https://www.parool.nl/columns-opinie...naal~bf858332/

Opinie: ‘De fusiepartij GroenLinks-PvdA op links is bij het oprichten al terminaal’


Historicus en socioloog Bernd Timmerman is niet enthousiast over de fusiepartij GroenLinks-PvdA: hij vreest dat het, door de nieuwe koers van de partij, lastig wordt om een middenkabinet te formeren. Dat schrijft hij in dit opiniestuk.

Lijsttrekker Frans Timmermans eind juni tijdens een speech op het ledencongres van GroenLinks en de PvdA.Bron Robin van Lonkhuijsen / ANP
Voor middenpartijen als VVD, CDA en D66 zijn zowel PVV als GroenLinks-PvdA lastige partners. De PVV schuift steeds verder op naar rechts radicaal-populisme en Wilders blaast kabinetten op. Maar GroenLinks-PvdA beweegt naar links-activisme. Het Emo-Piri-effect waarvoor Timmermans kiest.

Alle twee profileren ze zich door scherpe ideologische standpunten, waardoor ze moeilijk in te passen zijn in de compromissen van de coalitiepolitiek. Progressief-links overschreeuwt misschien net zoals populistisch-rechts.

Democratische coup


De fusie van GroenLinks en PvdA werd gepresenteerd als versterking van het progressieve blok, een strategische zet om het Torentje te veroveren. Een soort democratische coup, het mag. Maar wat als vernieuwing moest gelden, oogt als een radicale vlucht naar voren. Er is geen breed gedragen maatschappelijke roep om deze samenvoeging, noch een gedeelde ideologische visie die verder gaat dan het bundelen van zetelaantallen.

Het is machtspolitiek in plaats van inhoudelijke vernieuwing. Historisch zijn de verschillen groot. De PvdA is geworteld in de sociaaldemocratie, met focus op bestaanszekerheid en sociale gelijkheid, en jarenlang een brede volkspartij. GroenLinks komt voort uit kleinere progressieve, pacifistische en linkse partijen, en heeft zich steeds activistischer geprofileerd, met nadruk op klimaat, identiteit en antiracisme.

Activistische vleugel


De fusie lijkt vooral een cosmetische ingreep om electoraal verval te keren. Intern zijn spanningen al zichtbaar. Het nieuwe profiel bedient vooral de activistische vleugel, terwijl de gematigde PvdA-kiezer zich minder herkent. In plaats van een krachtig alternatief ontstaat een ideologisch diffuus blok dat worstelt met richting, identiteit en representatie. Het combineren van activistische profilering met de institutionele traditie van de PvdA levert geen krachtige mix op, maar een interne frictiezone.

Politieke samenwerking vraagt namelijk om consistentie, betrouwbaarheid en compromisbereidheid – precies de eigenschappen die nodig zijn voor samenwerking met middenpartijen. Toch kiest de fusiepartij opvallend vaak voor symbolische moties en uitgesproken activistische standpunten. Dat is misschien begrijpelijk voor het behoud van de jonge idealistische achterban, maar funest voor geloofwaardige regeringsambities.

Een duidelijk antwoord op de vraag wat GroenLinks-PvdA bindt, ontbreekt. De partij positioneert zich vooral tégen rechts en populisme, maar presenteert nauwelijks een samenhangende beleidsagenda op cruciale dossiers als wonen, zorg, migratie, veiligheid en economie. Het streven naar het premierschap lijkt een doel op zich, zonder concreet beeld van het leiderschap dat men wil bieden. Het is geen organisch gegroeide beweging, maar een opgelegde constructie zonder diepe legitimatie onder leden en kiezers.

Stevig beleid op nationale identiteit


De kans dat de fusie standhoudt, is beperkt. Achterbannen en politieke stijlen verschillen te sterk. De komende jaren kunnen deze spanningen leiden tot afsplitsingen of zelfs een heropleving van afzonderlijke partijen – een klassieke sociaaldemocratische partij en een groene partij zonder te veel radicaal activisme.

Sinds Pim Fortuyns opkomst in 2002 en de electorale successen van rechts (nog steeds meer dan 90 zetels bij elkaar) is de politieke wind verschoven. Grote groepen kiezers vragen om stevig beleid op migratie, integratie, veiligheid en nationale identiteit. Progressieve partijen negeren of bagatelliseren deze zorgen vaak, waardoor zij een groeiende groep structureel van zich vervreemden.

Links hoeft deze thema’s niet te ‘kapen’, maar moet ze wel serieus nemen en eigen, humane maar concrete oplossingen formuleren. Nu overheersen dogmatiek en dedain. De fusiepartij lijkt vooral terug te kijken naar een geïdealiseerd verleden, terwijl zij de veranderde realiteit van het electoraat negeert.

Ironisch genoeg kan de fusie, bedoeld om macht te vergroten, het tegenovergestelde bereiken. In plaats van een brug te slaan naar het politieke midden, verankert GroenLinks-PvdA zich in een ideologische niche. Daarmee vormt niet rechts, maar progressief-links zelf het grootste obstakel voor regeringsdeelname. Hebben VVD, CDA en D66 wel trek in een avontuur met radicaal-links?

Inhoudelijk, niet symbolisch samenwerken


Nederland heeft behoefte aan progressieve partijen die inhoudelijk samenwerken, niet alleen symbolisch. Partijen die moeilijke thema’s onder ogen zien en oplossingen bieden, en die hun eigen tradities en achterbannen serieus nemen.

GroenLinks en de PvdA hadden dat ieder op eigen wijze kunnen blijven doen. De geforceerde fusie oogt nu als een symptoom van politieke onzekerheid, overgoten met een saus van radicaal activisme. Wat resteert is geen frisse wind, maar een vaag ideologisch compromis waar zelfs de eigen achterban zich niet volledig in herkent.

Een kabinet vormen wordt uiterst lastig en de fusiepartij op links is bij het oprichten al terminaal. Behoudend Den Haag is geen progressief-links Amsterdam. Een middenkabinet vraagt om bruggenbouwers naar links en rechts. Geen spandoekenpolitiek maar beleidsoplossingen.
Bernd Timmerman.Dit is een ingezonden bijdrage


Dit artikel is een ingezonden bijdrage, geschreven door historicus en socioloog Bernd Timmerman.

JA21 nu op 11 zetels in de peiling is dus D66, SP en BBB voorbij, VVD blijft steken op 15 zetels

Gemeente Amsterdam wil nu ook gewonde vrouwen en kinderen uit Gaza opnemen tegen kabinetsbesluit in, Utrecht wil dat ook. Waarom? We hebben hier al tekorten en in de regio daar zijn zat rijke moslimlanden met voldoende middelen en ruimte, waarom doe die dat niet? Gelijk relatief dicht in de buurt en in hun eigen cultuur en ze hebben meer en betere faciliteiten dan wij.

omdat die moslimbroeders alleen onderdrukken en hun broeders en zusters niet willen helpen, wij (links dan) zijn wel zo stom om er weer in te trappen en die ellende naar ons toe te halen, en dan verbaasd zijn dat onze meiden verkracht of vermoord worden of er overlast is in steden door tuig uit andere landen wat onze gastvrijheid zo bedankt door ons land schade te berokkenen en onveilig te maken, knettergek zijn ze.

https://www.telegraaf.nl/politiek/vv.../88680756.html


Lijsttrekker Dilan Yesilgoz tijdens een partijcongres van VVD. Haar partij is niet bereid de hypotheekrenteaftrek te schrappen. © ANP / ANP
VVD: wij stappen niet in kabinet dat hypotheekrenteaftrek weghaalt bij mensen

Den Haag- De VVD gaat niet in een kabinet stappen dat de hypotheekrenteaftrek schrapt. Dat zei Dilan Yesilgöz in het televisieprogramma WNL op Zondag.

Volgens de VVD-lijsttrekker leunen huishoudens zwaar op de hypotheekrenteaftrek. „Het kan zo 400, 500 euro in de maand schelen”, stelt Yesilgöz. „Het kan niet zo zijn dat we dat waar je zo op leunt gaan wegpakken.”

Presentator Rick Nieman is kritisch. Handen af van de hypotheekrenteaftrek? De VVD heeft die belofte al eerder gebroken, houdt hij de VVD-voorvrouw voor.

Slapeloze nachten


Maar dat was in de financiële crisis, reageert Yesilgöz en juist doordat er toen al stappen zijn gezet, is het opnieuw snijden in de hypotheekrenteaftrek niet nodig, houdt ze vol. Volgens de VVD hebben huishoudens nu ’stabiliteit en rust nodig’. „We gaan mensen geen slapeloze nachten bezorgen door de hypotheekrenteaftrek verder af te bouwen.”

Eind oktober zijn de Kamerverkiezingen. Partijen zitten vol in de campagnestand. Partijen als CDA, GL/PvdA, D66 en CU willen de hypotheekrenteaftrek juist wel gaan afbouwen.

Ze kunnen elkaar wel gaan uitsluiten maar ze kunnen straks niet zonder elkaar ben ik bang als je naar de globale zetelverdeling kijkt.

Vrede vd Dieren nu afsplitsing van de Partij vd Dieren, splijtzwam Gaza....

Zo af en toe is er al wel wat humor-tv... (zeker omtrent de walgelijke VVD) grappig hoor wat partijen al in de media schuiven... ik verheug me al als de verkiezingsstrijd al écht losbarst..

Welke humor tv doel je nu op?

https://www.telegraaf.nl/binnenland/...mender=Proteus


Itay Garmy vertrekt volgend jaar na de gemeenteraadsverkiezingen. © Richard Mouw
Raadslid verbaasd over felle discussies: ’Soms kwetsend en ongenuanceerd’

Itay Garmy (Volt) verlaat Amsterdamse politiek: ’Obsessie met Israël’

Amsterdam- Itay Garmy (Volt) verlaat volgend jaar de Amsterdamse gemeenteraad. Dat verrassende besluit heeft onder meer te maken met de felheid van het publieke debat over Israël en Palestina.

„Ik laat me niet wegpesten”, zegt Garmy over de haat en bedreigingen die hij ontving als Israëlische Amsterdammer. „Het is een van de vele redenen, niet de kernreden.” Maar het publieke debat over Israël en Palestina, speelt zeker mee bij het besluit van het Volt-raadslid om af te zwaaien na deze raadsperiode.

De Joodse Amsterdammer is emotioneel enorm betrokken bij het conflict. „Al mijn familie woont in Israël.” Hij is verbaasd over de ’obsessie’ met de oorlog in het Midden-Oosten. „In de samenleving, alsook in de raad. Het gebeurt soms kwetsend en ongenuanceerd.”

Thema duikt steeds op


Het thema duikt constant op in debatten, zelfs die over de lokale begroting. Hij ziet politici zich profileren en andersdenkenden ontmenselijken, in plaats van verbinden. „Dat gebeurt aan beide kanten van het spectrum. Ik vraag mij soms af wat de toegevoegde waarde voor de stad en het land is.”


„Het is ontzettend vermoeiend dat mensen vertellen wat ik moet vinden, terwijl ik dichterbij sta.” Hij is dusdanig emotioneel betrokken, dat onderwerpen als afval kleiner voelen. „Dan is het misschien beter om ruimte te maken voor iemand die volle aandacht heeft voor onderwerpen die zo belangrijk zijn voor de stad.”

Strijd tegen polarisatie


Garmy noemt ook zijn drukke baan en de impact op zijn agenda als redenen. Hij gaat wel op zoek naar een andere maatschappelijke rol en wil zijn initiatief Bekend Maakt Bemind doorzetten. Samen met Denk-fractievoorzitter Sheher Khan gaat hij scholen af tegen polarisatie.

Op die samenwerking krijgt hij naast lof ook soms kritiek vanuit Joodse hoek. En er zijn vanuit de gemeenschap ook vragen over zijn lidmaatschap van Volt, een partij die ook uitgesproken pro-Palestijns is. Daar voelt hij ook ongemak bij, vergelijkbaar met die in de PvdA na de motie van Kamerlid Kati Piri. „Ik sta er soms anders in, dat maakt het lastig”, zegt Garmy. „Maar voorlopig neem ik geen afscheid van Volt.”

Politici die op tv vanalles over elkaar zeggen in de aanloop naar de verkiezingen.. ze leggen de slijpstenen alvast voorzichtig klaar om de messen te scherpen..

ja dat is toch niets nieuws,

het is poppenkast

Dat maakt het ook zo leuk..ik ben ook al benieuwd naar alle holle uitspraken en beloftes en welke partij one-liners heeft op welk thema..(woningbouw, bestaanszekerheid, migratie, zorg, hypotheek-rente etc etc etc) Wilders 'eist Nederland terug' dacht ik.. funny.

ja en Timmermans die altijd gaat liegen, en Wilders is klaar , maakt niet meer uit wat ie zegt

Dat-ie uitgerangeerd is, maakt het des te komischer dat hij nog wat probeert te brallen.. Timmermans wil dacht ik 'betaalbare woningen voor iedereen' ..ook zo'n utopie..

Ja met de stikstof uitspraak zeker

Ik zag gisteren iets voorbij komen van Dilan Y ... iets van stabiel beleid of zo.. (of evenwichtig.) HHH

https://www.telegraaf.nl/opinie/over.../88728401.html

We zitten op een hellend vlak

https://www.ad.nl/politiek/live-twee...uwer~ae75b012/


GroenLinks-PvdA-lijsttekker Frans Timmermans. © Jeroen Meuwsen
LIVE Tweede Kamerverkiezingen | GroenLinks-PvdA strikt cabaretier Van Muiswinkel en oud-SP’er Gesthuizen als lijstduwer


VerkiezingenGroenLinks-PvdA heeft 20 min of meer bekende Nederlanders bereid gevonden om als lijstduwer op de kandidatenlijst te staan. In het verkiezingsprogramma van 50Plus is veiligheid één van de kernpunten. Lees alles over de aanloop naar de verkiezingen in ons liveblog.

De lijst telde al 60 namen en was al vastgesteld, maar GroenLinks-PvdA komt nu met een hele trits bekende lijstduwers. Twintig (min of meer) BN’ers en oud-politici komen op plek 61 tot en met 80, zo maakt de partij donderdag bekend.

Het gaat onder meer om ‘Mr Pinkpop’ Jan Smeets, cabaretiers Erik van Muiswinkel en Vincent Bijlo, journalisten Hanneke Groenteman en Nynke de Jong en oud-SP-Kamerlid Sharon Gesthuizen. Zij maakte in 2018 al bekend overgestapt te zijn naar GroenLinks.

Ook oud-PvdA-ministers Jan Pronk en Hedy d’Ancona gaan de lijst duwen. Net als Andrée van Es, oud-partijleider van GroenLinks-voorloper PSP, Agnes Jongerius (oud-PvdA-Europarlementariër en -FNV-voorzitter) en burgemeester van Schiermonnikoog en oud-GroenLinks-Kamerlid Ineke van Gent van Schiermonnikoog. De Haagse Trouw-columniste Emine Ugur en leraar Thijs Roovers staan ook onderaan de lijst. Roovers was één van de voormannen van PO in Actie, waarmee hij in 2017 succesvol streed voor een hoger salaris voor docenten.

Lijsttrekker Frans Timmermans voelt zich ‘ontzettend vereerd dat al deze ervaren en getalenteerde mensen ons willen duwen’. Lijstduwers zijn vaak prominenten op een onverkiesbare plaats op de lijst staan, maar daar wel hopen zoveel mogelijk stemmen voor een partij te vergaren. Bij het CDA staat bijvoorbeeld oud-atleet Gregory Sedoc onderaan de kandidatenlijst, bij D66 oud-ministers Kajsa Ollongren en Robbert Dijkgraaf en bij de ChristenUnie is hoogleraar Beatrice de Graaf lijstduwer.

https://www.telegraaf.nl/opinie/keyv.../88704799.html


Keyvan Shahbazi: „Je bouwt geen brug naar een ideologie die je vrijheid veracht.” © Jean-Pierre JansOPINIE

Keyvan Shahbazi: de schaduw van Allah glijdt over Nederland

Kritiek op de islam inslikken, laat staan er grappen over maken, uit vrees voor de toorn van mogelijk beledigden: Keyvan Shahbazi belicht hoe Nederland intolerantie liever tolereert dan bestrijdt en daarmee zijn vrijheid op het spel zet. „Mede dankzij de zelfbenoemde poortwachters van fatsoen knaagt deze geraffineerde islamisering aan wat Nederland ooit groot maakte: onze vrijheid, onze durf, onze openheid.”

’Dead man walking’, stond er boven het bericht. „Ik heb uw boek gelezen. U bent een moedig man. Maar ik vrees dat u niet lang meer onder ons zult zijn.”

Steeds weer dat woord: moedig. Bij elk interview, in elke podcast. Verbaasd vraag ik dan: moed? Waarvoor? Ik ben niet moedig. „Ik heb het nooit over de islam”, zei een podcasthost. „Ik heb geen zin in een mes tussen mijn ribben.”

Is kritiek op een antisemitische doodscultus uit de woestijn, die de naam religie amper verdient, moedig? Ja, maar dan in Iran, Syrië of bij onze tegenwoordig zo geliefde Palestijnse ’broeders en zusters’. Maar verdomme, dit is Nederland.

Ik leef in een land waar een monster steeds meer ruimte opeist, terwijl we collectief besloten hebben niet te kijken. We kijken weg. Glimlachend. Schuchter. Meegaand. Daarna schuiven we een stukje op. „Monsters moeten ook leefruimte hebben.”

’Het monster verbiedt kritiek en spot’


Het monster is snel beledigd, verbiedt kritiek en spot. „Samenleven met monsters vergt aanpassing. Anders is het monsterfobie.” Het viert demonstratief zijn doodscultus op straat en krijst door de megafoon: „Míjn God is groots! Allahu akbar!” We schuiven weer een stukje op. „Monsters hebben ook recht op meningsuiting. Anders is het monsterdiscriminatie.”

Zo werkt de dominantie- en veroveringsdrift van de islam: stukje voor stukje opschuiven tot aan je pijngrens. Dan stopt het, tot je eraan gewend raakt. Vervolgens nog een stukje. En weer.

’Woestijn van kwalijke holle frasen’


Tot je achteromkijkt en alleen nog een afzichtelijk monster ziet. En de woestijn van kwalijke holle frasen: ’Hoofddoek is gewoon een kledingstuk’, ’Uniform is geen teken van neutraliteit’, ’Islamitische scholen zijn gewone scholen’, ’Iftar is samen eten voor verbinding’, ’Klokken beieren is ook gebedsoproep’, ’Scheiding kerk en staat was iets van vroeger’, ’Genitale verminking is religieuze verplichting’.

Schrijf een referendum uit: Willen wij in Nederland onderwerping aan Allah en zijn vermaledijde boek, of aan liberale democratische waarden en onze Grondwet? Moeten onze seculiere instellingen islamitisch kleuren? Dat onze rechtshandhavers met geweldsmonopolie islamitische symbolen dragen?

’Geen brug, maar overgave’


De uitslag laat zich raden.Maar de onnozele fellow-travellers, deze lakeien van het monster, willen ’bruggen bouwen’. Niemand vraagt deze hogepriesters van de linkse moraal: met wie? Naar waar?

Je bouwt geen brug naar een ideologie die je vrijheid veracht. Naar een god die je wil straffen voor een grap, een tekening, een gedachte. Voor een plukje vrouwenhaar, voor zang, voor muziek. Voor het liefhebben van de verkeerde. Die brug is geen verbinding — het is overgave. Aan de andere kant staat de sloophamer van de totale islamisering.

Mede dankzij de zelfbenoemde poortwachters van fatsoen knaagt deze geraffineerde islamisering aan wat Nederland ooit groot maakte: onze vrijheid, onze durf, onze openheid. Ons uitspreken, durven we niet meer. Terreur werkt. Intimidatie werkt. En dus groeit het monster, gesterkt door onze angst. De schaduw van Allah glijdt over Nederland. Maar kritiek op de religie van mijn ouders maakt mij geen fascist. Net zomin als kritiek op het christendom iemand progressief maakt.

Nederland was het land dat vrijheid en vrijzinnigheid uitvond — het land van Erasmus en Spinoza. Ik wil weer in dát Nederland leven. En ik laat me de mond niet snoeren. Door niemand. Zeker niet door die Allah, want die mag groot zijn, mijn vrijheidsdrang is veel groter.