan dat strikte, ingewikkelde regelgeving hun werk juist minder veilig maakt

Inmiddels werkt de politie samen met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) aan een landelijke handreiking, zodat gemeenten het toezicht op sekswerk beter kunnen organiseren. Maar ook die samenwerking met de politie wekt weer de suggestie dat sekswerk altijd met criminaliteit te maken heeft. Rodney Haan, adviseur sekswerkbeleid bij het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (CCV) benadrukt twee grote verschillen binnen de sekswerksector: “Je hebt mensen die vrijwillig kiezen voor sekswerk, en mensen die onder dwang uit andere landen worden gehaald om seks tegen hun wil te verrichten.” Uitbuiting moet worden aangepakt, daar zijn beleidsmakers, politici, instanties en sekswerkers het over eens

Toch worden beide groepen door de overheid over één kam geschoren – en daar zijn degenen die kiezen voor sekswerk de dupe van. Hoe groot beide groepen zijn, is niet bekend. Maar men schat dat het aantal legale en vrijwillige sekswerkers flink groter is dan het aantal uitgebuite. Haan: “Uitbuiting is de troefkaart die mensen trekken wanneer het over sekswerk gaat. Daardoor raakt een genuanceerde discussie ondergesneeuwd.” Sekswerker Wendy van SWAD herkent het stereotype dat iedereen die in de seksbranche werkt een slachtoffer is: “Er wordt te vaak gedacht dat wij zielig zijn.”

‘Het zou je dochter maar zijn!’

Volgens Haan is nauwe samenwerking tussen beleidsmakers en sekswerkers noodzakelijk – een advies dat ook Soa Aids Nederland onderstreept: “Sekswerkers moeten betrokken worden bij het opstellen van beleid om schadelijke maatregelen zo veel mogelijk te voorkomen.” De SWAD zet hierin stappen. “Aan gemeentes, politie, GGD en scholen geven we workshops zoals ‘stigma op sekswerk’”, vertelt Wendy. “Er wordt steeds minder over ons, en vaker met ons gesproken.”

Terwijl demissionair minister Van Weel nóg meer voorwaarden en regels voorstelt, pleiten sekswerkers voor iets heel anders: erkenning van hun beroep als legitiem werk. “We hebben bijna geen rechten,” zegt sekswerker Wendy. “Ons beroep zou gedecriminaliseerd moeten zijn. Maar dat is het nog niet. En dat voel je elke dag.”

Bron: oneworld.nl